it's not easy being green

Vind ik dan. Dat het not easy is dus. J. en ik zijn ons hevig bewust van het milieu, en proberen dan ook verantwoord te leven. De afgelopen week ben ik er toch eens goed voor gaan zitten, en toen bleek toch dat het allemaal nog véél groener kan. Maar willen we dat dan wel? Dat zouden we toch eigenlijk wel moeten willen?
Zo hebben we groene stroom en groen gas via Greenchoice. Bevalt prima, niks meer aan doen. Maar we hebben dan ook wel een wasmachine én een droger, en die worden tamelijk intensief gebruikt. En wassen op 30 graden, dat doe ik ook niet. Minstens 40. We hebben een vaatwasmachine, maar die is stuk. Gebruiken we dus niet, en eigenlijk missen we hem niet heel erg. Een koelkast met A-label, maar wel een hele grote. De thermostaat staat op 20 graden, lager vind ik echt niet comfortabel, maar het huis is niet bepaald goed geïsoleerd (de vloer! koud! altijd! lig je met je kind op de vloer te spelen, vriezen je billen er bijna af!) dus de verwarming slaat steeds aan. Geen desktop computer, maar wel drie laptops waarvan er een dag-en-nacht aanstaat (J. houdt erg veel van zijn laptop). Twee auto's. Allebei superzuinig, en we maken er een sport van om ook echt zo zuinig mogelijk te rijden, maar toch. We eten zo veel mogelijk biologisch, en ik probeer ook heus Nederlandsche Waar te kopen, maar Kleine Puck is gek op bananen en mandarijnen, en de appels en peren komen hem inmiddels bijna de neus uit. Ik heb geen moestuin. Ik kan niet zelf naaien, en 'knutselen'(of craften, of creatief bezig zijn, u snapt me wel) vind ik vreselijk leuk, maar ik vind lezen nog veel leuker. Ik kan het ook veel beter, lezen. Ik heb dan ook veel boeken. Ik weet het niet precies, maar zeker 1000. Denk ik wel. De meeste tweedehands gekocht, maar er zijn weinig dingen waar ik gelukkiger van wordt dan een mooi, nieuw, gebonden boek. Met leeslint. En stofomslag. Ik ben trouwens ook lid van twee bibliotheken. En ik verkoop ook boeken op Marktplaats. Ik heb niet veel kleren, maar ik koop elke week wel iets voor klein Puckjen. Van die scandinavische ecologische biokatoenen hysterisch geprinte shirtjes en rompers. Vind ik erg leuk. Ik koop ze dan wel weer via Marktplaats of in de uitverkoop. En ook gerust tweedehands. We hebben een waterbesparende douchekop, maar ik droom van een bad. Een ligbad. Waar heel veel warm water in kan, en waar ik dan met mijn zere gewrichten lekker een uur in ga liggen weken. Met ecologisch badschuim erin. We scheiden al het afval: gft in de groene bak, papier in de papiercontainer, glas in de glasbak en zelfs het plastic gaat apart. Maar we drinken wel N.espresso (what else?). Ik dan, want J. vindt gewone koffie ook lekker. Ik breng de gebruikte cupjes trouwens wel weer weg voor hergebruik.

Ik denk dat ik eigenlijk gewoon van luxe hou. Ik ben een stier, kennelijk hoort dat zo. Maar ik ben van goeie wil! En J. ook. Dus goed voornemen voor 2012: nog groener. En mogelijk een nieuw, beter geïsoleerd huis. Met een ligbad en een vaatwasser, dat dan weer wel.

keukenprinses

En toen vond ik mezelf vanmiddag opeens terug in de supermarkt. Ik zou eigenlijk de hele dag werken, maar met drie collega's waar eigenlijk maar plek is voor één vond ik het wat druk, en zag ik mijn kans: ik ging naar huis! Maar eerst boodschappen doen kennelijk. En weet u, zo net na de kerst ligt de supermarkt vol met afgeprijsde luxe-artikelen. Is leuk hoor. Zo kwam ik thuis met gemengde bospaddestoelen, een rollade, en kerstchocola. En een bekertje slagroom. En geitenkaas. Maar dat had ik toch wel gekocht.
Hoe dan ook, ik ging maar eens lekker koken. Ik kook altijd wel lekker (of dat probeer ik althans), maar rollade, dat eten wij niet elke dag. Sterker nog: ik had nog nooit een rollade zelf gebraden. Dus ik ging druk in de weer met de potten en pannen, en ik deed iets met de rollade en een hoop roomboter, en deed slagroom bij de pruttelende paddestoelen en maakte ondertussen een slaatje van sla (!), uien en doperwtjes en nu ik er zo over denk had de geitenkaas daar mooi bij gepast.

Na een uurtje was de rollade gaar, waren de aardappelen uitgedampt en rook de paddestoelenroomsaus erg lekker.
Ja, en toen ging het mis. Want ik houd eigenlijk zo erg van prakken. En dat mag niet als je chic eten eet. Gelukkig was het afgeprijsd, dus ik durfde wel.

gelukkig

Hoe weet je wanneer je gelukkig bent? Nou, als je in je eentje in de auto zit, de radio aan staat en je jezelf opeens hoort meezingen met -ja heus- Matthias Reim. Wie zegt u? Klik maar even op het filmpje.



Weet u het weer?
Dat betekent dus dat ik hartstikke gelukkig ben. En dat ben ik ook!
De kerstdagen waren zomaar heel fijn. Ik houd er niet zo van, en J. al helemaal niet, maar het was ontspannen en gezellig. Mijn ouders zijn een uurtje bij ons geweest (langer kan mijn moeder niet, maar ze waren er!), ik heb een dagje gewerkt, we hebben gegeten bij de schoonouders en zijn daar gruwelijk verwend met kerstcadeaus. Ik kreeg onder andere dit











, dit











, dit











en dan óók dit nog:










!


Fijn hè? En mijn oudste (langste? beste? nu ja) vriendinnetje had een fijne kerst maar haar lief, wij aten gisteren kaasfondue bij andere vriendin, vriendinnetje nummer drie zat bij haar nieuwe lover in Amsterdam. Kleine Puck is ongelofelijk lief geweest tijdens die rare dagen, mijn cliënten hadden een fijne kerst en dan was ik óók nog op tv. O, dat had u even gemist? Geeft niet hoor. Ik werd zaterdagochtend zowaar aangesproken in de supermarkt door een wildvreemde mevrouw die het wél had gezien. Vond ik genoeg!
En nu doen we net alsof we vakantie hebben. Het kinderdagverblijf is deze week gesloten, J. heeft ook echt vakantie en ik moet vannacht werken. En donderdag overdag. Maar verder zijn we met zijn drieën thuis, lummelen we wat aan, eten het restant kerstkoekjes op en bereiden we ons voor op al net zo'n ontspannen oud-en-nieuw. Misschien doen we nog wat huishoudelijke klussen, maken we een wandeling of gaan we ergens op bezoek. Of misschien ook niet. Lekker!

Fijne kerstdagen gewenst!

Vorig jaar rond deze tijd, in de WinterEfteling.

Home Sweet Home 22 - KWTT (een dag te laat!)

De kerst staat weer voor de deur, de boom staat al bijna twee weken, Kleine Puck staat de hele dag overal tegenaan te hangen en ik wil alleen maar zitten.
U begrijpt: dat kan niet. De afgelopen dagen hielp ik mee met de verhuizing van vriendin G. (leuk huis!), kwam mijn moeder eindelijk naar huis na weken in het ziekenhuis, werd er gewerkt door J. en mezelf en deden we het huishouden tussen de bedrijven door. En werden er kerstcadeautjes gekocht.

Maar...elk jaar staat er in Trouw in het weekeinde voor de kerstvakantie een puzzel. De King William´s Trouw Test. En daar kijk ik al sinds eind september naar uit. Afgelopen zaterdag griste ik vijf minuten voor sluitingstijd bij de supermarkt de laatste krant van de stapel die al klaarlag om weggegooid te worden. En omdat J. elke werkdag om half zes op staat, en kleine Puck dan altijd wakker wordt, zit ik dus ook al om half zes beneden. Vanaf vandaag met de puzzel. De kerstboomlichtjes aan, mijn kleine manneke in de box (jaja hij is al anderhalf, zolang hij het prettig vind laten we het ding staan!), kopje koffie erbij. Ik heb die puzzel nog nooit zelfs maar voor de helft afgekregen, maar ik ga het toch weer proberen. Voor de durvers onder u: hij staat hier.

Wij maken er een knus dagje van.


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

CupCakes...or something like it

Nou, jullie wisten vast allemaal dat het gisteren 13-12-'11 was hè? Ik niet. Het geeft verder ook niet natuurlijk, maar ik vind het altijd leuk om de datum op te schrijven als het een mooie is. Mijn oma is geboren op 11/12/´13. Ook leuk. Maar goed, daar ging het eigenlijk niet over.

Ik was vandaag namelijk bij mijn broer, en hij en ik mogen graag discussiëren. Vinden we leuk. Een van onze favoriete onderwerpen is voeding, en wat daar allemaal ingestopt wordt. Wat mij betreft: ik ben erg van natuurlijk. En biologisch. Mijn broer zegt dan dat álles biologisch is, en daar heeft hij dan ook wel weer een punt. Maar goed, onbewerkt voedsel voor mij graag. En niet genetisch gemanipuleerd, en bij voorkeur milieuvriendelijk geteeld. En zo weinig mogelijk vlees. En dan alleen, ja sorry broer, biologisch. Dus. Mijn broer eet echter met smaak voor- en vacuümverpakte hamburgers, smeert margarine en neemt elke dag twee vitamine-bruistabletten. Is gek op chips en eet dat ook erg vaak. O, en hij drinkt veel frisdrank, en de goedkoopste ranja. Die waar alléén maar kleurstof en suiker inzit. Vindt hij lekker. Dus.

Nu woont zijn vriendinnetje in Amerika. En die stuurt elk jaar met kerst een énorme doos met cadeaus naar Nederland. En minstens de helft van die cadeaus zijn snoep. Van dat Amerikaanse, waarvan de ene helft met pindakaas is gevuld en de andere helft met...ja...met wat eigenlijk? Ik bekeek vandaag eens zo'n doos met CupCakes. De tweede foto is van de ingrediëntenlijst. Ik heb hem hardop voorgelezen, en halverwege lagen we gierend van de lach op de grond. Het is echt te erg voor woorden, dat er mensen zijn die dit eten! Het leukste was wel Sorbic Acid (to retain freshness). Maar goed, hoe erg is dat nou eigenlijk? Ik ben de ingrediëntenlijst maar eens gaan vertalen. En dan valt het best wel mee, lijkt het. Niacin blijkt nicotinezuur te zijn, en dat klinkt nog erger, maar is een voor de mens noodzakelijke B-vitamine. Calciumsulfate is geloof ik gips. Ik begrijp niet wat dat in cupcakes doet, maar ik geloof ook niet dat het heel ongezond is. Locust bean gum is Johannesbroodpitmeel. Ook best natuurlijk. Sojalecitine snap ik niet zo goed. En al die cornsyrups en fructoses zijn dan wel op natuurlijke basis, maar echt gezond zijn ze niet. Denk ik. En toen kwam hij ook nog met een artikel uit de Kijk, zijn lijfblad.

http://www.kijk.nl/artikel/chemofobie/

Als je het nog op kunt brengen, lees het dan. En zeg mij dan of ik nou moet proberen om mijn broer te overtuigen van mijn veel gezondere leefstijl, of moet ik het maar gewoon zo laten?

Anyway. Ik ga maar eens een biologisch kopje thee zetten.

Boom Sweet Home 21

Ook hier een Home Sweet Home met kerstboom. Ik had best een mooi versierd kersthuis willen laten zien, maar dat is er (nog?) niet. Voorlopig alleen een boom, en er zijn al een paar ballen gesneuveld, met dank aan Kleine Puck, Bran en Flynn. Ik geloof dat ze een soort wedstrijd aan het doen waren. Vooralsnog is de stand nog in het voordeel van de boom.

We hebben een bont-versierde boom. In de loop van de tijd heb ik aardig wat kerstspullen verzameld, een complete set paars gekregen van een vriendin, bont gekleurde ballen zelf uitgekozen, veel zilver en goud van mijn ouders. En dan kan ik dus niet kiezen hè?! Maar wij vinden hem mooi.






Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

Arbeidsvitaminen

U dacht vast: die Helen, die zal wel met vakantie zijn. Maar neeneenee, ik heb het alleen maar druk. Stiekem zit ik nu op mijn werk een stukje te typen, het is even rustig en ik kom helemaal bij. Kopje thee ernaast, muziekje aan...toch een beetje vakantie.

Zo viel deze week mijn Kleine Puck zich een grandioze bult, die gelukkig ook redelijk snel weer verdween. In de lift in het ziekenhuis (was ik niet voor die bult, ik was bij mijn moeder op bezoek!) viel me op dat de knop voor het alarm verdacht veel weg heeft van een rolletje Leukoplast. Vind ik dan wel een leuk détail voor in een ziekenhuis. Ook deed ik met collega's een GPS-speurtocht door de stad. Het was vreselijk koud, maar heel erg leuk. Toen ik richting metro liep, realiseerde ik me dat ik de enige was in de hele Koopgoot. Ook wel eens fijn! Verder kan klein Puckje nog steeds niet lopen maar kruipen als de beste, heeft mijn moeder inmiddels twee keer een delier gehad, moet J. elke dag vier uur in de auto zitten omdat hij op een nieuwe locatie werkt, gingen we langs bij J.'s broer in zijn nieuwe huis en ook bij vriendin G. in haar nieuwe huis, moest ik naar de tandarts en werk ik weer 30 uur in plaats van 24. Dus. En nu zit ik dus op mijn werk. Ik kom weer helemaal bij. Mijn excuses voor de foto's, ik kan niet zo veel vanaf hier, en het plaasten lukte maar net. Hopelijk morgen tijd voor een uitgebreide Home Sweet Home!

Fijne avond allemaal!

Home Sweet Home 20 - de kerstboom en wij

Vandaag had ik het plan om een foto te maken van een mooi opgetuigde kerstboom. De woonkamer aangekleed in kerstsfeer, smaakvol doch gezellig.
U voelt hem al aankomen: helaas. Op de een of andere manier is kerst niet helemaal ons ding. Toen ik net op mezelf woonde heb ik wel een kerstboom gehad, maar sinds ik huis en haard deel met J. is het over met de kerstpret. Zijn ouders hebben jarenlang elke kerst drie (3!) kerstbomen gehad: één in de woonkamer, één in de serre en één in de eetkamer. Kennelijk heeft hem dat genoeg dennengeur voor een heel leven opgeleverd, want op de een of andere manier wil het nu niet meer zo lukken.

Het eerste jaar samen hadden we geen boom. Volgens J. was dat tegen zijn principes. Het jaar daarop had ik er, heel principieel, een met kluit, die na drie dagen al bijna kaal was en nog voor de kerst al weer op het balkon stond. Weer een jaar later ging ik één dag voor kerst nog op bomenjacht en kwam ik thuis met het allerzieligste, allergeknaktste boompje ooit.

Toen onze eerste kerst in dit huis. We hadden inmiddels twee katjes en durfden het eigenlijk niet aan. Terecht; zo bleek. De helft van de ballen en versieringen naar de mallemoer.
Twee jaar terug kregen we een boom van het werk van J. Eerst moesten we daarvoor naar een kerstmarkt, erwtensoep eten en glühwein drinken, en dan kerstpakket en boom ophalen. Het kreng was enorm: het paste bijna niet in de auto. De klep kon niet dicht en we reden naar huis in een sneeuwstorm met een meter kerstboom dat uit de auto stak. Eenmaal thuis kregen we hem met geen mogelijkheid recht in de standaard. Na anderhalf uur zagen, proberen, weer zagen, onderkoeld raken en nog steeds niet passend krijgen hebben we het ding in zijn geheel in de kliko gemieterd. Die kon toen natuurlijk ook niet meer dicht. Maar dat kon ons niks meer schelen.

Maar nu! De I.kea heeft een actie: een boom voor een euro. Natuurlijk zitten daar voorwaarden aan, maar ik wilde het wel weer proberen. Vandaag ging ik, in mijn kleine Altootje mét een Klein Puckje achterin naar de Ikea. Eenmaal daar bleek ik niet de enige te zijn. Drie uur later was ik thuis: met kind, boom en nog helemaal heel!
En het is een prachtexemplaar al zeg ik het zelf. De boom dan hè, kind uiteraard ook maar daar ging het even niet om. Hij valt alleen wel uit. Behoorlijk zelfs. En we hadden kennelijk de kerstversiering zo goed opgeborgen dat ik er niet meer bij kon. Dus nu hebben we een boom, met drie lullige snoertjes lichtjes (10 lampjes per snoer) en één slinger. Want daar kon ik wel bij. Maar hij staat.

Misschien volgende week een Home Sweet Home van een verantwoord kerst-huis! Maar dat zien we dan wel weer.




Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

Zoek de overeenkomsten

Er wordt regelmatig aan mij gevraagd op wie Kleine Puck lijkt. In eerste instantie zei ik dan heel oermoeder : Hij lijkt op zichzelf!
Maar ja, dat hou je ook niet vol op den duur hè, en daar mijn schoonfamilie maar blijft zeggen dat het kind op zijn vader lijkt, hier toch maar een zoekplaatje. Zoek de overeenkomsten, als die er al zijn. En als het kind niet op mij lijkt, tja, dan waarschijnlijk inderdaad op zijn vader. Nu vind ik dat een hele leuke man, dus dat is best. Maar misschien toch ook een béétje op mij?



Wat keek ik treurig hè? Ik heb een hele leuke jeugd gehad hoor! Geloof dat mijn jongetje een stuk ondeugender is dan ik was. Hij ligt bijvoorbeeld al een half uur te schreeuwen in zijn bed, ik deed dat nooit. Ik was een heel zoet kind.

Beschermengel

Dit mooie engeltje staat al heul lang te zingen in de Grote Kerk in Breda. Ik maakte er in september een foto van, en vandaag vond ik het een passend plaatje bij een kort logje. De afgelopen week was bijzonder intensief, met heel veel en druk en spannend en eng.
En nu zit ik zo maar op de bank met mijn liefste, Klein Puckjen ligt op bed, de zon schijnt, mijn moeder leeft nog. Het huis is aan kant, ik heb verder vrij vandaag. De wereld is mooi. Ik geloof dat mijn (onze?) beschermengel hard gewerkt heeft de laatste tijd. Ik ben er dankbaar voor.
Fijne dag allemaal!

Home Sweet Home 19

Oef. Zucht. Nounounounou zeg.
Afgelopen week leefden we tussen hoop en vrees, en gingen we vrijdag tóch ons geplande weekendje weg. Dat kon, omdat mijn moeder buiten levensgevaar was. Inmiddels zit ik op de bank, draait de wasmachine en ben ik zo moe dat ik niet meer op mijn benen kan staan. Maar we zijn weer thuis.
Mijn moeder bleek een overdosis medicijnen te hebben gehad. We wisten dat ze niet meer beter wordt, maar het lijkt er op dat ze toch nog een beetje tijd extra krijgt. Het is zwaar, al drie jaar. Maar ze ís er nog, we zijn er allemáál nog.
Ze mag waarschijnlijk deze week toch naar huis. En we gaan zoeken naar een hospice, maar hopelijk is het nog even niet nodig. Voorzichtig gaan we weer terug in het ritme van alle dag.

Vandaag geen foto van ons huis. Misschien morgen? In elk geval: welkom terug mam! Home Sweet Home!

Home Sweet Home 18 - stilte voor de storm

Vandaag is een rare dag. Gisteravond door dikke mist naar het ziekenhuis, en daarna nog tiramisu eten. Vanmorgen met Kleine Puck naar mijn vader, samen gepraat en gehuild. En ook gelachen. Het zou zo maar kunnen dat mijn moeder niet meer naar huis komt. En misschien is het goed zo. We weten het niet.
We hebben nu de stilte voor de storm, verpakt in mist zitten we met het gezin in ons eigen wereldje. Eenmaal thuis bracht ik Puck naar bed en ging zelf even de tuin in. Ik geloof dat de natuur het ook even niet meer weet: aan één tak een uitgebloeide pluizenbol, en een knop die net open ging. Mooi, de natuur die me laat zien dat alles tóch doorgaat.

Wij blijven voorlopig in ons wereldje zitten. In het ouderlijk huis, in het ziekenhuis, of gewoon hier, op onze eigen bank. Thuis is nu waar de rest van de familie is.

Lazy Sunday

Wat begon als een rustige zondag, zonder duidelijke plannen, zo'n echte Lazy Sunday, veranderde na een telefoontje zo maar ineens in een zondag met een doel. Doel: lekker naar buiten, daarna gezellig eten en aansluitend een avond met goed gezelschap. J. moet nu even snel boodschappen halen, ik maak tiramisu (als het lekker was volgt het recept) en straks stappen we in een volgeladen auto en rijden we richting de zee. Tot later!

--> goed...nog geen vijf minuten nadat ik dit logje had getikt, gaat de telefoon. Mijn vader: dat mijn moeder weer in het ziekenhuis ligt. Wéér hevige pijn. En iedere keer denkt zij dat het einde nu begonnen is. En iedere keer hopen wij dat dat níet zo is. We gaan maar weer verder over op de orde van de dag. Ik hoop dat dat nog lang kan. Bah.

Zit mijn jasje goed, zit mijn dasje goed...

moeder gaat op stap!

Sinds Kleine Puck is geboren, of eigenlijk al sinds een aantal maanden daarvóór, ben ik niet meer echt 'uit' geweest. Nu heb ik de tijd van flink stappen en om half vijf thuiskomen wel achter me gelaten, maar uit eten, naar de film, kroeg of een spontaan feestje bij iemand in de tuin: daar houd ik van. J. en ik hebben elkaar op een festival leren kennen, en dat was meteen het laatste festival waar ik was.
Toen ik drie maanden zwanger was, gleed ik uit over het állerlaatste stukje bevroren stoep in heel Nederland, en zat vervolgens vier maanden op de bank of in een rolstoel: gecompliceerde enkelbreuk. Tegen de tijd dat ik weer redelijk lopen kon, ging mijn zwangerschapsverlof in. Puck is nu vijftien maanden...reken maar uit.

Maar vanavond...vanavond! Ga ik met drie vriendinnen van toen ik nog op de HBO zat, uit eten. Zonder man en zonder kind. En ik zie er gewoon een beetje tegenop. Kan je dat verleren, uitgaan? Zal wel niet toch? Heb er zin in!

vier dames op stap!
(illustratie van Piet Paris)

Home Sweet Home 17 - de donkere kamer van

Onze slaapkamer is vrij licht. Er zijn twee witte muren, een heldergroene. Het raam is best groot, en de vloer licht. De wand waartegen het bed staat is echter zwart. Gedistingeerd zwart: eigenlijk antraciet-met-een-krijtstreepje. Ik houd van krijtstreepjes. Ik had mijn zinnen gezet op heel diep blauw-groen behang, maar dat vond J. helemaal niets. Toen we er na drie weken discussiëren nog niet uit waren, werd dit het compromis. In de winter is het knus, in de zomer vind ik het juist vaal, dus misschien dat er komend jaar tóch iets anders op de muur komt.

plankje

vaas van Marian Verrijp, uitgekozen toen J. de kunstroute-cheque won

en daar mag best een Ikea plantje in!

ik zie...ik zie...

gekregen van vriendin S., eigenlijk voor Kleine Puck, maar ik vind 'm zo leuk dat hij nog even bij ons mag staan

paardje van kwarts, ooit door mijn moeder meegenomen van een vakantie

van heel dichtbij

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

Memento Vivere

De hele week al denk ik aan dingen die ik wil onthouden, om 's avonds een logje over te schrijven. Tegelijkertijd gebeurt er zo veel, dat als we dan eindelijk elkaar op de bank tegenkomen aan het einde van de dag, ik eigenlijk geen zin meer heb om achter de computer te gaan zitten.

Wat gebeurde er dan zoal? Nou, ik werkte veel, en merkte dat het fijn werken is als ik weet dat Kleine Puck het naar zijn zin heeft. Hij ging twee middagen naar het KDV en we kregen hem moe, maar vrolijk en voldaan terug. Ik ging bij mijn ouders langs en werd heel gelukkig toen ik zag dat mijn moeder nog best even mee kan (dat bepaal ik niet, dat weet ik wel, maar toch). We gingen met het gezin naar Hilversum en daar speelde ik mee in een quiz, en dat was verrassend leuk! Ik gaf toe aan mijn vreemde-verslavingen en at vier bosjes radijs deze week. Ik vond de laatste beker Chunky Monkey ijs, verstopt onder een heleboel bekers Cookie Dough in de vriezer bij de Albert Heijn. Ik hoorde dat vriendin K. een spannende scharrel heeft. Ik ging met mijn broer naar de Milieustraat om drie zakken tuinafval te lozen, reed toen even langs de Kringloop en daar vond hij zijn gedroomde vitrinekast, en ik dit boek:


voor één euro! Ik vond een winterjas bij de HenM, afgeprijsd voor maar € 24,95. Geïnspireerd door haar zocht ik onze administratie eens flink uit, en komt er voor het einde van het jaar zo maar een aardig bedrag onze kant op. Kunnen we fijn de auto afbetalen! Gisteravond zat ik anderhalf uur helemaal alleen op de bank, man en kind sliepen al, en ik keek naar The Graham Norton Show. Daarna twee afleveringen Friends. We zaten een halve nacht op met een hoestend jongetje en hadden het toch nog gezellig. Ik moest heel erg lachen om Koefnoen en plaste bijna in mijn broek om Neonletters (citaat van de week: Het is geen angola, het is angora, kutje). Las twee boeken en werkte een ochtend in de tuin.

Toen ik vandaag aan het einde van de werkdag in de diesel-station van J. (rijdt lekker!) naar huis reed, zat ik opeens mee te zingen met Maroon 5. Ik was altijd een nogal linksig meisje, een alto, van de niet-commerciële muziek en zo. Maar wat een lekker liedje! Hè...wat een fijne week!

daar word je groot en sterk van!

+

+

+

=

Tja. Wat kan ik er van zeggen. Best lekker, wel.

Afgelopen week kregen we onverwacht bezoek. J. regelde snel iets lekkers bij de koffie, en het moet gezegd: een beetje plakkerig maar goed te doen! Gisteravond biechtte hij op dat de melk op was, toen hij de brownies maakte. En hoe hij dat had opgelost. Nou, zo dus.

Slik.

Home Sweet Home 16 - Schommelsnotstoel

Zo maar een hele week niets geschreven. Wel heul veul gedaan, met als hoogtepunt een tripje naar Hilversum. Waarover later meer!

Vandaag een echte Home Sweet Home. De hele dag thuis en binnen met kleine Puck, die zo verkouden is dat het snot ononderbroken over zijn kin loopt. Hij blaft er af en toe flink bij maar lijkt er verder geen last van te hebben.

Op deze plek zitten we graag samen, kleine Puck en ik. Als hij uit bad komt, wikkel ik hem in een handdoek en gaan we in de schommelstoel zitten. Vaak zet ik dan een cd op met luistersprookjes, en dan kunnen we gerust een half uur samen zitten. Soms valt hij in slaap, vaker zit hij ondertussen over mijn gezicht te aaien, of te wijzen naar alle dingen in zijn kamertje. We kletsen wat, lachen om een grappig verhaaltje en ondertussen geniet ik van dat kleine ventje tegen me aan.

De stoel kregen we van mijn schoonouders, mijn schoonmoeder maakte de kussens, passend bij de gordijnen (die ze ook maakte)

vogeltje. Of zoals N. zegt: "Die! die!"

tamelijk sprookjesachtig wel, de zeven dwergen schijnen hier ook te wonen

en spoken!


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

Home Sweet Home 15

Hier een stukje van de groene bank. We hadden tot voor kort een hoekbank, maar daar hadden de katten dusdanig op huisgehouden dat dat echt niet meer kon. De oude Ikea-bank naar beneden gehaald, er nog een bijgekocht via Marktplaats en we kunnen weer even zitten! De hoes leek op de foto limoengroen, maar is in het echt meer mosterdgeel. Ach ja.

Ons huis is een echt jaren 70 huis, inclusief schrootjesplafond en steenstrips op de muur. Gelukkig is het maar één muur, en was hij al wit gesausd toen we hier kwamen wonen. Ooit wonen we misschien in een huis met strak gestuukte muren, met een gladde vloer en een verantwoorde bank. Maar voorlopig zijn we heel blij met onze zonnige zitplek.

Ik zou eigenlijk de ramen zemen vandaag, maar ik denk dat ik nog even ga zitten, precies in dat hoekje. Ik heb nog een fijn boek...

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

Blije Doos

Vandaag werd bij ons een pakket bezorgd. Ik ben fan van bepaalde merken, maar die zijn niet overal te koop, zeker hier in de polder niet. Leve online-winkelen!








Ik had er voor het lekker een zak pannenkoekenmix en een doos brownie-mix bij gedaan. Helemaal fijn. Kleine Puck en Flynn de poes zijn al een half uur zoet met de doos aan het spelen.
Vanavond brownies bij de koffie, fijne dag allemaal!