nou zeg. Mag J. niet meer onregelmatig werken: opgelegd van hogerhand. Dat betekent dus dat we van het ene op het andere moment niet meer om elkaar heen kunnen werken; dat J. thuis komt als ik moet gaan werken, en dat hij vertrekt als ik uit de nachtdienst thuis kom. En dat was juist zo fijn voor N. Omdat we nou niet bepaald omkomen in alternatieven, heeft ons dat aardig wat hoofdpijn, gepieker, tranen (mij dan), gevloek (J.) en geregel gekost. Maar het lijkt weer voor even opgelost. Ouderschapsverlof, mogelijk toch een paar uur KDV (dat we dan nog wel moeten regelen) en een flexibele werkgever. Fijn!
Gisteren een leuk team uitje gehad: sfeer was goed. Ik merkte pas hoe ik er tegenop had gezien toen ik onderweg naar huis knallende hoofdpijn kreeg.
En dan nu weer de hort op de hele dag. En morgen een verjaardag en de nachtdienst weer in. En komende week krijgen we voor het eerst kijkers voor het huis.
En N. zei vanmorgen iets wat toch wel heel erg leek op 'papa'. Heb enorm met hem geoefend op 'mama', maar blijkbaar heeft de mannen-onder-elkaar dag gisteren toch aardig indruk gemaakt. Zucht. Kan je negen maanden misselijk zijn, een week in het ziekenhuis liggen om te bevallen en eindigen met een keizersnede, zes maanden borstvoeding geven en hele dagen kroelen, luiers verschonen en pedagogisch verantwoorde spelletjes doen, één dagje met papa en dan samen twee uur in de auto en je weet dat je als moeder verloren hebt.
Hopelijk is er ook nog ergens tijd voor niks. Kan ik nog even wat logopedie doen met N. Mmmmmm-a-mmmmm-a. MMMMMMMMMaaaMMMMMMMMMaaaa.
p.s. zag u het staan? listig verstopt tussen nachtdienst en kinderpraat? We krijgen kijkers! We willen er niet te spastisch over doen, maar ik hoop natuurlijk stiekem....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten