the spaghetti incident

N. en ik aten spaghetti. Er zijn geen foto's van de enorme ravage, want ik was nogal druk met poetsen, maar hier een kleine sfeerimpressie. Hij is gek op spaghetti, en omdat papa nog niet thuis was, zaten we nog voor de tv ook. Erg hè! Sesamstraat en pasta: je kunt het kind bijna niet blijer maken.





Hij kreeg aardbeienyoghurt toe. Groot wordt hij al!

De afgelopen dagen was ik min of meer computer-loos: alle toetsen van mijn laptop deden vreemd. Hele regels versprongen tijdens het typen, diverse letters deden het niet en de H bleef constant ingedrukt. Ik verdacht kleine Puck, maar nu doet alles het weer. Misschien heeft hij hem ook weer gerepareerd?

Het zijn vreemde dagen geweest, we genoten van het mooie weer, ik ging weer werken en we bestelden een grafsteen. We aten in de tuin, kochten een nieuwe parasol én ik kreeg het leren jasje van mijn moeder en het gouden ringetje dat mijn vader 45 jaar geleden voor haar kocht. Kleine Puck gaat steeds beter lopen, maar hij valt ook regelmatig, gisteren een tand door zijn lip en eergisteren een schaafwond op zijn voorhoofd. Emoties wisselen elkaar in hoog tempo af, en we zijn allemaal moe. Maar het gaat goed met ons, al gaan we vanavond maar eens vroeg naar bed. Truste!

computer stuk!!!!

hopelijk doet alles het snel weer....

Rondje Rotterdam

Gisteren moest J. een examen doen. Als je IT-er bent moet je natuurlijk een beetje bijblijven, dus af en toe moet hij aan de bak. Gisterochtend werd hij om elf uur in de stad verwacht, en kleine Puck en ik gingen gezellig mee! We deden samen een rondje binnenstad. J. was eerder klaar dan gedacht, dus we dronken koffie met zijn drieën. Omdat hij héél goed gescoord had (945 uit 1000) mocht er wel een stuk cheesecake bij. En een bezoekje aan de platenboer.

rijloper (klik)

zomaar vanuit de vensterbank!

ik heb maar één boekje gekocht...hier wordt het gekeurd door N.

het was net Parijs

papier hier

duidelijk een gezin met allure...!

Mochten jullie je afvragen waarom N. er zo bedrukt uitziet...het arme kind heeft weer twee ontstoken oogjes. Eigenlijk wil ik er liever niks insmeren, maar als het morgen nog zo is dan gaan we naar de dokter hoor. En hij is nog verkouden ook nog.

Home Sweet Home 31 - het zonnetje in huis

Langzaam worden de dingen weer normaal. Kleine Puck en ik zijn samen thuis, we hebben al boodschappen gedaan en vanmiddag gaan we lekker naar buiten. Binnen schijnt de zon: is er iets méér lente dan narcissen?
Fijne dag allemaal!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

als de lente komt ...

Vandaag zou mijn moeder jarig zijn. En op haar verjaardag krijgt ze van mijn vader altijd een enorm boeket rode rozen. Dus vanmorgen gingen kleine Puck en ik naar opa toe, mijn broer kwam ook. Met zijn vieren aten we taart, en brachten daarna de rode rozen naar mijn moeder.

Vorige week is mijn moeder overleden. In alle rust. Mijn vader en broer waren erbij, ik was onderweg. Toen eenmaal alles geregeld was werd ik ziek, en kreeg ik spit. Het waren rare dagen.

En nu wordt het lente. We zijn er aan toe!

wachten

Wij wachten.
We wachten op een onwelkome gast, die inmiddels toch wel welkom is. Sinds maandag slaapt mijn moeder, heel diep. Met dank aan een infuus. En wij zitten erbij en kijken er naar. Dat waar ik zo tegenop had gezien, het moment dat het einde echt-echt-echt zou beginnen, viel me mee. Ik had een huilbui in de nacht van vrijdag op zaterdag, en daarna volgde rust. Rust om te praten, met vader, broer en man, in een niet eens ongezellige ziekenhuiskamer. Uren zitten we daar, drinken koffie, lezen wat. We maakten een adressenlijst voor de kaarten, haalden herinneringen op. Hier en daar viel een traan, maar toch, het is fijn om samen te zijn. Mijn moeder slaapt er door heen, maar ik denk dat ze het prettig zou vinden te weten dat we zo erg samen zijn. Het zal niet lang meer duren, en ik weet niet hoe het zal gaan, maar nu ben ik vooral dankbaar. Voor dat ze er was, zo lang nog, ook al was ze ziek. En voor het gezin dat zij en mijn vader hebben gemaakt, een warm, hecht en veilig gezin. Sterk genoeg om het ook zonder haar te redden.

We gaan weer richting ziekenhuis, en wachten op wat de dag ons brengt.

Anijsmelk

Wat een rare dagen hebben we achter de rug. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een controle (komende maandag nog een keer) die best spannend was. Voorlopig lijkt het mee te vallen. Daarnaast moest mijn moeder onverwacht naar het ziekenhuis; het ging helemaal niet goed. Na een angstige week hadden we vandaag een gesprek met een dokter. Gelukkig was er een lieve verpleegkundige bij met zakdoekjes en een begrijpende blik. Komende maandag gaat mijn moeder naar een hospice. Dat betekent dat ze niet meer naar huis zal komen, en ook dat we nu echt niet meer kunnen dromen over dingen-die-we-ooit-nog-gaan-doen-samen. Maar het is goed zo. Voorlopig. Denk ik.

Ik weet mijn moeder slapend in een ziekenhuisbed, mijn vader en broer samen thuis voor de televisie. Mijn kind ligt veilig in zijn eigen bed, en J. geeft me een kus en een beker anijsmelk. Warme zoete troost. Het zal nog moeilijk worden, maar voor nu is het goed.

kunnen wij het maken...nou en of!

De afgelopen week kocht ik nogal wat, maar, zo vind ik zelf, behoorlijk verantwoord. Ik bestelde nieuwe handvatten voor een van mijn pannen, die ik (behoorlijk stom) op een veel te grote pit had gezet. Handvatten verbrand. Ik wist helemaal niet dat je die ook los kunt kopen, dus ik was blij. Verder een nieuwe horlogeband voor het stoere horloge van J,. en een nieuw filter voor de droger. Alles bijelkaar (inclusief verzendkosten) was het niet heel goedkoop, maar we hoeven in elk geval geen nieuwe te kopen.







Mmmm.... wat zal ik nu eens fijn met al dat uitgespaarde geld gaan doen? Op de spaarrekening maar. Geld bespaard, en milieutechnisch ook best goed bezig. Kijken wat ik nog meer kan repareren.