crimmeneel

Vannacht kon ik niet zo goed slapen, een combinatie van keelpijn en zenuwen over de aanstaande bezichtiging hield me wakker, vanaf ongeveer half zes geholpen door een hoestend en zingend jongetje in het kamertje naast de onze.
En als je dan zo half slaapt, dan krijg je wel eens gekke ideeën. Tenminste, ik wel. Dat zegt mogelijk iets heel naars over mijn ware aard, maar ik ben heus erg aardig.

Voorbeeld: hoe makkelijk is het om dingen uit huizen mee te nemen? Je kijkt op Funda, kiest een fraai stulpje uit, maakt een afspraak met de makelaar voor een bezichtiging. Als partner of kind dan die makelaar even afleid, of je laat die hele makelaar gewoon lekker beneden omdat je liever alleen wil rondkijken, dan kan je zo maar ineens dat leuke lampje in je tas steken! Of die mooie pennenset die je op die ene foto al zo vriendelijk toelachte. Of dat boek, het derde deel van de Milennium trilogie waarvan je de eerste twee delen al gelezen hebt: je zag het toevallig in de kast staan. En wat een geluk dat je een hippe tas bij je hebt: daar kan dan lekker veel in. Misschien hebben de bewoners van het huis ook nog wel een mooie design flessenopener. Of een leuke beker in de keuken staan. Zilveren lepeltjes in de besteklade. Een reep lekkere chocola in een willekeurig keukenkastje (de makelaar zei nog "u mag overal in kijken hoor!"). Dat dure parfum dat je van je man nooit krijgt. Hé, dat is handig: een rol aluminiumfolie, die van ons thuis is net op! O, en kijk eens, wat een hoop wc-papier hebben ze hier in voorraad!

U snapt, ik heb nachtmerries over de bezichtiging. Het liefst stop ik ons hele hebben en houden al vast in verhuisdozen, maar dan valt het achterstallige onderhoud weer zo op. Ik hoop maar dat de makelaar erbij blijft. En dat de mensen die komen kijken Hele Eerlijke Mensen zijn. En zodra we terug zijn, ga ik het hele huis even door.