echt waar

Ik weet even niet zo goed wat te schrijven, de zinnen die ik maak lopen niet en ik heb ook niet echt nieuws. Behalve dan dat we nu echt in blijde verwachting zijn. De echo was goed, de combinatietest was goed, de misselijkheid neemt wat af en ik heb al twee zwangerschapsbroeken aangeschaft. O mensen... we krijgen er nog een kindje bij! Nog wat onwezenlijk is het allemaal, we hoopten het zo maar het bleef spannend. Om toch nog een beetje een HSH-bijdrage te doen een foto van het babybedje dat ik zo mooi vind. We kopen het niet, kleine Puck sliep eerst in ons oude wiegje, en nu in een ledikantje van Marktplaats, maar ik vind het nog steeds mooi.

Ga ik nu weer even aan het idee wennen.

zaterdag

De hele week al ren ik zo'n beetje als een kip zonder kop rond. Van werk naar huis, naar ziekenhuis, naar vader en schoonouders, naar broer en naar KDV, naar winkels en garage. Tussendoor slapen Kleine Puck en ik wat, ruim ik hier en daar iets op en zie ik tussen de bedrijven door J. ook nog even. Soms heb je van die weken, maar jakkes wat heb ik er een hekel aan!
Gisteren waren we vijf jaar getrouwd. Mijn schoonmoeder kwam een mooi boeket brengen, we kregen veel felicitaties via Facebook en keken elkaar nog eens extra diep in de ogen, maar dat was het dan ook wel.
In de middag vierden de juffies van het KDV namelijk het juffenfeest, en ik zou voor het eerst in mijn leven hulpmoeder zijn. Het was leuk, maar druk. Drúk!!! En als je zelf moet helpen met knutselen, loopt je eigen kind dus min of meer onbeheerd rond tussen koud buffet, koekhap-stand, draaitafels waar met name K3 werd gedraaid, een heul groot springkussen en een heleboel grote mensen en nog meer kinderen.
Na anderhalf uur waren zowel hij als ik compleet afgedraaid. Gelukkig kwam toen J. ons redden. En kreeg ik 's avonds zo maar een heel fijne boodschap: de mannen gaan vandaag de hele ochtend samen op stap. Ze doen de boodschappen, kopen een cadeau voor de jarige die we vanmiddag gaan bezoeken, en mogelijk verkopen ze de camera die J. twee weken geleden uit de container van het milieupark viste.

En nu zit ik dus op de bank met een cd-tje op die ik als ietwat zweverige puber grijs draaide. En met twee geurkaarsjes aan. De buitendeur staat open, de zon schijnt. Ik ga lekker op mijn gemak de boel hier eens soppen, drink ongestoord een beker thee, en geniet van de mooie bloemen.

Jullie ook een fijne zaterdag!

mannen

Jaren geleden, ik was denk ik veertien, vond ik in de bibliotheek een boek met de geweldige titel "Onsterfelijke Mannen".  Het was een zogenaamd koffietafelboek, zo'n boek dat voornamelijk in de weg zou liggen als ik een koffietafel had gehad, maar er wel interessant uitziet en eigenlijk veel te groot is. Ik heb het misschien wel vijftig keer geleend, ik bleef het maar verlengen. In het boek staan foto's en beschrijvingen van mannelijke filmsterren, vanaf de stomme film tot aan de jaren tachtig (toen kwam het boek uit). Ik was weg van de foto's, met name die van heel erg in het begin. Verschrikkelijk gerétoucheerd, met lichtinval uit vreemde hoeken en heel veel vaseline en pancake. En toch zo mooi. Vond ik dan. 

Toen gingen mijn moeder en ik samen naar Utrecht, naar een verzamelbeurs. Ik weet nog steeds niet waarom precies, we verzamelden allebei niks, maar we gingen toch. En toen zag ik ineens dat boek staan. Mijn moeder kon er jaren later nog vertederd om lachen, kennelijk kreeg ik een vuurrood hoofd en stond ik al met gestrekte arm om het te pakken, toen een meneer me op de schouder tikte. "Niks zeggen hoor!" zei hij. Hij ging voor ons in gesprek met de verkoper. Hoeveel dat boek moest kosten? Wat, tien gulden? Mwah...wat zou hij zeggen van vijf? Na spannende minuten kreeg hij het voor zeven gulden. 

Hij gaf me het boek, ik gaf hem een verfrommeld briefje van vijf en twee warme guldens. Ik had hem wel kunnen zoenen. Voorin het boek stond met potlood 25,- geschreven. 

Jaren stond het hier in de kast. Na de verhuizing belandde het in de grote kast in de bijkeuken, omdat het niet in de boekenkast paste. Helaas bleek bij thuiskomst van de vakantie dat Flynn óók over de boeken heen geplast had. Ik heb er echt even om gehuild. En nu heb ik er toch weer een. Via Marktplaats, voor nog geen tien euro. Ik kijk het door en denk aan mijn moeder. En net als vroeger bedenk ik welke man ik het mooist vind, en welke foto. Ik geloof eigenlijk dat mijn smaak nogal veranderd is in de loop van de jaren... maar ik ben er wel erg blij mee!

Ramón Novarro

Home Sweet Home 39 - Hangin' around

 

Vandaag waren we een beetje hangerig, kleine Puck en ik. Ik kwam uit de nachtdienst vanmorgen, hij ging naar het KDV. Ik deed boodschappen, haalde hem om half één op en vanaf dat moment hingen we maar zo'n beetje tegen elkaar aan. Al hoestend (hij) en spugend (ik). We keken naar Pieter Post en het huishouden schoot er volledig bij in: zie de foto's als bewijs. Gelukkig is nu alles weer netjes: toen J. thuis was hebben we samen even snel met de Franse slag de boel opgeruimd. Toch was het wel een fijne dag: na twee weken afwezigheid kwam onze Flynn weer terug! Voor hem geldt kennelijk ook: Home Sweet Home!

film

J. stuurde me een foto die hij in de auto had gemaakt. Ik moest even goed kijken, maar het bleek 8 mm. film camera te zijn. Eh....ja leuk. Denk ik. Eenmaal thuis bleek dat hij in een van de containers van het milieupark een koffer had zien liggen. Na wat gehengel had hij het ding boven, en de koffer was in goede staat. Hij mocht hem meenemen en nu staat hier dus een Sacar koffer met een complete Canon 814-XLS videocamera. Met extra lens, onderhoudsboekje en zelfs nog een rol film. Het ziet er allemaal prima uit, maar ja... Na wat gespeur op het het internet blijkt dat dit soort camera's best nog wat kunnen opleveren, zeker als ze in goede conditie zijn en met zo'n mooie koffer er omheen. Maar ik vind het zo'n mooi ding. En het lijkt me best leuk om er filmpjes mee te maken. Alleen, we hebben allebei een telefoon waar je ook mee kunt filmen, én twee fotocamera's die óók filmpjes kunnen maken. En dat doen we zelden. Zullen we het ding dan toch maar verkopen?
Voorlopig staat hij nog even hier. Mooi hè?

Home Sweet Home 38 - ja zo kan ik het óók!

Vandaag, als goedmakertje voor mijn beroerde HSH-bijdragen van afgelopen periode, een paar foto's van een heul mooi huis. Vind ik dan. En nee, het is niet mijn eigen huis. Ja, zegt u nou natuurlijk, zo kan ik het ook! Nu, dan moet u dat ook maar eens doen.
Het huis is van vriendinnen M & B, vanaf buiten gezien is het een heel gewoon portiekflatje. Maar dan blijken er mooie suite-deuren in te zitten, en een kachel, en dat er een fijne diepe tuin achter zit... Ik kom er niet zo vaak, maar wel graag. Met dank aan de dames!

leuk idee: stofomslagen van boeken in een lijst

 

Volgende keer weer een eigen bijdrage. Hopelijk is het huis dan weer helemaal schoon en aan kant (we zijn nog steeds bezig met het verwijderen van kattenpis...in geur én kleur!).

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

hallo....daar zijn we weer!

Zo maar een dag eerder dan gepland zijn we weer terug in Nederland. Engeland was heerlijk, fantastisch, mooi, leuk en zo nog wat superlatieven. Helaas was het er de laatste dagen ook vooral nat. Nu hadden we daar heus rekening mee gehouden, maar zo nat als het de laatste nacht was....en het wááide...! Omdat Kleine Puck niet in de bus wenste te slapen, hadden we er een tent bijgekocht waar hij en ik samen in sliepen. Die laatste nacht lag ik te bibberen op een nat luchtbed, onder een klam dekbed. Puckie sliep overal doorheen, maar J. verklaarde ons voor gek en haalde ons de bus in. Toch nog met zijn drieën in de bus geslapen! We mochten gelukkig eerder met de boot mee terug, dus nu vieren we het laatste stukje vakantie thuis.

Helaas bleek bij thuiskomst dat onze Flynn het hele huis had onder geplast. Mijn schoonmoeder, die de katten van eten heeft voorzien, was al aan het boenen geweest en had ze uiteindelijk maar in de bijkeuken opgesloten. Die stinkt nu nog harder dan een kattenbak. We hebben dus nog even wat te doen! En dan natuurlijk alles uitpakken, wassen, opruimen. Maar we doen het rustig aan.

Op bovenstaande foto klein Puckie in de tuinen van het wondermooie Blenheim Palace.  Meer foto's volgen later.