Fotootjes

Zijn jullie ook zo blij met de zon? Het kan me niet schelen hoe koud het is, als de zon schijnt vind ik alles best. De afgelopen dagen had ik dus niets te klagen.
Fysiek gaat het nog niet zo heel goed met mij, maar met Klein Meisje gelukkig wel. J. is zo maar nóg een week thuis, en we hebben het goed met zijn vieren. Fijn!

We maken niks mee eigenlijk, we rommelen wat rond en doen omstebeurt dutjes in respectievelijk bed, box en op de bank. Vanmorgen kon ik zo maar naar de kapper, met J. en Klein Meisje samen. In een half uurtje stonden we weer buiten, en mijn haar zit weer naar mijn zin! Onderweg rijden we altijd langs dit ding, en soort doorgezaagde betonnen buis waar fietsers doorheen moeten. Sinds een tijdje staan Jip en Janneke er op. Leuk.

Het was hier vanmorgen echt prachtig, mist en een opkomende zon.  Het was alleen ook zo koud dat ik me er niet toe kon zetten uit te stappen voor het maken van een foto. Vandaar vanuit een rijdende auto.

Kleine Puck op de wipkip bij opa.

 

Klein meisje is zó lief!

Ga ik nou weer onder mijn dekentje op de bank.

Van alles en nog wat

Wat ben ik blij dat de zon (een beetje) scheen vandaag! Het maakt me helemaal niet uit als het heel koud is (al houd ik meer van een beetje warmte, lekker in de tuin met je blote voeten enzo), maar als de lucht zo grijs is...brrr. Ik word er ook echt down van, of beter gezegd; stik sacherijnig. De afgelopen dagen was mijn humeur dus ook wat wisselvallig.

Met ons meisje gaat het goed. Ze heeft de liefste handjes en voetjes die je ooit hebt gezien, een kuiltje in haar rechterwang en één in haar kin (net als haar vader en haar opa) en onderzoekende kraaloogjes. Ze slaapt veel en drinkt goed, en we zijn alledrie verliefd op haar! Kleine Puck is soms nog wat hardhandig in zijn uitingen, maar ze ondergaat alles gelaten. Ze is dol op kroelen en ligt de halve dag met mij op de bank. Helaas moest ik gisteravond onverwacht terug naar het ziekenhuis omdat er wat weefsel was achtergebleven na de keizersnede. Dat moest er uit, en dat deden ze toen maar. Au. Mijn vader ging met me mee, J. bleef met de kindjes thuis. Ik was érg blij toen ik weer thuis was, en met ons kleine poppie nog even op de bank kon hangen!

Verder rommelen we wat aan in en om het huis. De gordijnen, die al een half jaar ophingen maar tien centimeter te lang waren en ook nog eens met knijpers aan elkaar zaten, heeft mijn schoonmoeder in een kwartiertje aan elkaar gestikt en omgezoomd. J. hangt morgen wat nieuwe ingelijste dingetjes op (waaronder het geboortekaartje van klein meisje),

kaartje van Ellabellaboem, via LiefLeukenEigen

en ik geniet van de diverse bossen bloemen hier in huis en alle lieve kaarten die we hebben gekregen. Van haar kregen we nog een flinke doos met kleertjes, die is inmiddels uitgezocht en wat er overbleef gaat door naar een volgend kindje. De doos staat overigens nog gewoon hier in de kamer. Het aanrecht staat ook steeds vol (met onder andere kolf-attributen, bordjes met beschuitkruimels en overgebleven muisjes, en gebruikte koffiekopjes), de wasmachine draait overuren en de droger heeft wederom laten zien over een zelf-reparerend-vermogen te beschikken! Hij is al meerdere keren stuk gegaan, iets met vocht en stoppen die doorslaan. In de daarop volgende dagen proberen we hem dan af en toe, waarbij steeds weer de stop doorslaat, maar op een gegeven moment doet hij het dan toch weer. Gelukkig maar. De tuin is ook een rommeltje, maar wel gezellig, want een aantal weken geleden stonden zomaar ineens de narcissen in bloei. Die zijn nu bevroren en dat ziet er vrij koud uit, en zodra ze ontdooit zijn, zijn ze weg, maar voor nu genieten we er maar even van. De eettafel ligt vol met post en kleertjes en kraamcadeautjes en een laptop en snoertjes, maar dat kan me niks schelen, dat vinden we wel weer over een paar weken.

Morgen gaan we even op en neer naar België, om de bestelling van de bio-supermarkt op te halen. Mijn favoriete bio-luiers hebben ze niet in maatje 1, dus ik heb een ander merk besteld. Beaming Baby heet het, ik had er nooit van gehoord maar de recensies zijn goed. Ben benieuwd!

Verder nog wat schoonmaakmiddel en dingen voor de voorraadkast, zoals bouillontabletten en bakmixen. Altijd fijn om in huis te hebben.

Ik hoop dat Kleine Puck het leuk vindt om mee te gaan, hij is de afgelopen dagen behoorlijk ziek geweest. Het meeste snot lijkt inmiddels verdwenen, maar hij klinkt nog heel hees en ziet erg wit. Ook kwijlt hij als een dolle en huilt hij om alles. Vandaag is hij niet naar het KDV geweest, en hebben we hem om zes uur al in bed gestopt. J. is gesloopt: ons manneke vraagt een hoop aandacht momenteel, en als ik dan alleen maar op de bank hang...gelukkig heeft hij nog vrij tot en met 4 februari. Kan hij nog even bijkomen misschien.

Hier nog een plaatje van zomers winterweer. Omdat ik nog weinig buiten kom heb ik helemaal geen foto's van de afgelopen dagen, dus maar weer een van de W.interefteling. Ik hou er van. Twee jaar geleden hadden we er een fantastische dag, met prachtig weer en twee kleine mannetjes (Kleine Puck was vijf maanden, vriend Lars drie maanden). 

Misschien moeten we er volgend jaar maar weer heen.

Fijn weekeinde!

Verplicht genieten

Graag zou ik nu een stukje tikken over hoe heerlijk de afgelopen weken waren; met ons vieren thuis, gezond en gelukkig! Nu zíjn we dat ook, en die weken wáren ook heus heel fijn, maar o mensen, wat een stelletje auti's zijn wij zeg. We doen het niet zo goed op veranderingen. Kleine Puck is al weken hopeloos dwars. Echt leve de peuterpubertijd. Er gaat geen dag voorbij zonder driftbui, huilbui, stampvoeten, gooien, hevig kroelen en afwisselend de volgende mantra's "McQueen kijken?"

 

 (McQueen is de hoofdpersoon uit de film Cars en zijn grote held) en "Nee! Mag niet!".  Hij wil niet naar buiten als hij moet en wel als hij niet mag. Staat elke ochtend om half vijf naast ons bed en weigert pertinent zijn eigen bedje op te zoeken (en kruipt dan dus tussen ons in). Verder wil hij graag en veel met zijn moeder en zijn zusje kroelen, maar heeft nog niet zo´n besef van buikwonden en zachte fontanelletjes.

J. houdt zich dapper staande. Hij is -halleluja- de hele maand januari vrij, en ruimt op, wast af, maakt beschuit met muisjes voor de visite en lekkere hapjes voor mij en entertaint zijn zoon. Verder werpt hij geregeld een verliefde blik op zijn dochter en doet hij de was alsof hij niet anders gewend is. Hij is wel ook héél moe, want hij gaat om zes uur met kleine Puck uit bed zodat ik verder kan slapen. En hij gaat rond twaalven naar bed, omdat hij ook wat vrije tijd nodig heeft. En dan de nachtvoeding van klein meisje en die driftbuien van het kleine ventje er nog bij... ik ben blij met hem!

Ons kleine meisje is een droomkind. Ze ziet er heel lief uit, slaapt klokje rond en drinkt goed. Als ze wakker is kijkt ze je onderzoekend aan met haar donkerblauwe oogjes, ze heeft heel vaak de hik en verder is ze heel tevreden met de hele dag bij haar moeder te liggen.

En ik? Ik heb last van hersenverweking. Ik slaap veel, en ben onbeschrijfelijk gelukkig. Ook ben ik moe, en ben ik behoorlijk ziek geweest van borstontsteking en buikloop (klinkt toch altijd beschaafder dan diarree hè?). En mijn ijzergehalte is nogal laag, dus ik zie eruit als een zombie. Komt nog bij dat mijn haar de laatste keer niet naar mijn zin is geknipt (denk David Bowie in zijn Ziggy Stardust periode) en ik nu twee kilo minder weeg dan vóór de zwangerschap, en je snapt dat ik me erg charmant voel. Hebben we het nog niet over zoogcompressen en spuitluiers.

Ik hoop dat we snel een nieuw ritme vinden. Zodat kleine Puck weer wat lekkerder in zijn vel komt, en wij nog meer kunnen genieten. Ik snap nu trouwens wel waarom op elke felicitatiekaart die we krijgen onder andere staat "Geniet er van!" J. krijgt er de zenuwen van, juist omdat het allemaal zo druk en rommelig en anders en onrustig is momenteel...moet je verdorie nog gaan genieten ook! Maar dat doen we toch wel. Ergens tussendoor.