Nou nou, ik maak wat mee tegenwoordig! Was ik tot gisterenmiddag drie uur deze week toch vooral huisvrouw-en-moeder, ben ik sindsdien ernstig verbaal mishandeld, heb ik de politie over de vloer gehad, ben ik tot half twee 's nachts bezig geweest met rapporteren, heb ik me gedoucht met shampoo, heb ik gestolen, heb ik met gevaar voor eigen leven het stadse verkeer getrotseerd om toch vooral de bus niet te missen (die ik overigens wel miste), vond ik een verloren gewaand stukje kindertijd terug en werd mijn droom aan stukken geslagen. Dus.
De uitgebreide samenvatting:
Ik werk in de zorg. Met jong-volwassenen met een eh...uitdaging. En sociaal-psychiatrische problematiek. En dat is erg leuk, en erg intensief. Dan zitten we ook nog in een van de slechtste wijken van de stad, en dat helpt niet. Dus gisteravond kreeg een klant van mij een conflict met een buurtbewoner. En dat ging er verbaal hard aan toe, gelukkig stond klant op het balkon en buurtbewoner buiten. Toen ik me er mee bemoeide werd mij duidelijk gemaakt dat dat niet gewenst was. Nou kan me dat niet erg veel schelen, maar toen het fysiek uit de hand dreigde te lopen (klant was bijna over het balkon geklommen) heb ik toch 112 maar gebeld. Dat allemaal verder netjes afgehandeld.
En toen kwam ik erachter dat ik mijn toilettas die altijd in mijn eigen kastje staat, blijkbaar mee naar huis had genomen. Dus lagen er wel een pyjama, een geurkaarsje, een doos zoogcompressen (altijd handig) en thee in mijn kastje, maar verder niets. Vanmorgen heb ik me toen maar gedoucht met de fles shampoo die al héél lang in de douche staat (waarschijnlijk ooit vergeten door een collega die inmiddels niet meer bij ons werkt) en heb ik de deo van een collega gebruikt die ze in haar -altijd openstaande- kastje bewaard. Had er ook douchespul ingezeten dan had ik dat waarschijnlijk ook gebruikt, maar dat was niet zo. En van haar tandenborstel ben ik maar afgebleven.
Toen bleek mijn collega te laat, moest ik me dus héél erg haasten voor de bus, had ik toen dus 25 minuten over omdat ik op de volgende bus moest wachten en plaste ik bijna in mijn broek omdat ik op het werk niet meer naar de wc wilde gaan, omdat ik de bus wilde halen.
Eenmaal thuis bleek gelukkig het cd-tje met dezelfde sprookjes als die ik vroeger op cassettebandjes had, binnen te zijn. Leve Marktplaats! Ik heb ze nog niet kunnen luisteren, want we moesten naar de hypotheker. En daar bleek helaas dat we met een flinke restschuld blijven zitten als we het huis nu gaan verkopen. Leve de krediet-crisis. Leve Helen die zo nodig wil verhuizen terwijl ze hier nog geen vier jaar woont. Leve de schimmige hypotheken.
Dus nu halen we het huis maar weer uit de verkoop. Waarschijnlijk. En ga ik vanmiddag eerst maar eens orde scheppen in onze administratieve chaos. Heb nieuwe ordners gekocht, nieuwe verse tabbladen, er staat een doos bij de tafel voor het oude papier. J. doet boodschappen, N. slaapt. En ik zet mijn nieuwe cd-tje op en ga er maar aan proberen te wennen dat we hier nog wel even zitten.
En eigenlijk vind ik dat nu niet eens zo erg. Kan de rust hier in de polder nu wel waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten