J. is nog niet thuis, die zit op cursus. N. ligt al in zijn bedje, en ik heb even tijd voor mezelf.
Ik heb bewondering voor hoe mijn ouders het samen hebben, nu mijn moeder ziek is.
Ze hebben altijd een stevig huwelijk gehad, met heus de gebruikelijke ups en downs. Voor mijn broer en mij een warm nest, soms zelfs té warm vond ik in mijn pubertijd. Nu wil ik voor mijn eigen gezin graag dezelfde warmte en vanzelfsprekendheid als die ik vroeger thuis ervaren heb.
Na de chemo van vorige week heeft mijn moeder het zwaar nu. Lichamelijk natuurlijk, heel haar leven was haar lijf zo sterk! Maar vooral emotioneel is het bikkelen. Mijn vader krijgt daar uiteraard het meest van mee, en af en toe zie ik dat hij even weg moet, even naar buiten. Daarom was ik er vandaag zo lang: kon hij weg op de fiets. Maar samen redden ze het nog steeds.
Ik hoop dat hen nog wat tijd gegund is.
Moeders en ik wandelden vandaag arm in arm naar het dorp. Met N. in zijn wagen waren we ons opeens heel bewust van de tijd die achter ons ligt. Wie had dit twee jaar geleden gedacht?
Uiteindelijk kochten we alleen ingrediënten voor lasagne. En die heb ik eenmaal thuis niet eens gemaakt. Wel nog een flinke smak geld naar de kringloopwinkel gebracht, € 2,90 0m precies te zijn!
Het was een fijne dag. Dat er nog maar veel mogen volgen.
Het boekje van 't Hart kocht ik bij de boekhandel, uit de graaibak.De kinderboeken zijn (een van) mijn zwakte(s).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten