even een kort logje...mijn frustraties van me aftikken. Ik zit op mijn werk en blog - foei!
En ik wil dit niet meer!!! Niet meer verplicht in de snackbar eten omdat mijn cliënt anders heel boos wordt. Niet meer in die snackbar worden geconfronteerd met een moeder die haar kind de hele zaak rond laat rennen, met een junk die daar hardop commentaar op levert. Niet meer over dat rotte metrostation moeten en bang zijn dat iemand op mijn hoofd timmert. Niet meer in die pislucht de trap op moeten. Niet meer wéér een discussie met omwonenden over dat de muziek toch wel heel erg hard staat, en dat ik hun ruzies middenin de nacht letterlijk kan verstaan. Niet meer in dit veel te kleine, onveilige kantoor zitten werken, wetende dat mijn man en kind thuis samen een verhaaltje lezen.
Ik wil naar huis. Naar waar het leuk is, waar mensen lief zijn voor elkaar. Waar bloemen op tafel staan en boeken worden gelezen. Waar lekker wordt gegeten en kinderen gewoon buiten mogen spelen. Waar geen drugs is, en geen criminaliteit. Waar ik naast J. kan gaan slapen, en morgen gezond weer op.
Bah. Sorry. Ik doe dit werk al tien jaar, en eigenlijk altijd wel met plezier. Maar wat heb ik er opeens verschrikkelijk genoeg van! Misschien is het morgen wel weer over. Kom ik weer met een logje over de Witte Kast. Ga ik nu weer werken. Dáág.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten