Home Sweet Home 48

Home Sweet Home indeed!

Na een twee nachtjes ziekenhuis mochten we gisteren naar huis: de mannen kwamen ons ophalen.
Wat zijn we blij met onze kleine dochter!

Het loopt nog niet allemaal helemaal soepel, maar J. is de hele maand januari vrij (hoera!) en Kleine Puck is nu al gek op zijn zusje. Ik bevind me ergens tussen roze wolken en een vooroorlogse borstkolf, die desondanks prima dienst doet.

 Ik wens jullie allen een fijne jaarwisseling en een heel gelukkig nieuw jaar!

Kerstbonus

En toen was het ineens bijna kerst! We houden er niet zo van, ik geloof eigenlijk dat wij hier het beste gedijen op rust en regelmaat, maar dit jaar is het toch wel anders. De kerstdagen zijn nu een pauze voor de geboorte van ons meisje, dus we hoeven niet zo veel. We gaan even bij de schoonouders op bezoek, wisselen daar pakjes uit en blijven misschien eten. Verder kijken we nog wel, ik denk dat we lekker thuis blijven en gewoon genieten van de vrije dagen.

Inmiddels heb ik wel de financiën wat meer op orde. J. krijgt van zijn werkgever geen winstuitkering, kerstbonus of dertiende maand, maar ik wel en dat was erg welkom. Ook kreeg ik het mantelzorgcompliment en wat extra salaris namens mijn broer, bij wie ik één dag in de week werk. We hadden dus wat meer te besteden, en toen de kerstcadeautjes er af waren, ben ik dat maar eens gaan verdelen. Ha! Alvast een beetje naar mijn vader (die heeft de verbouwing van de badkamer grotendeels voorgeschoten), nog een beetje naar mijn auto (bijna, bíjna afbetaald!) en nog wat naar de creditcard. Wat...de creditcard? Maar die stond toch op nul? Eh....ja. Kennelijk is het toch moeilijk om, bij grote krapte, niet even wat geld uit de muur te halen voor een tank benzine, of wat boodschappen. Helaas kost elke opnametransactie ook nog eens extra. Ik wilde eigenlijk van die card af, en eventueel een creditcard van de ASN-bank aanschaffen voor noodgevallen, maar dat kan nu dus nog niet, omdat het kreng niet is afbetaald.  Goed...dat wordt dus een doel voor volgend jaar.

Verder kreeg ik van mijn werkgever bij wijze van kerstpakket een H.ema-cadeaukaart. Is erg welkom, ik ga er toch nog wat babyspul voor kopen (lees: flessenafwasborstel, anti-slipmatje voor in het badje, misschien nog wat kleertjes, sokjes, doekjes....). Ook kreeg ik mijn lidmaatschapskaart voor de vakbond voor 2013 binnen, met wat fijne aanbiedingen erbij. We zijn al jaren klant bij energieleverancier Greenchoice, maar nu krijg je, als je je registreert via de FNV, een extra korting op je rekening. Ik weet nog niet hoeveel het scheelt, maar alles is meegenomen. Verder is er een actie van de ASN-bank, waar we sowieso een spaarrekening openen voor Klein Meisje. Voor Kleine Puck hebben we dat ook gedaan, en dankzij onze vaste inleg van € 50,- per maand heeft het kind al een aardig spaarpotje... Dat doen we dus voor zijn zusje ook. Als je nu een rekening opent bij ASN via de FNV, krijg je € 20,- welkomstpremie! En er gaat € 5,- naar een project van de ASN. En dan is er ook nog iets met Odin (van de biologische groentenpakketten), maar daar moet ik nog even naar kijken. Toch prettig.

En dan heb ik ook nog mijn abonnement op de bibliotheek opgezegd. Klinkt niet erg zuinig hè? Ik lees veel en graag, en dan is de bibliotheek natuurlijk juist erg economisch verantwoord, maar we waren lid van de bibliotheek hier in de buurt, én die van Rotterdam. Die hebben namelijk alles, en ik vind het heerlijk om daar af en toe te struinen. Maar sinds kleine Puck er is komt dat een stuk minder voor, en nu bleek dat ik in 2012 één keer een boek had geleend. Had het nog te laat terug gebracht ook, kreeg een boete. Voor de contributie van een heel jaar plus de boete had ik dat boek wel twee keer kunnen kopen.... Nu is mijn broer óók lid, en die gaat óók niet zo vaak, dus nu gaan we zijn abonnement delen. Ik betaal hem de helft van de contributie, en als ik naar de grote bibliotheek wil dan leen ik zijn pasje wel. Pfff... alle beetjes helpen.

Als het lukt volgt maandag nog een badkamer-home-sweet-home, maar het is verrekte moeilijk om, zonder goede camera, in een hokje van twee bij twee met alleen kunstlicht, foto's te maken waarop je ook nog echt wat ziet. Ik ga mijn best doen! Lukt het niet, dan tot na de kerst.

 Hele fijne dagen gewenst, en volgende week... krijgen we een dochter!

plaatje van het interweb

Bonne bonne bonne

Nu we alles langzaam weer op orde krijgen, wordt ook duidelijk dat de financiën er niet zo erg rooskleurig voor staan. De badkamer viel wat duurder uit, niet omdat de monteur zich niet aan de afspraken hield, maar omdat er steeds meer bij kwam. Toen het plafond er uit ging, bleek dat er allemaal schimmel boven zat: daklekkage. Dus toen moest het dak gerepareerd worden: ka-ching! Bij het verleggen van de waterleiding bleek dat de afvoer van de cv niet goed aansloot. De hele overloop ging open: nieuwe sleuven werden gefreesd, nieuwe afvoerleiding aangelegd. Ka-ching! Door het frezen in de muur voor de nieuwe waterleiding kwam in de slaapkamer van Kleine Puck het behang van de muur en vielen de gaten er in: moest helemaal opnieuw aangesmeerd en moeten we opnieuw behangen. Ka-ching. De totale schade is zo'n € 7000,- . En dat hadden we niet. We hebben de losse dingen (badmeubel, douche, tegels) zelf betaald, maar het geld dat naar de vakman ging heeft mijn vader voorgeschoten.

Gelukkig hebben we ook positief nieuws: het had allemaal nog veel erger gekund! Het eerder aangeschafte wastafelmeubel bleek veel te groot, en ondanks dat we het al in elkaar hadden gezet en de verpakking niet meer hadden, mochten we het toch terugbrengen en kregen we 70% van de aankoopprijs terug. Het meubeltje dat er nu staat was beduidend goedkoper. De vloertegels vond ik op Marktplaats, twaalf stuks voor € 60,-! De groene mozaïektegeltjes: ook via Marktplaats. Voor alle tegels bij elkaar, inclusief die voor de wand, waren we nog geen € 400,- kwijt. De douche is een superbesparende van een duur merk, maar wel uit de aanbieding. En de bijbehorende kraan hadden we nog: die zat pas twee jaar in de badkamer en is dus hergebruikt. Het teveel aangeschafte hoekprofiel mocht ik terugbrengen, ook al hadden we de bon niet meer: € 25,- terug. De accessoires als wc-rol houder en wc-borstel komen gewoon van Ikea.
En wat zijn we er blij mee! Nog een gratis tip: wat je ook koopt, bewaar de bon. Niet alleen heb ik een hoekprofiel en het badkamermeubeltje terug gebracht, maar de afgelopen weken ook nog een boekje dat ik al had (zwangerschapsdementie...), een lamp die wel paste maar absoluut niet bleek te staan en er liggen nog wat dingen in de originele verpakking die ik later deze week ga proberen. Met name bouwmarkten en bijvoorbeeld Ikea zijn niet zo moeilijk, desnoods kan je dingen ook nog wel zonder bon terugbrengen. En dat is dus echt de moeite waard!

Verder is het geld nu gewoon op. Het is dat ik nog wat terugkreeg van een niet-doorgegane Marktplaats-aankoop, maar anders hadden we deze week geen boodschappen kunnen doen. Komend weekeinde komt het salaris van J. en gaan we maar weer eens flink budgetteren. Voor de baby is alles nu wel in huis, ik heb nog een halve tank benzine en de vriezer zit nog vol. Vanuit die vriezer en met hulp van verse groente van de Lid.l kookte ik vandaag een zomers maaltje: de stamppot kwam me even de neus uit. Nu al. Gelukkig scheen de zon vandaag, al moest ik vanmorgen wel de ruiten van de auto krabben. Ik kijk uit naar het weekend: samen met man en kind genieten van vrij zijn. We hebben alleen een verjaardag op de planning staan, bij leuke vrienden. Verder hopelijk wat uitslapen en lekker naar buiten.

(Ik heb wel een staatslot. Voor de oudejaarstrekking. Je weet tenslotte maar nooit....!)

doordat ik geen foto's kon uploaden, nu pas het berichtje van gisteren. Vanavond eten we pannenkoeken!

Spannend hoor!

Ik hou u wel in spanning hè? Met beloofde badkamer-foto's en een zwangerschap die op zijn einde loopt. De foto's komen er aan, maar de laatste dagen stonden toch met name in het teken van ons kleine meisje. Die dus inmiddels na veel debatteren een naam heeft (of dan toch een 'voorlopige naam') , waarvoor we eindelijk een geboortekaartje hebben gekozen, wiens wiegje inmiddels is ontdaan van een dikke stoflaag en die toen kennelijk bedacht dat het maar eens tijd werd voor wat actie. Bij haar broer (twee jaar terug) ben ik met veertig weken in het ziekenhuis opgenomen met een lichte zwangerschapsvergiftiging. Na drie dagen hartfilmpjes en bloeddruk meten kreeg ik maar een gelletje ingebracht (zoals de verpleging zo casual zei) en na een hele dag heftige weeën en nog geen drie centimeter ontsluiting  kreeg ik een ruggeprik, en om half twaalf bijna 's nachts alsnog een keizersnede. Toch heb ik er geen nare herinneringen aan, al beviel het idee van een geplande keizersnee me eigenlijk wel. Gewoon, 's morgen om acht uur aanmelden, lekker een schoon bedje in, prikje, blauw laken, en dan een uur later een wolk van een dochter en de familie aan mijn bed. (Hé zeg, láát me mijn illusies....!) Helaas ben ik al maanden elke nacht op, zo misselijk als, als, nou ja, heel misselijk, Rennie verdient kapitalen aan me, moe als een hond en kreeg ik eergisteren het vaag bekende zeurende hoofd van eerder. Toch maar naar de huisarts de volgende dag: bloeddruk iets te hoog en ook wat eiwit in urine. Maar ja, of dat nou meteen genoeg was... Dus ziekenhuis gebeld, en langs moeten komen. Gelukkig was kleine Puck op het kdv, dus ik had de tijd. Halve dag in ziekenhuis gezeten. Later in de middag de uitslagen: alles wel net te hoog, maar nog wel binnen de marges (?). En of ik woensdag terug wil komen, doen we alles nog een keer en maken we nog een hartfilmpje (vorige week ook al gehad). J. vindt het toch wel spannend worden nu, hij werkt nogal ver weg en zit de hele dag te nagelbijten met in zijn achterhoofd het idee dat hij met spoed naar huis moet. En kleine Puck zit aan mij vastgekleefd als een koala-beertje: zijn mantra is mama-mama-mama en elke nacht kruipt hij naast ons in bed. Helemaal ontspannen zijn we dus niet!

En ik? Ik ben blij dat we in elk geval nog wat dagen respijt kregen, want ik ben er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor. Gisteren moesten we het babybadje nog van zolder halen, ik kon het inzetstuk van de Maxicosi niet vinden en de kinderwagen moet nog nodig worden uitgesopt. Pas vorige week haalden we de klossen voor onder het bed en de po bij de thuiszorg, en eigenlijk wil ik nog wat spulletjes kopen voor in het ziekenhuis. En ik moet nog naar de kapper, ik heb wel heel veel rompertjes maat 56 maar niet zo veel maat 62 (dochter weegt waarschijnlijk minstens acht pond...welke maat kleertjes hoort daarbij?), de eettafel ligt nog vol administratie en echt no way dat in de huidige toestand een kraamhulp in de buurt van de linnenkast mag komen (denk: alles is er de afgelopen weken min-of-meer schoon ingegooid. We hebben geen stapels in de kast maar slechts één grote hoop). Ook moeten eigenlijk de ramen nog gezeemd, de tuin geveegd, spullen naar de Kringloop gebracht, kerstcadeautjes gekocht (iedereen krijgt een tegoedbon: niet zo leuk, wel zo praktisch!) en nog gewoon boodschappen gedaan en eten gekookt. En gekroeld met de kleine koala, en elke dag drie keer naar Cars gekeken (vindt hij leuk...). En zo. Nestdrang dus, wel wat rottig getimed! Hoop maar dat ze nog even lekker blijft zitten, en dat alles af is tegen de tijd dat ze komt. Want we moeten ook nog steeds een gesprek over de hypotheek, en en en... Nou ja. Gaan Puck en ik nu eerst maar boodschappen doen, en Rennies kopen.

Een fijne dag

Langzaam kruipen we hier onder het stof vandaan. Echt mensen, Pompeï is er niks bij. We zijn er gewoon helemaal van ondersteboven: de badkamer is -bijna- af! Na vier weken (of waren het er vijf? ik durf niet te tellen) elke doordeweekse dag een vreemde man over de vloer, overal stof en gruis en regelmatig geen water, konden we gisteravond voor het eerst weer onder onze eigen douche. Na weken lang douchen op het werk, douchen bij mijn vader, douchen bij schoonouders, douchen bij vrienden... heerlijk was het! Ik moest soms denken aan mijn moeder, bij wie het vroeger thuis heel normaal was dat je je elke dag aan de kraan een beetje waste. Ik stond hier elke dag in de keuken, met de buitendeur op slot en de rolgordijnen dicht, te hopen dat de badkamer-meneer niet al vóór acht uur zou komen, met een washandje te pielen. Gaat best, maar o, de weldaad van stromend water uit een douchekop! In je eigen huis!

Nu laat ik het er even bij, want het is dus nog steeds niet helemaal klaar. Er is nog een klein kitrandje dat opnieuw moet, de muur in de kamer van kleine Puck moet worden aangesmeerd want met het frezen voor de leidingen kwam er een stukje muur aan de andere kant uitzetten, de radiator moet nog worden opgehangen en de kraan bij de wastafel moet nog worden aangesloten. En, klein détail, de wc hangt scheef. Het is maar een centimeter, maar je voelt het als je er op zit, en je ziet het. Dat laatste kan me niet zo veel schelen, maar om mezelf nou vast te moeten houden om niet van de wc af te glijden... ben benieuwd wat meneer er aan gaat doen! Maar als het goed is, is het komend weekeinde echt-echt-echt helemaal klaar. En dan volgt hier een eerbetoon aan ons ieniemini badkamertje, die low-budget en met waar mogelijk hergebruikt materiaal gerenoveerd is, in vier of vijf weken. Als het niet zo vervelend was geweest, dan was het bijna grappig....!

uitgebreide lunch

Verder hadden J. en ik vandaag voor het eerst in twee jaar een dag samen, zonder kind. Kleine Puck ging een hele dag naar het KDV, en J. heeft op woensdag altijd ouderschapsverlof. En ik sinds deze week bevallingsverlof! Ik ben inmiddels nog twee keer naar het werk geweest, maar ben dat voorlopig niet meer van plan. We hadden voor vandaag grootse plannen; we gingen naar de bioscoop, lekker uitgebreid ergens lunchen, cadeautjes kopen voor de surprises, en zomaar lekker slenteren. Wat een grap: we stonden in de stad nét in de parkeergarage, toen we er achter kwamen dat we allebei onze portemonnee waren vergeten...duh. Nou stonden we ook nog in de duurste garage van de hele stad volgens mij, één euro per zestien minuten... We zijn er als de sodem**ter weer uit gereden, en dat ging gelukkig nog. Eenmaal thuis hebben we eerst maar een rondje opgeruimd, en overwogen we zelfs nog maar weer terug naar bed te gaan. Maar na koffie gingen we toch maar weer terug, en hadden we binnen een half uur de cadeautjes binnen. Toen een heerlijke lunch (hier) , waar we jaren geleden ook regelmatig samen een broodje aten. En toen waren we moe en misten we klein Puckjen, dus na een snelle ronde boodschappen doen (de luiers zijn in de aanbieding!) gingen we naar huis. En bracht ik de rest van de middag slapend op de bank door.... Maar het was een fijne dag. En die bioscoop, die komt wel een keer. Eerst maar eens surprises maken, gedichten schrijven en het huis grondig schoonmaken. En genieten van mijn verlof, over vier weken komt ons meisje al! O, en nadenken over een naam.... iemand nog ideeën? Ik kijk er naar uit. En naar een recht-hangende wc, en naar geen stof. GEEN STOF!

ik heb sinds twee weken een enorme hang naar baklava. Zullen wel hormonen zijn...ik kreeg niet alles op

hallo...bent u daar nog?

Om te beginnen meld ik even dat ik aangenaam verrast ben om in mijn statistieken te zien dat er gewoon dagelijks mensen hier even komen kijken, ook al heb ik al een tijdje niets meer geschreven.
Dank!

Maar hoe is het hier? Nou, goed. Echt. Echt!
Ik moet nog twee weken werken voordat ik met zwangerschapsverlof ga. Omdat ik geen slaapdiensten meer draai, moet ik mijn uren overdag maken. Ik werk dus meer overdag dan normaal. Verder werd ik vanmorgen vroeg wakker, net als alle ochtenden de afgelopen maand. Zo rond half vier sta ik op, ga naar de wc en zit een half uurtje beneden. Dan ga ik weer terug naar bed en hoop weer verder te slapen. Vanmorgen ging dat niet zo goed; mijn kopje thee kwam er weer uit. Gelukkig stond er nog een cementkuip op de overloop, dus daar kwam J. mee aangesneld. Handig! En dan is Kleine Puck elke ochtend zo rond zes uur wakker en laat dat weten, dus het is altijd maar een klein stukje dat ik nog slapen kan.

Die cementkuip zegt u? O, nou, die staat hier sinds er twee weken geleden is begonnen aan de badkamerrenovatie. De klusmeneer die we hebben is een schat, al praat hij graag en veel over de baarmoeder-operatie die zijn vrouw heeft ondergaan, en de complicaties die dat heeft opgeleverd. Ik noem kort even een abces boven het pereneum. Maar goed, het klussen gaat hem goed af. Ook al bleek het frezen in wanden en vloer véél zwaarder dan verwacht, en dus twee dagen langer duurde dan gepland. En is de bovenverdieping al anderhalve week een groot stofnest. We blijken randjes en plintjes en hoekjes te hebben die ik helemaal niet kende! J. is nogal allergisch voor huisstof enzo, en bleek ook niet zo goed tegen fijnstof te kunnen. Na twee nachten piepen en hoesten zijn we naar beneden verhuisd en hebben we een paar nachten op een luchtbed in de woonkamer geslapen. Inmiddels slapen we weer boven.

Nu bleek na het verwijderen van het plafond in de badkamer dat we flinke lekkage hadden gehad in het dak. Of eigenlijk de buren, en daardoor hadden wij twee enorme natte plekken onder het dak en is het hout verrot. Moet dus verwijderd en vernieuwd worden: morgen komt de dakdekker. Ook wordt morgen het nieuwe plafond gestuukt, en kan er hopelijk overmorgen begonnen worden met tegelen. Nu moet de vrouw van de klusmeneer wel naar het ziekenhuis vrijdag, maar dat zien we dan wel weer.

Kleine Puck houdt zich dapper in alle gekke omstandigheden. Hij blijft lachen en kroelen en kletst de oren van onze kop. We douchen al veertien dagen bij ouders, vrienden en op het werk, maar dat vindt hij allemaal best. Afgelopen zondag zijn we weggeregend in de Efteling: maakt hem niets uit. Een keertje een hele dag naar het KDV in plaats van alleen een ochtend: prima. Een uurtje voor de televisie omdat papa moet dweilen: goed hoor.

En ons kleine meiske? Die zit nog veilig waar ze zit. Op 28 december krijg ik een keizersnede. We mochten kiezen tussen de 27e en de 28e, en we wisten het niet meteen. De mevrouw van het opnamebureau adviseerde de 28e, omdat het dan in de ziekenhuislocatie kan waar je gratis kunt parkeren. Wat een goeie reden om daar en dan geboren te worden!
Het maakt ons niks uit. Eigenlijk zijn we met zijn drieën (of vieren) een beetje ondergedoken en laten we alles maar even gebeuren. Tussen de bedrijven door maken we het huis een beetje schoon, doen we wat boodschappen. Liggen we elke avond om negen uur in bed, en zien we wel weer verder als de badkamer klaar is. Tegen die tijd heeft Amerika zijn president gekozen, weten we hier hoe het zit met de zorgkosten, ben ik mogelijk al met verlof en zitten we midden in de herfst. En gaan we heel voorzichtig kijken of er nog wat geld over is. Tot dan steek ik even mijn kop in het zand (het stof) en hoop ik er het beste van. Als het lukt, laat ik wat van me horen, en anders wordt het volgende blogbericht er een met foto's van de nieuwe badkamer.

Hopelijk tot snel!

Bekentenis

Mijn naam is H. (eh...nu ja), ik ben zesendertig en ik heb een hulp. Een poets. Een interieur-verzorgster.

Zo, hèhè, dat is er uit!

Mogelijk verwachtte u een spectaculairder bekentenis, bijvoorbeeld dat ik graag stiekem overdag naar herhalingen van Storage Wars kijk, of dat ik dol ben op Saroma pudding. Of dat ik u zou vertellen waarom er hier de laatste tijd zo weinig nieuws verschijnt (moe. Moe!). Maar dit is iets dat al tijden zwaar op mijn schouders drukt. Doe je hevig je best om te bezuinigen, koop je de kleren voor je kind tweedehands, ga je voor de aanbiedingen gerust drie verschillende supermarkten af en maak je ruzie met je man als hij het waagt om zijn shag van het huishoudgeld te kopen in plaats van zijn zakgeld, ga je wel een ander betalen om hier de boel schoon te maken! Niet dat het zo erg vies is hoor. Maar er zijn nu eenmaal dingen waar we niet aan toe komen. Na het koken haal ik heus een doekje over het gasstel, en de wc's worden regelmatig gepoetst. Stofzuigen doen we bijna dagelijks, en opruimen, nou ja...dat doe ik eigenlijk de hele dag. Maar de keukenkastjes, de voet van de draaistoel, de plinten, de kandelaars.... Die niet. En dweilen doe ik ook bijna nooit, en de kast in de bijkeuken kan bijna niet open zonder dat er van alles uit valt. De kinderstoel krijgt elke dag een snelle veegbeurt, de bovenkantjes van fotolijstjes en schilderijtjes worden zelden gestoft.

Toen ik zwanger was van N. (en al een aantal jaar ervoor) had ik veel last van reumatische klachten. Toen ik ook met drie maanden mijn enkel nog brak ging het bergafwaarts met het huishouden. Mijn moeder vond sowieso dat vrouwen met een baan buitenshuis (werkende vrouwen noemde ze die, alsof huisvrouwen de hele dag niets doen) een huishoudelijke hulp moesten hebben. Ik vond het onzin, en veel te duur. Toen het zo ver kwam dat ze aanbood om de hulp voor ons te betalen ging het me echt te ver en hield ze er over op. Maar toen werd N. geboren met een keizersnee, en ging J. op een gegeven moment weer aan het werk. Toch was het huis nog steeds aan kant, en dat kwam door Wieteke. Wieteke is de kraamhulp. Een schat, nog geen dertig, met een blonde paardenstaart, een beugel en een klein dochtertje. Soms zaten we tegelijk te kolven, ik in de slaapkamer, zij in de babykamer. Wieteke bestierde de boel met zachte maar ferme hand, en toen de kraamhulpperiode over was, moesten J. en ik echt even wennen. En toen heb ik, via Facebook, haar een enorm brutale vraag gesteld...zou zij misschien....?

Een van mijn grootste bezwaren tegen een hulp, behalve dat het geld kost en dat ik vind dat wij zelf gewoon onze troep moeten opruimen, is schaamte. Ik ben zo iemand die gaat opruimen voordat de hulp komt. En ik vind niet dat zij onze vuile was hoeft te doen, en ik zou me schamen als de gootsteen erg vies is, of de douchecabine. Ik vind stiekem het hebben een hulp een beetje decadent, een beetje elitair. Maar ja, als je een keizersnee hebt gehad, betekent dat dat je kraamhulp drie keer per dag je temperatuur opneemt. En dat doet ze niet via je oor. En ze wast je op bed als je er nog niet uit kan, helpt je met de borstvoeding en masseert desnoods dreigende borstontstekingen weg. Ze maakt de badkamer schoon, zelfs als jij de nacht ervoor hebt staan spugen, lekken of wat er ook maar mis kan gaan. Dan ben je echt wel de schaamte voorbij hoor! Dus aan Wieteke durfde ik het wel te vragen. En ze zei ja. Hoera! Ze wilde graag iets minder werken, dus af en toe een ochtendje poetsen kwam haar goed uit. En nu komt ze zo om de twee weken de bovenverdieping poetsen. Inclusief de randjes, plintjes en onder het bed. En ze dweilt alles beneden. En ze poetst de poot van de draaistoel. Dus.

Mijn naam is H., ik ben zesendertig, en ik heb een hulp. En ik ben er blij mee joh!

deze dus, alleen in een andere kleur

deze hebben we ook niet in het groen, maar stond zo leuk vond ik

Home Sweet Home 47 - gang

Na weer radiostilte eindelijk weer even tijd voor een logje. Barbaramama zette deze week haar gang op de foto, dus dat leek me wel een leuk plan. Alleen hebben wij helemaal geen gang! Aan de achterkant kom je óf rechtstreeks in de keuken binnen, óf via de schuur in de bijkeuken. Aan de voorkant hebben we een aanbouwtje waar de voordeur in zit, en via een tweede deur kom je dan in de woonkamer. Mijn moeder noemde dat hok altijd de vestibule, en dat is een beetje blijven hangen. De vestibule wordt echter zelden als ingang gebruikt, iedereen komt altijd via de achterkant. Dus is het de speelgoedkamer van N. geworden. Het is er wel fris, het is niet goed geïsoleerd, dus we gaan er een kleed neerleggen, een dik gordijn voor de deur hangen en misschien nog wel iets tegen de wanden doen, maar als opberghok fungeert het prima!

voor als de wasmachine stuk gaat

Goh, had ik zo maar al een week niks geschreven! Geen bericht is goed bericht denk ik dan maar, we hadden het druk en ik moet mijn best doen om niet elke avond al om half negen in slaap te vallen.
En waar hadden we het dan zo druk mee? Nou, met veel werken (acht dagen achter elkaar), hamsteren (huis zit inmiddels propvol met luiers, wc-papier en babydoekjes), baby-controle (alles goed!), opruimen én financiële dingen. Altijd leuk.

In de tweede of derde week van oktober komt de meneer van de badkamer hier de boel renoveren. We hebben inmiddels alle tegels (leve MP en de uitverkoop van de bouwmarkt), moeten nu nog een badkamermeubel. De aanbetaling staat klaar, die verstuur ik morgen. De eerste € 2000,- is dan betaald. Mijn vader schiet dat deels voor, omdat de spaarrekening echt leeg was.  De rest volgt als de boel klaar is, hopelijk hebben we dan zelf weer wat bij elkaar gespaard. Komende maand komt de kinderbijslag, ik kreeg nog wat terug van het werken bij mijn broer (had op € 2000,- gerekend, werd € 1200,- door alles wat er af ging....dat doen we maar niet meer zo!), misschien nog wat spullen op MP, in december de kerstbonus... We hadden het wat krap maar het kwam wel goed.

Maar ja, toen ging dus de wasmachine stuk. Ik hoor vaak van mensen dat ze een financieel buffertje hebben voor als de wasmachine kapot gaat, kennelijk is dat ongeveer het ergste wat je kan overkomen....! Maar eerlijk is eerlijk, het is niet handig als het ding het niet doet. Er lag nog genoeg wasgoed voor minstens drie wassen, en maandag moeten we allebei weer aan het werk, dus die had ik graag weggewerkt dit weekend. Maar toen deed het ding dus raar, de trommel liep aan. Na wat speurwerk op internet een mannetje gebeld die ook op zaterdag langskomt, en na wat wateroverlast, de wasmachine op zijn kant met de bovenkant er af en een hoop gepiel, bleek dat er een sok tussen het rubber zat. Meneer trok het ding er uit, zette de boel weer in elkaar en was binnen een half uur weer weg. We hebben geeneens garantie omdat hij niets vervangen heeft. Ik kreeg wel een bonnetje. Van € 100,- .

Gelukkig hebben we wel héél veel luiers en wc-papier. En het ding doet het weer, dus ik ga maar wassen dan. En mijn zegeningen tellen.

plaatje van interwebs

To bio or not to bio

Al eerder schreef ik over mijn dilemma's wat betreft luiers (wegwerp, textiel of biologisch afbreekbaar), biologisch eten (graag, maar soms wel duur en uit Verweggistan) en principes in het algemeen. Na lang twijfelen heb ik zojuist hier een bestelling gedaan, van met name mini-luiers (voor het meisje dat pas eind december komt, maar ze zijn nu in de aanbieding...!), een grootverpakking allesreiniger en nog wat klein spul. Ik ben blij met het vooruitzicht op de luiers, maar er zit wel weer een máár aan. Want ze bezorgen niet aan huis! Nu gaan we dus volgende week zaterdag met de auto van J. (leasebak met tankpas) naar de dichtstbijzijnde winkel in België, toch nog drie kwartier rijden. Op diesel. Kost ons niets extra maar is natuurlijk wel wat gek voor luiers, als je een K.ruidvat in je dorp hebt zitten die óók luiers verkoopt. Maar die zijn dan weer niet bio. J. lacht zich een hoedje en vindt alles best, ik twijfel nog steeds en overweeg de boel maar weer te annuleren. Tips iemand?


Verder hebben we na de vloer- en muurtegels voor de badkamer nu eindelijk ook de gewenste siertegeltjes te pakken. Na veel gediscussieer waren we het erover eens dat het groene mozaïekjes mochten worden, maar de tegels die we hadden uitgekozen bleken, ondanks dat ze bij bijna elke tegelboer nog wel gewoon in de rekken staan, niet meer leverbaar. Na een speurtocht op internet en een bod via MP, kregen we gisteravond bericht dat we ze mogen ophalen. Nu nog een wastafelmeubeltje en wij zijn er klaar voor!

groen hè?

En schreef ik eerder dat ik me zo dweilerig voelde (kennelijk kon alleen Valhalla zich daar in verplaatsen.... zal dus wel door het zwanger zijn komen!), mijn nieuwe credo helpt wel. Ik sta al drie dagen eerder op dan Kleine Puck (zo rond zes uur) en ga dan rustig douchen en aankleden. Ik smeer mijn buik in met zwangerschapsspul (deed ik eerst niet, schijnt wel nodig....), doe vast een beetje make-up op en zit aan mijn eerste kop koffie als puckie wakker wordt. 's Avonds haal ik ook alles er weer netjes af, poets mijn tanden en doe een pyjama aan. Klinkt niet erg spannend, maar als u nou weet dat ik regelmatig op de bank in slaap viel, dan maar gewoon mijn kleren uittrok en in bed rolde, is dat toch een hele verbetering! En het helpt dus. Ben benieuwd hoe lang ik het vol hou, maar ik voel me al wel beter. Minder verlopen zeg maar. En dat terwijl ik de hele dag het zuur heb, dus dat is best een prestatie.
Nou, kennelijk droogt de inspiratie op....fijn weekend!

Goed genoeg

De laatste tijd voel ik me wat dweilerig. Wat uiterlijk betreft dan. Ik ben nooit een ernstig tot in de puntjes verzorgd type geweest, maar momenteel... Ik doe mijn best om goed voor Kleine Puck te zorgen, het huishouden te doen, een leuke vrouw te zijn voor J., te werken en ook nog wat sociale contacten te onderhouden. En de boodschappen te doen (of valt dat onder huishouden?). Kortom; wat heel veel vrouwen van mijn generatie doen.
Kleine Puck, daar maak ik me geen zorgen om, het kind is de gezondheid zelve en de ondeugd druipt er van af, dus dat zal wel goed gaan. Het huishouden, dat lukt ook aardig met een werkschemaatje en wat trucjes (een spuitflacon met half allesreiniger-half water, kan je héél goed elke dag de wc en de wasbak even mee afnemen, alles meteen achter den bips opruimen en toch af en toe gebruik maken van de droger). Een leuke vrouw, nou...dat moet u maar aan J. vragen. Werken gaat goed als ik daar ben, maar eigenlijk zou ik liever gisteren stoppen dan vandaag.  En dan die sociale contacten...ik zie mijn vader en broer geregeld, en maak nog wel eens een praatje met de buurvrouw, maar verder moet alles op afspraak en worden dingen aan de lopende band verzet of afgezegd vanwege ziekte of drukte.

En mijn uiterlijk lijdt hier dus ernstig onder! Gisteren sprak ik met vriendin S. die opbiechtte wat ik zelf ook al had gedaan: ze ging niet meer naar haar kapper. Nu was háár kapper ook míjn kapper, zo'n überhippe zaak waar je geen afspraak kunt maken, en je dus héél lang moet wachten voor je aan de beurt bent. Helemaal omdat iedereen door dezelfde kapster geknipt wil worden. Je wordt tijdens het wachten wel gelaafd met lekkere koffie en koekjes, en je mag alle bladen en kranten lezen die er liggen, maar er staat keiharde nare muziek op en het duurt soms wel heel erg lang. Ik heb er meerdere malen zo'n vijf uur gezeten; liet ik wel ook mijn haar verven. Maar ze zijn óók nog eens hardstikke duur. Stap je na vijf uur naar buiten  met een leuk hoofd, kan je wel € 100,- afrekenen. Au!
Dat kan -en wil- ik niet meer betalen. Nu dus maar op zoek naar een goed alternatief. S. is aan het speuren naar een kapper in haar binnenkort nieuwe woonplaats, ik kijk hier in de buurt rond.

Verder ben ik hevig zwanger, en straalde ik tijdens de zwangerschap van J. en was mijn haar nóg voller, nu heb ik overal droge plekken op mijn huid, mijn haar is vet en slap en ik heb donkere kringen in mijn verder witte gezicht. Weinig stralends hier momenteel.

Nu wil ik gaan proberen wat zij zegt. Zij is nogal Amerikaans, veganistisch en heeft een compleet ander leven dan ik, maar ik heb een paar van haar boeken en ze spreken me toch wel aan. Gisteren las ik dit:

Natuurlijk zie je er niet elke dag op je best uit. Je ziet er op je best uit op je trouwdag of voor een sollicitatiegesprek. Als je naar de groenteboer gaat, hoef je er alleen maar zo uit te zien dat je niet hoeft weg te duiken als je een collega tegenkomt. 
( Mooi van binnenuit - Victoria Moran)
 
Gelukkig kom ik hier nooit collega's tegen, maar toen ik bij de drogist stond gisteren, was ik me opeens hevig bewust van mijn afgetrapte schoenen, de vlek in mijn trui waarvan ik eerst dacht dat hij niet opviel en mijn onverzorgde gezicht en haar. Terwijl Kleine Puck er natuurlijk wél tiptop uit zag.

de onvolprezen Madam Mikmak

Dus mijn nieuwe credo: zie er goed genoeg uit. Niet meer naar buiten met ongekamd haar, elke dag een klein beetje make-up (desnoods alleen wat crème en mascara), en wat meer aandacht voor kleding en schoenen. Zou het helpen? Hoe doen anderen dat eigenlijk? Nog vroeger opstaan elke dag?

Home Sweet Home 46 - knus

Het wordt weer herfst! Schapenvachtje en dikke deken op de bank, kaarsjes aan.
Ook wel weer fijn.

Foto's van de afgelopen week

De afgelopen dagen genoten we nog van de zon. Vorige week zondag zaten we in het Museumpark en picknickten we ter ere van de verjaardag van vriendin G.   

                                                                                                                         

Kunst is arrogant en dat willen we graag zo houden. Dat je 't even weet!

Buik!

 

Konijn! Konijn! Kleine Puck had een topmiddag.

Op het parkeerterrein van de kofferbakverkoop waar we waren zag ik mijn eerste elektrische-personenauto's-oplaadpunt.  En dat midden in de polder!

Niet gekocht, wel overwogen. Maar waar laat je zoiets? Sterker nog: wat is het?

Ik heb de afgelopen drie weekeinden gewerkt, dus was erg blij om dit weekeinde vrij te zijn. We hadden grootse plannen, we gingen uitslapen en een beetje in de tuin werken en wat boodschapjes doen en wandelen en misschien wat klussen in huis. Uiteindelijk kwamen we niet heel veel verder dan samen ontbijten en om beurten slapen, maar het was evengoed erg prettig!

We ontbeten eindelijk weer eens met zijn drieën, met croissantjes, sap en gekookte eitjes.

laatste foto van de koffer-met-camera

Met mijn vader ging ik gisteren naar Amsterdam, om in een propvol klein winkeltje bij een hele lieve professorachtige meneer de gevonden video 8 camera te verpatsen. Na wat gedraai aan knopjes en geduw aan schuifjes deed het ding het wel, maar bleek de zoom-functie kapot en was er nog iets niet in orde. De koffer wilde hij wel, die kon hij nog wel verkopen...de camera nam hij er dan wel bij.
Eén tientje leverde het ons op.... ! Maar goed, daar kon ik fijn een pak luiers van kopen en wat lekkers bij de koffie, en het was fijn om samen met mijn vader een tijdje in de auto te zitten en door Amsterdam te dwalen.

En morgen begint de week weer, al heb ik lekker nog twee dagen vrij. Mijn favoriete luiers zijn komende week in de aanbieding, dus daar ga ik groot van inslaan. Verder heb ik nog witlof en een enorme pan draadjesvlees in voorraad, dus met het weekmenu zit het ook wel goed. Ik ga met Kleine Puck op bezoek bij vriendin M. en lekker nog twee dagen freewheelen.
Fijne avond allemaal!

Financieel updeetje, recycling en gepland ouderschap

J. en ik, we leren het nog. We krijgen hier maandelijks echt geen bakken met geld binnen, maar om nu te zeggen dat we arm zijn: nee! Natuurlijk niet. Hij verdient niet veel als je kijkt naar leeftijdsgenoten, maar het was voor zijn baas (een groot IT-bedrijf) óf de lonen bevriezen en weinig personeel laten gaan, óf een ontslag-golf. En er zijn heus mensen weg, maar J. heeft gelukkig nog een vast contract. En omdat hij één dag in de week ouderschapsverlof heeft, krijgt hij al een jaar wat minder salaris. Soms wel zuur als we mensen om ons heen horen, één vriend (nog van zijn opleiding, zelfde niveau dus) spaart elke maand € 700,- . En gaat elke week uiteten, heeft dure kleren en een all-over dure smaak. Lees: bepaald geen stereo van S.ony, maar van een mij onbekend héél goed merk. En een nieuwe televisie. En een blu-ray speler. En als je dan op visite komt moet je wel precies goed in het midden van de boxen gaan zitten, op zijn dure leren bank, voor optimale beeld- en geluidsbeleving...maar goed, hij wordt daar gelukkig van. En het is hem gegund.

Ik verdien iets meer dan J., mede vanwege de onregelmatigheidstoeslag en het feit dat ik ook nog een halve dag in de week bij mijn broer werk als hulpverlener. En daar hadden we toch ineens een knaller deze week! Blijkt dat ik nog recht had op bijna € 2000,- achterstallig salaris. Ha! En ik vond badkamer-vloertegels op Marktplaats, precies genoeg voor ons ienimini badkamertje, voor € 60,- (ja u leest het goed, nog helemaal nieuw. Meneer had ze over en ze stonden kennelijk in de weg.) Nu heb ik nog een bod staan op mozaiek tegeltjes, en kochten we -zwaar in de aanbieding- wandtegels bij de bouwmarkt vandaag. Als alles lukt hebben we voor minder dan € 500,- alle tegels voor de badkamer.
Ook op het gebied van boodschappen doe ik erg mijn best; de vriezer is nagenoeg leeg (op afgeprijst bio-vlees en twee broden na) en er staan zes pakken bio-pannenkoekmeel in de kast. Hamsteren....alles voor de helft. En ik ben nog steeds niet uit mijn nieuwe-telefoon dilemma. En ik heb al de hele week niets voor ons kleine meisje gekocht. Wel verkocht ik nog voor bijna € 60,- aan boeken via MP, dus de badkamervloer heb ik alvast terugverdiend.

Verder hebben we het vooral druk. Maar ik ben trots op ons: als alles goed gaat kunnen we de helft van de kosten van de badkamer-renovatie cash betalen. En we hebben steeds minder rommel in huis, en het recyclen gaat ook steeds beter. Zo verpakte ik de boeken die ik verkocht in pakpapier dat om een pakje van J. (van zijn baas) zat. Het bijbehorende bubbel-plastic ging in de tas voor de volgende verkoop. En ik neem zelfs de fruitschillen en de lege flessen van mijn werk mee naar huis, omdat ze hier (jaja, ben aan het werk...heb even pauze) niets recyclen, alleen het oud papier.

En dan hoorden we van de week óók nog dat we op 28 december ouders worden van een dochter. Dat heb je zo, met een geplande keizersnee. Als ik dan ook nog voor oud-en-nieuw naar huis mag, dan is het helemaal fantastisch. En Kleine Puck mieterde van de trap vandaag, maar had, behalve weer een bult, verder niets.

Goed, het is allemaal wat chaootisch momenteel, maar alles bij elkaar gaat het best goed!

van shampoo en risotto

O, o, o wat ben ik bewust bezig. En wat wordt dat voor die arme J., die maar met alles mee moet gaan wat zijn vrouw nu weer verzint. Door blogs, boeken en gebruiken van gezond verstand kom ik steeds verder met het besparen. Ik vind het nog wel moeilijk hoor, terwijl ik zit te lezen en te bedenken komen de meest rigoureuze plannen boven, maar in de praktijk....pffff.

Na een hele avond rekeningen doorspitten besloten maar twee dingen echt te kunnen opzeggen: de doorlopende reisverzekering en een van de goede doelen. Waarom betalen wij in hemelsnaam elke maand 
veertien euro aan een reisverzekering? We gaan nooit op reis! Ja, twee weken in de zomervakantie. Die kon dus geschrapt. Vanmorgen gebeld en geregeld. We geven ook aan nogal wat goede doelen. Geen enorme bedragen, maar alles bij elkaar tikte het behoorlijk aan. Na wikken en wegen kon er één af. Toen ik daarover belde was de mevrouw aan de lijn zo begripvol en aardig, dat toen ze me vroeg of ik anders de helft wilde blijven doneren, ik meteen ja zei (zo'n softie ben ik nou). Nu ja, in plaats van honderdtwintig, zestig euro bespaard. Met de reisverzekering erbij scheelt het toch negentien euro in de maand. Ook viel op dat de telefoonrekening van J. de laatste maanden nogal was gestegen. Hij moet vanavond maar eens kijken hoe dat kan, en wat we er aan kunnen doen. Ik overweeg héél voorzichtig om mijn i.Phone met simOnly niet in te ruilen (en bijbetalen) voor de nieuwe, maar misschien terug te gaan naar een simpele telefoon die alleen kan bellen en sms-en. Maar ik ben héél blij met mijn smartphone, gebruik hem al drie jaar intensief....ik weet niet of ik dat wel kan (lees: wil) missen!

Verder vandaag bij de Lidl groenten gekocht (iets minder dan vier euro voor een grote zak Hollandse spinazie, een krop sla van eigen bodem, en cantharellen. Uit wit-Rusland....). Nu moet ik alleen nog bouillontabletten, want ik kom er net achter dat die op zijn. Ga ik straks maar lopend halen, met kleine Puck aan de hand. Of, en dat kan ook, we eten vanavond geen paddenstoelenrisotto maar spinazie met een gekookt ei, en morgen die risotto. Hoeven we vandaag niet meer naar buiten en neem ik die bouillon morgen wel mee als ik toch bij mijn vader op bezoek ga. Anderzijds.... rijd ik dan wel weer een stukje om met mijn auto, terwijl ze ze hier in het dorp ook hebben.

En dan is mijn shampoo bijna op. Ik gebruik nu S.ebastian shampoo en conditioner, vreselijk duur, achttien (ja u leest het goed) euro de fles. Ik heb het van mijn zakgeld betaald...drukte het in elk geval niet op het huishoudbudget! Verder gebruik ik alleen maar spullen van Weleda, maar daar vind ik de shampoo niet fijn van. Urtekram: ook niet. Iets organisch dat ik pas bij de drogist vond: ook niet. We wassen hier al een half jaar onze handen met overgebleven shampoo....! Bakpoeder: eh..... Ik heb een enorme bos dik, steil haar. Het is nu tamelijk kort, maar zeker met het warme weer van afgelopen tijd zou ik het liefst elke dag mijn haar even wassen.  Nu zag ik dat bij de K.ruidvat de shampoo en douchespullen van dr. Kneipp in de aanbieding zijn. Is een stuk goedkoper dan mijn dure spul, niet op dieren getest en klinkt wel erg homeopathisch. Maar het zit nog steeds in plastic, en of het nou echt zo goed is? Kan er op het interwebs weinig over vinden. Twijfeltwijfel.

Op mijn werk gisteravond at ik het restje van het avondeten van de dag ervoor. Ik had echter zó veel gemaakt dat er nog steeds genoeg over is om het nog een keer te eten. J. vond het niet zo lekker, en eigenlijk komt het mij nu ook wel de neus uit. Invriezen heeft dan niet zo veel zin, want dan gaat het over een paar weken waarschijnlijk alsnog de kliko in. Dan nu maar weggooien? Toch opeten? Ik heb geprobeerd er creatief iets anders van te maken, maar wat kan je nu in vredesnaam nog maken van een pond gekookte rijst met tomatensaus, door en door gare stukjes courgette en vijf kleine, flauwe gehaktballetjes? Misschien die balletjes vanavond op tafel, als borrelhap...zet ik er een bakje chilisaus naast. Maar die rijst....?!

Besparen is keuzes maken, dat wist ik heus wel. Maar dat ik me steeds schuldig loop te voelen dat iets niet biologisch genoeg, niet lokaal genoeg, niet hergebruikt genoeg (of gewoon nieuw) of niet goedkoop genoeg is.... Ik geloof nooit dat dat de bedoeling is. En nou heb ik lekker voor ons kleine meisje een rompertje gekocht. Van een heel duur, organisch merk. Op Marktplaats. Inclusief verzendkosten was het twintig euro....de hele besparing van deze maand opgegaan aan een rompertje. Voorlopig maar niks meer kopen. En hopelijk volgende maand weer een klein beetje dichter bij de nieuwe badkamer...want dat moet wel echt. Voordat de buren weer lekkage hebben. Er ging al tweehonderd richting de spaarrekening, maar daar heb je misschien net een douchekop voor...Anyway, ik ga maar dapper door.

gezonde geest

Mijn moeder riep regelmatig "Een gezonde geest in een gezond lichaam!" . Mijn moeder was niet gek ofzo hoor, die liep niet zo maar de hele dag dingen te roepen, maar dit was wel een van haar favoriete uitspraken. En in deze geloof ik wel. Afgelopen woensdag mochten we dan eindelijk op voor de twintig-weken echo. Op donderdag zou ik eenentwintig weken zijn, dus het kon nog net!

De ochtend begon al goed: darmen van slag. Toen moesten we met zijn drieën naar een onbekend ziekenhuis in een onbekend stadje, waar ik uit de auto sprong voor J. hem zelfs maar geparkeerd had, om direct door te sprinten naar de wc. Bleek een invalidentoilet, zoals mij na mijn bezoek verwijtend werd gemeld door een andere patiënt, maar dat kon me niks schelen.
Toen we de spreekkamer in werden geroepen kreeg ik het al te kwaad, en eenmaal met ontblote buik op het bed kwamen de tranen al. Godzijdank was alles goed. N. keek mee en riep "Beebie!" Ik denk dat dat meer komt door mijn buik dan door de echo-beelden, maar het klopte wel. Een baby. En echte heuse baby, met lange benen en een wipneus. Een meisjes-baby. Een zusje.

In de auto terug werd ik misselijk. De vergadering van het werk waar ik nog heen moest ging nog net, al kon ik mijn hoofd er niet goed bij houden. Daarna naar huis, ziek. Koorts, misselijk, zere gewrichten en moe, zó moe...het zal de spanning wel zijn geweest. Ik ben nog niet helemaal fit, mis juist nu mijn moeder erg, maar dat geeft niet. Ik ga lekker dit weekeinde alle kleertjes uitzoeken, en nadenken over namen (ideeën zijn zéér welkom!). En weer helemaal fris en fruitig worden.
We krijgen een meisje!

plaatje van Rie Cramer

Peuterpuberteit

Laat ik even voorop stellen dat N. natúúrlijk het leukste, liefste en grappigste kindje ter wereld is. En dat ik hoop dat u dat ook van uw kind vind. Dit gezegd hebbende, zou ik toch ook graag even willen vertellen over iets dat volgens kenners de peuterpuberteit heet.

Vanaf het moment dat N. geboren is, vragen mensen (meestal zelf ook ouders) hoe het gaat. En dan bijna altijd op een manier alsof het een wedstrijd is. Slaapt 'ie al door? Eet hij al een fruithapje? Kruipt hij al? Praat hij al? Is hij al zindelijk? Nu is N. in bepaalde dingen nogal snel (sliep door na vijf dagen, had dat waarschijnlijk meteen al willen doen maar ik maakte hem elke drie uur wakker voor een voeding....toen ik daar mee ophield sliep hij meteen van elf tot zeven) en in andere dingen bepaald niet (kon nét losstaan op zijn eerste verjaardag en loopt nog niet zo erg lang. Zindelijkheidstraining is nog ver weg) dus op die manier was iedereen tevreden. Wat me wel opviel is dat, als ik blij en trots vertelde hoe leuk en lief hij was, er altijd wel iemand met een bijna boosaardig genoegen zei "Wacht maar tot hij twee is...!" Ouders van tweejarigen keken er ook altijd nog erg moe bij. Ik vond dat altijd nogal raar en bepaald niet leuk. Ik had me dan ook voorgenomen om, wanneer ik ouders van jonge kindjes zou treffen, beslist niets zou zeggen over "als ze eenmaal twee zijn..."

Maar mensen mensen... ik snap nu wel wat ze bedoelen. N. is nog steeds lief, en grappig, en dol op kroelen, maar ook stout, hij maakt nogal eens iets stuk, trekt alle laden en deuren open, draait alle kranen open waar hij bij kan (dat zijn er niet veel, maar hij sleept gerust een stoel voor het aanrecht) en klimt overal op. Hij valt dus ook nogal eens ergens af. Vorige maand gooide hij een van zijn lievelingsauto's in de wc en trok door. Regelmatig ligt het huis bezaaid met kattenbrokjes, of nog leuker, kattengrit. Niets grappiger dan je volle beker ondersteboven houden. Of je eten op de grond gooien. Of aan de staart van de kat te trekken, bladzijden uit boekjes scheuren (het liefst die van je moeder), in de vensterbank te dansen of het zand uit de zandbak door het huis te strooien.  Hij wenst de korstjes van zijn boterhammen niet meer. At hij tot voor kort bijna alles (hij keek alleen wel eens bedenkelijk bij radijs), laat hij nu met liefde alles staan. Gelukkig eet hij kilo's fruit, dus dat houdt hij nog wel even vol.
En gelukkig heb ik inmiddels een klein voorraadje dvd's. Ik was zo'n moeder die nooit haar kind voor de tv zou zetten om zelf even tijd vrij te hebben. Nee, ik zou hem laten spelen met educatief verantwoord houten speelgoed, en boekjes met hem lezen, en samen koekjes bakken en zelfs van het afstoffen en dweilen zou ik iets leuks maken. Helaas. Ik heb drie dvd's van Sesamstraat en één van Het Zandkasteel. Ook nog een van Eric Carle, maar die filmpjes duren maar zo kort dat dat eigenlijk geen zoden aan de dijk zet. Ik vind ze overigens wel prachtig, maar voor dit doel dus totaal ongeschikt.
Ik zet namelijk mijn kind wel eens voor de tv. En als hij het héél erg bont maakt, dan zet ik hem nog in zijn kinderstoel ook. Kan hij niet weglopen. En héél erg soms geef ik hem óók nog een speen.  Die krijgt hij normaal alleen in bed, maar af en toe gebruik ik hem als omkoopmiddel.
En het werkt. Ik heb vandaag zowaar de keuken schoongemaakt, de bedden verschoond en twee wassen gedraaid en opgehangen. De kamer ziet er nu wel uit alsof er een tornado heeft gewoed (ik zet hem natuurlijk niet de héle dag in die stoel, maximaal een uurtje). En er ligt een plasje water in de keuken, er zitten nieuwe vlekken op de bank en alle blokjes uit de vormenstoof zitten klem in de lift van de garage. Maar J. gaat hem zo naar bed brengen, en dan heb ik in een uurtje de boel wel weer aan kant.

Zucht. Lieve lieve kleine Puck. Ik ben blij dat hij er niet ook nog eens acné bij heeft.

 

Home Sweet Home 45 - jazeker

Dit keer geen plaatjes van huis of tuin, maar een klein stukje over de hypotheek. Dit weekeinde hebben we even stil gestaan bij het feit dat begin komend jaar de rentevaste periode van de hypotheek afloopt. Omdat we dan ook net een baby hebben (jeej!) is het wel verstandig om daar nu al naar te kijken.
We hebben nu een gedeelte spaar- en een gedeelte aflossingsvrije hypotheek. Ik snapte die constructie toen al niet, en wilde eigenlijk gewoon een annuïteiten hypotheek, of een lineaire. Volgens de meneer die ons alles uitlegde was dat ouderwets en duur, en echt niet nodig. Omdat J. heel goed kan computeren, en ik best een goede hulpverlener ben maar we allebei écht geen verstand hebben van financiële zaken, hebben we de raad van meneer opgevolgd. Elke maand wordt netjes een bedrag afgeschreven, we hebben al twee keer een paar duizend euro op het aflossingsvrije deel afgelost (huh? ja dat kan dus) en het totale hypotheekbedrag is dus al wat minder dan eerst. Maar we willen eigenlijk naar een andere bank. Niet omdat de B.ank of Scotland niet bevalt, maar omdat ik graag naar de Triodos wil. Het allerliefste zou ik overstappen naar de ASN bank, daar hebben we al twee spaarrekeningen, maar die hebben geen hypotheken (meer). De Triodos bank dus wel, en hun principes spreken me ook erg aan.

Zijn er mensen die ervaring hebben met overstappen? En waar naar toe? Wat zijn dingen waar we op moeten letten? Als we er echt niet uitkomen gaan we wel naar de H.ypotheker ofzo, maar ergens denk ik toch dat die niet helemaal onafhankelijk zijn. Of objectief. Tips zijn dus welkom!

foto van interwebs

Droom

Potverdrie, hadden we deze week toch bijna een enorme prijs gewonnen! We spelen al jaren mee met de Staats.loterij. We winnen weleens wat, niet zo vaak en veel, maar toch. En nu hadden we deze keer alle cijfers goed. En ze stonden ook allemaal op de goeie plek. Behalve de 0 en de 2, die stonden omgedraaid.
Ik kreeg het er gewoon een beetje benauwd van, stel je nou toch voor dat je ineens iets van dertien miljoen wint! Later zag ik pas dat we de bijbehorende letters ook niet goed hadden, dus op zijn hoogst hadden we een ton gehad, maar daar had ik heus ook geen nee tegen gezegd!

Ooooh....we bleven even hangen in de dromen. Het huis afbetaald, het laatste restje studieschuld ook weg. En dan familie en lieve vrienden wat helpen, allebei stoppen met werken, misschien tóch verhuizen ....! En dan de dagen vullen met zorgen voor het huis (uiteraard met hulp van tuinman en poets-iemand), lekker koken, misschien een moestuin, hele dagen buiten zijn als het weer het toe laat. J. zou weer kunnen gaan studeren, ik ging weer vrijwilligerswerk doen. Alle tijd voor Kleine Puck en Nog Kleinere Puck, op je gemak boodschappen kunnen doen. Misschien nog een keer naar Zweden (daar vond J. het zo fijn), en naar Ierland (daar gingen we op huwelijksreis). Kinderen alleen maar voor het plezier naar KDV of peuterspeelzaal, niet omdat het moet vanwege het werk. Lekker samen alle weekeinden vrij.

Zucht. Helaas. Vandaag moet ik de slaapdienst in, en is N. dus sinds één uur op het KDV. Hij gaat samen met J. vanavond barbecueën bij vrienden. En vanmorgen moesten we ons haasten om boodschappen te doen, het glas in de glasbak te gooien, plastic weg te brengen (wordt hier apart ingezameld) en naar opa te gaan. We aten een broodje in de auto, en tegen de tijd dat ik hem naar het KDV bracht sliep hij. Hij werd wakker toen ik wegging. Natuurlijk moest hij huilen, maar ik weet wel dat het snel over is.
Morgen zijn we lekker alle drie vrij, de man-van-de-badkamer komt en ik bak nu een cake. Met zelf geplukte bramen en zelf gekochte blauwe bessen. En dat ik zondag ook weer moet werken is helemaal niet erg, dan ben ik komende week weer wat meer vrij. Tussendoor doe ik de was, de afwas, de vloer, de slaapkamer en duik ik zo alsnog onder de douche. Ik moet om vier uur beginnen.

Wat zouden jullie doen met héél veel geld? En leef je nu je dromen al, of heb je er nog veel?

Home Sweet Home 44 - Terug naar gewoon

Vandaag was echt the day after the weekend before. Puck en ik allebei wat lamlendig, vanmorgen wilde de zon niet schijnen en we liepen de hele dag te geeuwen. Gelukkig was er nog een restje soep van zijn verjaardag (zelf gemaakt, met bouillon van een mergpijp...! had J. heel enthousiast meegenomen), en was de zon er vanmiddag wel. Nu ligt kleine Puck in zijn bedje, is J. naar zijn broertje om een plafond te witten en zit ik lekker alleen op de bank. De televisie blijft uit, ik ga wat rommelen in huis en nog even in de tuin zitten. Met een boek en een kop thee. Lekker!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

en hoe is het nou?

Nou, best wel goed eigenlijk!
De afgelopen dagen waren tamelijk zenuwslopend, al was met name gistermiddag en -avond vooral ook heel erg leuk en gezellig. Kleine Puck is enorm verwend, met een mooie houten kassa mét geld, Duplo, een knikker-auto-baan (hoe noem je zoiets?), boekjes van Nijntje en Jip en Janneke, een geweldige houten loopfiets, een zandbak, een kruiwagen met emmers en schepjes, een mooie letter puzzel, en een door mij zo vurig gewenst schapenvachtje (van hier). Daar ligt hij nu op te slapen, met een autootje in zijn hand geklemd. Ook kreeg hij nog een porseleinen ontbijtset van overgrootoma, en geld voor op zijn spaarrekening. En een autogarage. En nog een boekje van Piet Piraat. En natuurlijk twee enorme slagroomtaarten, én heel veel lief bezoek. Gisteren heeft hij het tot half tien volgehouden. Hij bleef maar lief en vrolijk en wakker, maar vanmiddag was het om half vijf echt op. En door de spanningen met de schoonfamilie was ik het ook! In de loop van de middag ging iedereen naar huis, en J. vertrok naar een concert waar hij al lang geleden kaartjes voor had gekocht. Ik legde Puck op bed, ruimde de boel op, at een kopje soep en zit nu wezenloos op de bank. Ik ben moe, de keelpijn die al dagen zeurt lijkt nu goed door te komen en mijn neus en oren zitten verstopt. Maar wat ben ik blij dat alles goed is gegaan, dat het gezellig was, en wat ben ik trots om mijn kleine mannetje, die voor iedereen een stralende lach had, en die ondanks zijn moeheid, toch lief in de zandbak bleef spelen en later zonder mankeren lekker naar bed ging.

En allemachtig, wat heb ik behoefte aan een borrel. Maar ja. Gelukkig duurt het nog een héél jaar voor hij weer jarig is!

traktatie-frustratie

Gisteren moest er natuurlijk getrakteerd worden door kleine Puck, op het KDV. Het was voor hem en mij voor het eerst, en het heeft me de nodige hoofdbrekens gekost. Hij zit in een verticale groep, het oudste kindje is vier en de jongste drie maanden. De ene helft eet nog niets en de andere helft lust bijna niets! En dan hebben ze ook nog een tamelijk streng gezond-snoepen-beleid, waar ik overigens helemaal achter sta. Maar wat trakteer je dan? Ik kreeg visioenen van befoliede aardappels met satéprikkers erin, met daar dan weer kaas, cocktailworstjes en augurkjes aan. Erg retro. En zou een worstje dan wel gezond snoepen zijn? Met al dat separatorvlees? Dan maar liever iets met fruit. Ik zag bij Ciska deze meloenlolly's , en was vast van plan die dan te maken. Niet zo moeilijk, wel leuk en lekker. Tot ik vorige week een uitgesproken vieze meloen trof, en me maar weer bedacht. Toen kwam een collega met haar top-traktatie-idee, namelijk pannenkoekspiesjes. Bak pannenkoeken, bestrooi ze met poedersuiker en rol ze strak op. Laat ze afkoelen, dan blijven ze beter opgerold zitten. Snijd ze dan in hapklare brokken. Prik op een spiesje of satéprikker om en om een stuk pannenkoek en een stuk fruit. Ik gebruikte aardbeien, maar het kan met van alles. Het was een succes, alles ging op en iedereen was tevreden. Alleen moesten de juffies ook nog iets. Ik maakte me er van af met een doosje bonbons van Appie, met een ingewikkeld australisch patroon er op. Kaartje er bij, klaar.

Later hoorde ik pas van de traktatiemaffia. Kennelijk is het zo dat ouders elkaar nogal proberen te overtroeven, en daarom wordt er op het kdv nogal streng opgetreden bij dingen als cakepops, met pudding gevulde ijsbakjes, cake als frieten met vanillavla-mayonnaise of gewoon doosjes smarties / rozijntjes / jellybeans. En die dan gecombineerd met een klein cadeautje, zoals een toeter, een boekje, bellenblaas of iets in die trant. Helaas zijn de meeste kleine cadeautjes niet geschikt voor kleine kindjes in verband met kleine onderdeeltjes, en heeft puckie het afgelopen jaar (hij zit er pas sinds november, en gaat maar twee dagdelen per week) al vier keer een bellenblaas gekregen. En dan de juffen...die krijgen hele taarten, zelfgemaakt of zelfgekocht, boeken, badschuim en weet ik veel wat allemaal.
Ik ben nou al bang voor volgend jaar. Hoe kan ik ooit de pannenkoekspiesjes verbeteren?

foto van het interweb

Mijn collega zegt dat haar dochter gewoon al vijf jaar die spiesjes trakteert. Mmmm. Wat zouden de andere ouders daar wel niet van vinden?

hoera

Vandaag wordt ons jongetje twee jaar! Dat lijkt mij een mooie gelegenheid om een stukje over hem te schrijven. Als u niet van kinderen houdt, niet van trotse moeders of van zwijmelverhalen, dan moet u dit maar overslaan.
In dit blog gaat hij door het leven als Kleine Puck. Dat komt omdat ik onbewust iedereen die ik lief vind, regelmatig aanspreek met "Puck". Zo dus ook J., en de poezen. Híj was, twee jaar geleden dan, de kleinste, dus vandaar. Inmiddels is hij negentig centimeter lang, en weegt hij iets meer dan dertien kilo.  Bepaald geen klein pukkie meer, dus misschien moet ik een ander alias verzinnen.

Hij loopt als een kievit, maar kijkt nooit goed wáár, dus hij loopt nogal eens ergens tegenaan, of hij valt. En dan altijd op zijn voorhoofd, dus hij gaat min of meer standaard met een ei op zijn hoofd door het leven. Inmiddels schrikken we er niet meer zo van, hijzelf al helemaal niet. Als het erg zeer doet huilt hij wel even, maar zelden langer dan een minuutje. Hij is dol op eten en lust eigenlijk alles. Een van zijn eerste woordjes was "Banaantje?" Met vraagteken. Hij heeft wel eens per ongeluk twee bananen achter elkaar op, om vervolgens ook nog lekker op de schil te gaan sabbelen. Hij vindt iedereen lief, neemt in een winkel gerust een willekeurige klant bij de hand die dan voor hem banaantjes moet kopen. Is altijd vrolijk en vriendelijk, tenzij hij erg moe is en zijn zin niet krijgt. Zijn favoriete woord is dan "Nee!" met een vervaarlijke frons er bij. Als hij zich érg dominant voelt, steekt hij er ook nog zijn arm bij uit en wijst ons dwingend iets aan. Of hij slaat in de lucht. Hij is gek op kroelen ("koeien?" zegt hij dan) en klimt elke dag wel een keer in de vensterbank. Dat mag hij niet, maar dan verstopt hij zich gewoon achter de gordijnen. Hij is dol op auto's en treinen, en we snappen niet van wie hij dat heeft. Elke auto en vrachtwagen wordt benoemd. Ook dieren vindt hij geweldig: hij noemt de meesten bij naam (poessss! hondj! koe! dil! vis! papied!* ) behalve schapen, als hij die ziet roept hij keihard Bèèèèh! Daar schrik ik weleens van, vooral als ik met een slaaphoofd met hem achterin over de dijk rijd. Maar goed.

Op het kinderdagverblijf vindt hij het heerlijk, hij slaapt al door sinds hij tien dagen oud is, is gek op Sesamstraat (jeej!) en Het Zandkasteel (yuk) en het allerliefst kijkt hij naar de dvd van Cars. De telefoon van zijn moeder (met touchscreen) bedient hij met gemak. Speelt Angry Birds zonder dat ik snap hoe hij het voor elkaar krijgt om het spel te openen. Hij aait ook nog wel eens over het scherm van de laptop, en lijkt het dan vreemd te vinden dat dat niet reageert. Hij speelt graag buiten, vindt alle kindjes in de buurt leuk, en als ik niet oplet doet hij het hek van de tuin open en gaat in zijn eentje de wijde wereld in. Hij kletst de oren van je kop, over auto's en Koekiemonster. En hij wil best een nieuwe baby, maar dan geen jongetje of meisje maar liever een poes. Dat wordt nog lastig.

Zijn naam betekent "geschenk" . En dat is hij ook, na drie miskramen waren we zó gelukkig met hem!
Lieve kleine Puck, ik hoop dat je een héél fijne verjaardag hebt, dat je altijd net zo onbevangen en ontspannen blijft als je nu bent, en dat je toch een beetje blij bent als je over een paar maanden een broertje of zusje krijgt.

voor vanmiddag, op het KDV

* dil en papied betekenen uiteraard krokodil en schildpad. Maar dat had u vast al geraden toch?

soms hè

Dit wordt geen uitgebreid bericht, er komen geen namen en geen details in voor en ik schiet er ook niets mee op om het hier te schrijven. Maar soms is het nodig om even te spuien, het liefst zonder anderen pijn te doen.
In mijn familie (of eigenlijk zijn familie) zijn mensen die de dingen vooral op hun eigen manier doen. Dat is prima en zelfs prijzenswaardig, maar als er geen compromissen mogelijk zijn, en dat wat zij willen, haaks staat op wat wij willen, is het wel erg lastig. En zelfs pijnlijk.
De verjaardag van kleine Puck wordt nu dan ook gevierd op een ander tijdstip dan wanneer wij dat willen. Maar ja. Het is of dit, of ruzie. En tranen, en verwijten. En boosheid en teleurstelling en hoofdpijn en buikpijn. En dat wil ik niet. Bah.

Goed, bedankt voor uw aandacht. Ga ik nu maar eens een hele grote gevulde koek opeten.

To blog or not to blog

Bloggen, dat is zo iets, dat kan op veel manieren. Ik lees al een tijdje mee hier en daar, bij sommigen dagelijks, bij anderen af en toe. Er zijn mensen die prachtige blogs hebben, met schitterende foto's en een mooie lay-out. Er zijn er die schrijven alleen, en er zijn er die bij al hun logjes een foto of plaatje zetten. Ik lees geloof ik alleen blogs van vrouwen, ik weet eigenlijk niet waarom. Ik vind het leuk om in hun dagelijks leven mee te kijken, krijg wat mee van hun partners, kinderen. Hoe hun huizen er uit zien, en hun omgeving. Er zijn bloggers met een creatieve inslag, die maken mooie dingen (en die verkopen ze dan óók nog!). Er zijn er die zich vooral richten op besparen, of op de natuur, of op koken. Er zijn vast ook blogs over auto's, of konijnen, of over hoe je wasmachines moet repareren. Ik weet dat er iemand is die alleen over knopen wilde bloggen, maar ik weet niet of dat blog nog bestaat eigenlijk. Sommigen hebben meer dan vijftienhonderd hits per dag, en wel vijfhonderd volgers.
Ik heb niet zo veel volgers, maar ik vind het al heel bijzonder dat er mensen zijn die hier regelmatig komen kijken. Ik kijk af en toe de statistieken eens na, en er komen toch heus bezoekers. Sommigen laten een berichtje achter, vind ik helemaal leuk.

plaatje van het interweb

Momenteel zit ik in een soort blog-dip geloof ik. Ik weet niet waarover te schrijven, mijn hoofd zit vol maar er komt niets uit. Misschien moet ik ook maar een kader kiezen? Me meer richten op één onderwerp? Of juist maar gewoon lekker laten gaan, het komt wel weer misschien. Ik ga eerst maar eens bij mijn volgers op bezoek, dat heb ik nog niet eens bij iedereen gedaan. En misschien de lay-out wat aanpassen. Kijken of ik dat kan. Dus u zult het wel zien, of niet. Tot ziens!

Home Sweet Home 43 - overzicht

Hier in huis zijn we nogal van de stapeltjes. En de verzamelingen. En de loszwervende papiertjes, bonnetjes, rekeningen, boeken, tijdschriften, sokken, ansichtkaarten, pennen, tassen en sleutels (en nagellakjes, kattensnoepjes, kinderspeelgoed, bakvormen, en handige kommetjes. En aanstekers terwijl ik niet rook. En - nou ja u snapt me wel).  Om een beetje overzicht te houden proberen we af en toe om groepjes te maken, op de deur, of de koelkast.

En kijk die kast eens! Vriendin M. komt morgen nog één keer, voor de derde laklaag. Milieuvriendelijke verf is fantastisch, maar het dekt niet geweldig, blijkt nu. Maar móói dat 'ie wordt!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

op de plaats...rust!

We zitten op de bank hoor! We bleken nog wat geld te hebben, zelfs genoeg om vast een glazen badkamer-douchecabine-wand te kopen. Verder doen we vandaag niets meer, morgen nog een dagje werken en 's avonds bij vrienden aan de barbecue. Ik heb beloofd zelf kruidenboter te maken (ik maak er drie, met chilipeper, met groene kruiden en met knoflook), dus dat moet dan morgen nog even. Nu alleen nog wat foto's van de afgelopen dagen.

stoer brilleke

geschuurde kast..staat inmiddels in de grondverf

na een hele dag autorijden en spelen bij opa en oma in Duitsland

Delftse koe

allemachtig...weet iemand ook waar mijn baby gebleven is??!!

voor de helft van de helft!

goddelijke Bossche bol

kaart gekocht bij Dille&Kamille. N. mocht zelf kiezen, hij wilde het Apie