Poeh, dat was me wat. Vanmiddag een bijeenkomst op het werk met bijna alle collega's. Het bleek maar weer eens dat iedereen de wereld bekijkt met eigen ogen. Dat lijkt een open deur, maar sjonge jonge, zet tien mensen aan tafel die hetzelfde hebben meegemaakt, als je naar hun ervaring vraagt krijg je tien verschillende verhalen. Helaas was niet iedereen er. En helaas zijn er wat harde woorden gevallen, maar hopelijk zitten we nu op het juiste spoor en komt het goed.
Eenmaal thuis zat ik nog vol adrenaline, en dat kwam mooi uit, want J. lag op de bank met een gekwelde blik en een jengelend jongetje. Snel eten gemaakt, beetje opgeruimd, flesje er in en kind naar bed. En toen voorgelezen uit de vandaag bezorgde klassieker. We werden er weer helemaal rustig van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten