van shampoo en risotto

O, o, o wat ben ik bewust bezig. En wat wordt dat voor die arme J., die maar met alles mee moet gaan wat zijn vrouw nu weer verzint. Door blogs, boeken en gebruiken van gezond verstand kom ik steeds verder met het besparen. Ik vind het nog wel moeilijk hoor, terwijl ik zit te lezen en te bedenken komen de meest rigoureuze plannen boven, maar in de praktijk....pffff.

Na een hele avond rekeningen doorspitten besloten maar twee dingen echt te kunnen opzeggen: de doorlopende reisverzekering en een van de goede doelen. Waarom betalen wij in hemelsnaam elke maand 
veertien euro aan een reisverzekering? We gaan nooit op reis! Ja, twee weken in de zomervakantie. Die kon dus geschrapt. Vanmorgen gebeld en geregeld. We geven ook aan nogal wat goede doelen. Geen enorme bedragen, maar alles bij elkaar tikte het behoorlijk aan. Na wikken en wegen kon er één af. Toen ik daarover belde was de mevrouw aan de lijn zo begripvol en aardig, dat toen ze me vroeg of ik anders de helft wilde blijven doneren, ik meteen ja zei (zo'n softie ben ik nou). Nu ja, in plaats van honderdtwintig, zestig euro bespaard. Met de reisverzekering erbij scheelt het toch negentien euro in de maand. Ook viel op dat de telefoonrekening van J. de laatste maanden nogal was gestegen. Hij moet vanavond maar eens kijken hoe dat kan, en wat we er aan kunnen doen. Ik overweeg héél voorzichtig om mijn i.Phone met simOnly niet in te ruilen (en bijbetalen) voor de nieuwe, maar misschien terug te gaan naar een simpele telefoon die alleen kan bellen en sms-en. Maar ik ben héél blij met mijn smartphone, gebruik hem al drie jaar intensief....ik weet niet of ik dat wel kan (lees: wil) missen!

Verder vandaag bij de Lidl groenten gekocht (iets minder dan vier euro voor een grote zak Hollandse spinazie, een krop sla van eigen bodem, en cantharellen. Uit wit-Rusland....). Nu moet ik alleen nog bouillontabletten, want ik kom er net achter dat die op zijn. Ga ik straks maar lopend halen, met kleine Puck aan de hand. Of, en dat kan ook, we eten vanavond geen paddenstoelenrisotto maar spinazie met een gekookt ei, en morgen die risotto. Hoeven we vandaag niet meer naar buiten en neem ik die bouillon morgen wel mee als ik toch bij mijn vader op bezoek ga. Anderzijds.... rijd ik dan wel weer een stukje om met mijn auto, terwijl ze ze hier in het dorp ook hebben.

En dan is mijn shampoo bijna op. Ik gebruik nu S.ebastian shampoo en conditioner, vreselijk duur, achttien (ja u leest het goed) euro de fles. Ik heb het van mijn zakgeld betaald...drukte het in elk geval niet op het huishoudbudget! Verder gebruik ik alleen maar spullen van Weleda, maar daar vind ik de shampoo niet fijn van. Urtekram: ook niet. Iets organisch dat ik pas bij de drogist vond: ook niet. We wassen hier al een half jaar onze handen met overgebleven shampoo....! Bakpoeder: eh..... Ik heb een enorme bos dik, steil haar. Het is nu tamelijk kort, maar zeker met het warme weer van afgelopen tijd zou ik het liefst elke dag mijn haar even wassen.  Nu zag ik dat bij de K.ruidvat de shampoo en douchespullen van dr. Kneipp in de aanbieding zijn. Is een stuk goedkoper dan mijn dure spul, niet op dieren getest en klinkt wel erg homeopathisch. Maar het zit nog steeds in plastic, en of het nou echt zo goed is? Kan er op het interwebs weinig over vinden. Twijfeltwijfel.

Op mijn werk gisteravond at ik het restje van het avondeten van de dag ervoor. Ik had echter zó veel gemaakt dat er nog steeds genoeg over is om het nog een keer te eten. J. vond het niet zo lekker, en eigenlijk komt het mij nu ook wel de neus uit. Invriezen heeft dan niet zo veel zin, want dan gaat het over een paar weken waarschijnlijk alsnog de kliko in. Dan nu maar weggooien? Toch opeten? Ik heb geprobeerd er creatief iets anders van te maken, maar wat kan je nu in vredesnaam nog maken van een pond gekookte rijst met tomatensaus, door en door gare stukjes courgette en vijf kleine, flauwe gehaktballetjes? Misschien die balletjes vanavond op tafel, als borrelhap...zet ik er een bakje chilisaus naast. Maar die rijst....?!

Besparen is keuzes maken, dat wist ik heus wel. Maar dat ik me steeds schuldig loop te voelen dat iets niet biologisch genoeg, niet lokaal genoeg, niet hergebruikt genoeg (of gewoon nieuw) of niet goedkoop genoeg is.... Ik geloof nooit dat dat de bedoeling is. En nou heb ik lekker voor ons kleine meisje een rompertje gekocht. Van een heel duur, organisch merk. Op Marktplaats. Inclusief verzendkosten was het twintig euro....de hele besparing van deze maand opgegaan aan een rompertje. Voorlopig maar niks meer kopen. En hopelijk volgende maand weer een klein beetje dichter bij de nieuwe badkamer...want dat moet wel echt. Voordat de buren weer lekkage hebben. Er ging al tweehonderd richting de spaarrekening, maar daar heb je misschien net een douchekop voor...Anyway, ik ga maar dapper door.

gezonde geest

Mijn moeder riep regelmatig "Een gezonde geest in een gezond lichaam!" . Mijn moeder was niet gek ofzo hoor, die liep niet zo maar de hele dag dingen te roepen, maar dit was wel een van haar favoriete uitspraken. En in deze geloof ik wel. Afgelopen woensdag mochten we dan eindelijk op voor de twintig-weken echo. Op donderdag zou ik eenentwintig weken zijn, dus het kon nog net!

De ochtend begon al goed: darmen van slag. Toen moesten we met zijn drieën naar een onbekend ziekenhuis in een onbekend stadje, waar ik uit de auto sprong voor J. hem zelfs maar geparkeerd had, om direct door te sprinten naar de wc. Bleek een invalidentoilet, zoals mij na mijn bezoek verwijtend werd gemeld door een andere patiënt, maar dat kon me niks schelen.
Toen we de spreekkamer in werden geroepen kreeg ik het al te kwaad, en eenmaal met ontblote buik op het bed kwamen de tranen al. Godzijdank was alles goed. N. keek mee en riep "Beebie!" Ik denk dat dat meer komt door mijn buik dan door de echo-beelden, maar het klopte wel. Een baby. En echte heuse baby, met lange benen en een wipneus. Een meisjes-baby. Een zusje.

In de auto terug werd ik misselijk. De vergadering van het werk waar ik nog heen moest ging nog net, al kon ik mijn hoofd er niet goed bij houden. Daarna naar huis, ziek. Koorts, misselijk, zere gewrichten en moe, zó moe...het zal de spanning wel zijn geweest. Ik ben nog niet helemaal fit, mis juist nu mijn moeder erg, maar dat geeft niet. Ik ga lekker dit weekeinde alle kleertjes uitzoeken, en nadenken over namen (ideeën zijn zéér welkom!). En weer helemaal fris en fruitig worden.
We krijgen een meisje!

plaatje van Rie Cramer

Peuterpuberteit

Laat ik even voorop stellen dat N. natúúrlijk het leukste, liefste en grappigste kindje ter wereld is. En dat ik hoop dat u dat ook van uw kind vind. Dit gezegd hebbende, zou ik toch ook graag even willen vertellen over iets dat volgens kenners de peuterpuberteit heet.

Vanaf het moment dat N. geboren is, vragen mensen (meestal zelf ook ouders) hoe het gaat. En dan bijna altijd op een manier alsof het een wedstrijd is. Slaapt 'ie al door? Eet hij al een fruithapje? Kruipt hij al? Praat hij al? Is hij al zindelijk? Nu is N. in bepaalde dingen nogal snel (sliep door na vijf dagen, had dat waarschijnlijk meteen al willen doen maar ik maakte hem elke drie uur wakker voor een voeding....toen ik daar mee ophield sliep hij meteen van elf tot zeven) en in andere dingen bepaald niet (kon nét losstaan op zijn eerste verjaardag en loopt nog niet zo erg lang. Zindelijkheidstraining is nog ver weg) dus op die manier was iedereen tevreden. Wat me wel opviel is dat, als ik blij en trots vertelde hoe leuk en lief hij was, er altijd wel iemand met een bijna boosaardig genoegen zei "Wacht maar tot hij twee is...!" Ouders van tweejarigen keken er ook altijd nog erg moe bij. Ik vond dat altijd nogal raar en bepaald niet leuk. Ik had me dan ook voorgenomen om, wanneer ik ouders van jonge kindjes zou treffen, beslist niets zou zeggen over "als ze eenmaal twee zijn..."

Maar mensen mensen... ik snap nu wel wat ze bedoelen. N. is nog steeds lief, en grappig, en dol op kroelen, maar ook stout, hij maakt nogal eens iets stuk, trekt alle laden en deuren open, draait alle kranen open waar hij bij kan (dat zijn er niet veel, maar hij sleept gerust een stoel voor het aanrecht) en klimt overal op. Hij valt dus ook nogal eens ergens af. Vorige maand gooide hij een van zijn lievelingsauto's in de wc en trok door. Regelmatig ligt het huis bezaaid met kattenbrokjes, of nog leuker, kattengrit. Niets grappiger dan je volle beker ondersteboven houden. Of je eten op de grond gooien. Of aan de staart van de kat te trekken, bladzijden uit boekjes scheuren (het liefst die van je moeder), in de vensterbank te dansen of het zand uit de zandbak door het huis te strooien.  Hij wenst de korstjes van zijn boterhammen niet meer. At hij tot voor kort bijna alles (hij keek alleen wel eens bedenkelijk bij radijs), laat hij nu met liefde alles staan. Gelukkig eet hij kilo's fruit, dus dat houdt hij nog wel even vol.
En gelukkig heb ik inmiddels een klein voorraadje dvd's. Ik was zo'n moeder die nooit haar kind voor de tv zou zetten om zelf even tijd vrij te hebben. Nee, ik zou hem laten spelen met educatief verantwoord houten speelgoed, en boekjes met hem lezen, en samen koekjes bakken en zelfs van het afstoffen en dweilen zou ik iets leuks maken. Helaas. Ik heb drie dvd's van Sesamstraat en één van Het Zandkasteel. Ook nog een van Eric Carle, maar die filmpjes duren maar zo kort dat dat eigenlijk geen zoden aan de dijk zet. Ik vind ze overigens wel prachtig, maar voor dit doel dus totaal ongeschikt.
Ik zet namelijk mijn kind wel eens voor de tv. En als hij het héél erg bont maakt, dan zet ik hem nog in zijn kinderstoel ook. Kan hij niet weglopen. En héél erg soms geef ik hem óók nog een speen.  Die krijgt hij normaal alleen in bed, maar af en toe gebruik ik hem als omkoopmiddel.
En het werkt. Ik heb vandaag zowaar de keuken schoongemaakt, de bedden verschoond en twee wassen gedraaid en opgehangen. De kamer ziet er nu wel uit alsof er een tornado heeft gewoed (ik zet hem natuurlijk niet de héle dag in die stoel, maximaal een uurtje). En er ligt een plasje water in de keuken, er zitten nieuwe vlekken op de bank en alle blokjes uit de vormenstoof zitten klem in de lift van de garage. Maar J. gaat hem zo naar bed brengen, en dan heb ik in een uurtje de boel wel weer aan kant.

Zucht. Lieve lieve kleine Puck. Ik ben blij dat hij er niet ook nog eens acné bij heeft.

 

Home Sweet Home 45 - jazeker

Dit keer geen plaatjes van huis of tuin, maar een klein stukje over de hypotheek. Dit weekeinde hebben we even stil gestaan bij het feit dat begin komend jaar de rentevaste periode van de hypotheek afloopt. Omdat we dan ook net een baby hebben (jeej!) is het wel verstandig om daar nu al naar te kijken.
We hebben nu een gedeelte spaar- en een gedeelte aflossingsvrije hypotheek. Ik snapte die constructie toen al niet, en wilde eigenlijk gewoon een annuïteiten hypotheek, of een lineaire. Volgens de meneer die ons alles uitlegde was dat ouderwets en duur, en echt niet nodig. Omdat J. heel goed kan computeren, en ik best een goede hulpverlener ben maar we allebei écht geen verstand hebben van financiële zaken, hebben we de raad van meneer opgevolgd. Elke maand wordt netjes een bedrag afgeschreven, we hebben al twee keer een paar duizend euro op het aflossingsvrije deel afgelost (huh? ja dat kan dus) en het totale hypotheekbedrag is dus al wat minder dan eerst. Maar we willen eigenlijk naar een andere bank. Niet omdat de B.ank of Scotland niet bevalt, maar omdat ik graag naar de Triodos wil. Het allerliefste zou ik overstappen naar de ASN bank, daar hebben we al twee spaarrekeningen, maar die hebben geen hypotheken (meer). De Triodos bank dus wel, en hun principes spreken me ook erg aan.

Zijn er mensen die ervaring hebben met overstappen? En waar naar toe? Wat zijn dingen waar we op moeten letten? Als we er echt niet uitkomen gaan we wel naar de H.ypotheker ofzo, maar ergens denk ik toch dat die niet helemaal onafhankelijk zijn. Of objectief. Tips zijn dus welkom!

foto van interwebs

Droom

Potverdrie, hadden we deze week toch bijna een enorme prijs gewonnen! We spelen al jaren mee met de Staats.loterij. We winnen weleens wat, niet zo vaak en veel, maar toch. En nu hadden we deze keer alle cijfers goed. En ze stonden ook allemaal op de goeie plek. Behalve de 0 en de 2, die stonden omgedraaid.
Ik kreeg het er gewoon een beetje benauwd van, stel je nou toch voor dat je ineens iets van dertien miljoen wint! Later zag ik pas dat we de bijbehorende letters ook niet goed hadden, dus op zijn hoogst hadden we een ton gehad, maar daar had ik heus ook geen nee tegen gezegd!

Ooooh....we bleven even hangen in de dromen. Het huis afbetaald, het laatste restje studieschuld ook weg. En dan familie en lieve vrienden wat helpen, allebei stoppen met werken, misschien tóch verhuizen ....! En dan de dagen vullen met zorgen voor het huis (uiteraard met hulp van tuinman en poets-iemand), lekker koken, misschien een moestuin, hele dagen buiten zijn als het weer het toe laat. J. zou weer kunnen gaan studeren, ik ging weer vrijwilligerswerk doen. Alle tijd voor Kleine Puck en Nog Kleinere Puck, op je gemak boodschappen kunnen doen. Misschien nog een keer naar Zweden (daar vond J. het zo fijn), en naar Ierland (daar gingen we op huwelijksreis). Kinderen alleen maar voor het plezier naar KDV of peuterspeelzaal, niet omdat het moet vanwege het werk. Lekker samen alle weekeinden vrij.

Zucht. Helaas. Vandaag moet ik de slaapdienst in, en is N. dus sinds één uur op het KDV. Hij gaat samen met J. vanavond barbecueën bij vrienden. En vanmorgen moesten we ons haasten om boodschappen te doen, het glas in de glasbak te gooien, plastic weg te brengen (wordt hier apart ingezameld) en naar opa te gaan. We aten een broodje in de auto, en tegen de tijd dat ik hem naar het KDV bracht sliep hij. Hij werd wakker toen ik wegging. Natuurlijk moest hij huilen, maar ik weet wel dat het snel over is.
Morgen zijn we lekker alle drie vrij, de man-van-de-badkamer komt en ik bak nu een cake. Met zelf geplukte bramen en zelf gekochte blauwe bessen. En dat ik zondag ook weer moet werken is helemaal niet erg, dan ben ik komende week weer wat meer vrij. Tussendoor doe ik de was, de afwas, de vloer, de slaapkamer en duik ik zo alsnog onder de douche. Ik moet om vier uur beginnen.

Wat zouden jullie doen met héél veel geld? En leef je nu je dromen al, of heb je er nog veel?

Home Sweet Home 44 - Terug naar gewoon

Vandaag was echt the day after the weekend before. Puck en ik allebei wat lamlendig, vanmorgen wilde de zon niet schijnen en we liepen de hele dag te geeuwen. Gelukkig was er nog een restje soep van zijn verjaardag (zelf gemaakt, met bouillon van een mergpijp...! had J. heel enthousiast meegenomen), en was de zon er vanmiddag wel. Nu ligt kleine Puck in zijn bedje, is J. naar zijn broertje om een plafond te witten en zit ik lekker alleen op de bank. De televisie blijft uit, ik ga wat rommelen in huis en nog even in de tuin zitten. Met een boek en een kop thee. Lekker!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

en hoe is het nou?

Nou, best wel goed eigenlijk!
De afgelopen dagen waren tamelijk zenuwslopend, al was met name gistermiddag en -avond vooral ook heel erg leuk en gezellig. Kleine Puck is enorm verwend, met een mooie houten kassa mét geld, Duplo, een knikker-auto-baan (hoe noem je zoiets?), boekjes van Nijntje en Jip en Janneke, een geweldige houten loopfiets, een zandbak, een kruiwagen met emmers en schepjes, een mooie letter puzzel, en een door mij zo vurig gewenst schapenvachtje (van hier). Daar ligt hij nu op te slapen, met een autootje in zijn hand geklemd. Ook kreeg hij nog een porseleinen ontbijtset van overgrootoma, en geld voor op zijn spaarrekening. En een autogarage. En nog een boekje van Piet Piraat. En natuurlijk twee enorme slagroomtaarten, én heel veel lief bezoek. Gisteren heeft hij het tot half tien volgehouden. Hij bleef maar lief en vrolijk en wakker, maar vanmiddag was het om half vijf echt op. En door de spanningen met de schoonfamilie was ik het ook! In de loop van de middag ging iedereen naar huis, en J. vertrok naar een concert waar hij al lang geleden kaartjes voor had gekocht. Ik legde Puck op bed, ruimde de boel op, at een kopje soep en zit nu wezenloos op de bank. Ik ben moe, de keelpijn die al dagen zeurt lijkt nu goed door te komen en mijn neus en oren zitten verstopt. Maar wat ben ik blij dat alles goed is gegaan, dat het gezellig was, en wat ben ik trots om mijn kleine mannetje, die voor iedereen een stralende lach had, en die ondanks zijn moeheid, toch lief in de zandbak bleef spelen en later zonder mankeren lekker naar bed ging.

En allemachtig, wat heb ik behoefte aan een borrel. Maar ja. Gelukkig duurt het nog een héél jaar voor hij weer jarig is!

traktatie-frustratie

Gisteren moest er natuurlijk getrakteerd worden door kleine Puck, op het KDV. Het was voor hem en mij voor het eerst, en het heeft me de nodige hoofdbrekens gekost. Hij zit in een verticale groep, het oudste kindje is vier en de jongste drie maanden. De ene helft eet nog niets en de andere helft lust bijna niets! En dan hebben ze ook nog een tamelijk streng gezond-snoepen-beleid, waar ik overigens helemaal achter sta. Maar wat trakteer je dan? Ik kreeg visioenen van befoliede aardappels met satéprikkers erin, met daar dan weer kaas, cocktailworstjes en augurkjes aan. Erg retro. En zou een worstje dan wel gezond snoepen zijn? Met al dat separatorvlees? Dan maar liever iets met fruit. Ik zag bij Ciska deze meloenlolly's , en was vast van plan die dan te maken. Niet zo moeilijk, wel leuk en lekker. Tot ik vorige week een uitgesproken vieze meloen trof, en me maar weer bedacht. Toen kwam een collega met haar top-traktatie-idee, namelijk pannenkoekspiesjes. Bak pannenkoeken, bestrooi ze met poedersuiker en rol ze strak op. Laat ze afkoelen, dan blijven ze beter opgerold zitten. Snijd ze dan in hapklare brokken. Prik op een spiesje of satéprikker om en om een stuk pannenkoek en een stuk fruit. Ik gebruikte aardbeien, maar het kan met van alles. Het was een succes, alles ging op en iedereen was tevreden. Alleen moesten de juffies ook nog iets. Ik maakte me er van af met een doosje bonbons van Appie, met een ingewikkeld australisch patroon er op. Kaartje er bij, klaar.

Later hoorde ik pas van de traktatiemaffia. Kennelijk is het zo dat ouders elkaar nogal proberen te overtroeven, en daarom wordt er op het kdv nogal streng opgetreden bij dingen als cakepops, met pudding gevulde ijsbakjes, cake als frieten met vanillavla-mayonnaise of gewoon doosjes smarties / rozijntjes / jellybeans. En die dan gecombineerd met een klein cadeautje, zoals een toeter, een boekje, bellenblaas of iets in die trant. Helaas zijn de meeste kleine cadeautjes niet geschikt voor kleine kindjes in verband met kleine onderdeeltjes, en heeft puckie het afgelopen jaar (hij zit er pas sinds november, en gaat maar twee dagdelen per week) al vier keer een bellenblaas gekregen. En dan de juffen...die krijgen hele taarten, zelfgemaakt of zelfgekocht, boeken, badschuim en weet ik veel wat allemaal.
Ik ben nou al bang voor volgend jaar. Hoe kan ik ooit de pannenkoekspiesjes verbeteren?

foto van het interweb

Mijn collega zegt dat haar dochter gewoon al vijf jaar die spiesjes trakteert. Mmmm. Wat zouden de andere ouders daar wel niet van vinden?

hoera

Vandaag wordt ons jongetje twee jaar! Dat lijkt mij een mooie gelegenheid om een stukje over hem te schrijven. Als u niet van kinderen houdt, niet van trotse moeders of van zwijmelverhalen, dan moet u dit maar overslaan.
In dit blog gaat hij door het leven als Kleine Puck. Dat komt omdat ik onbewust iedereen die ik lief vind, regelmatig aanspreek met "Puck". Zo dus ook J., en de poezen. Híj was, twee jaar geleden dan, de kleinste, dus vandaar. Inmiddels is hij negentig centimeter lang, en weegt hij iets meer dan dertien kilo.  Bepaald geen klein pukkie meer, dus misschien moet ik een ander alias verzinnen.

Hij loopt als een kievit, maar kijkt nooit goed wáár, dus hij loopt nogal eens ergens tegenaan, of hij valt. En dan altijd op zijn voorhoofd, dus hij gaat min of meer standaard met een ei op zijn hoofd door het leven. Inmiddels schrikken we er niet meer zo van, hijzelf al helemaal niet. Als het erg zeer doet huilt hij wel even, maar zelden langer dan een minuutje. Hij is dol op eten en lust eigenlijk alles. Een van zijn eerste woordjes was "Banaantje?" Met vraagteken. Hij heeft wel eens per ongeluk twee bananen achter elkaar op, om vervolgens ook nog lekker op de schil te gaan sabbelen. Hij vindt iedereen lief, neemt in een winkel gerust een willekeurige klant bij de hand die dan voor hem banaantjes moet kopen. Is altijd vrolijk en vriendelijk, tenzij hij erg moe is en zijn zin niet krijgt. Zijn favoriete woord is dan "Nee!" met een vervaarlijke frons er bij. Als hij zich érg dominant voelt, steekt hij er ook nog zijn arm bij uit en wijst ons dwingend iets aan. Of hij slaat in de lucht. Hij is gek op kroelen ("koeien?" zegt hij dan) en klimt elke dag wel een keer in de vensterbank. Dat mag hij niet, maar dan verstopt hij zich gewoon achter de gordijnen. Hij is dol op auto's en treinen, en we snappen niet van wie hij dat heeft. Elke auto en vrachtwagen wordt benoemd. Ook dieren vindt hij geweldig: hij noemt de meesten bij naam (poessss! hondj! koe! dil! vis! papied!* ) behalve schapen, als hij die ziet roept hij keihard Bèèèèh! Daar schrik ik weleens van, vooral als ik met een slaaphoofd met hem achterin over de dijk rijd. Maar goed.

Op het kinderdagverblijf vindt hij het heerlijk, hij slaapt al door sinds hij tien dagen oud is, is gek op Sesamstraat (jeej!) en Het Zandkasteel (yuk) en het allerliefst kijkt hij naar de dvd van Cars. De telefoon van zijn moeder (met touchscreen) bedient hij met gemak. Speelt Angry Birds zonder dat ik snap hoe hij het voor elkaar krijgt om het spel te openen. Hij aait ook nog wel eens over het scherm van de laptop, en lijkt het dan vreemd te vinden dat dat niet reageert. Hij speelt graag buiten, vindt alle kindjes in de buurt leuk, en als ik niet oplet doet hij het hek van de tuin open en gaat in zijn eentje de wijde wereld in. Hij kletst de oren van je kop, over auto's en Koekiemonster. En hij wil best een nieuwe baby, maar dan geen jongetje of meisje maar liever een poes. Dat wordt nog lastig.

Zijn naam betekent "geschenk" . En dat is hij ook, na drie miskramen waren we zó gelukkig met hem!
Lieve kleine Puck, ik hoop dat je een héél fijne verjaardag hebt, dat je altijd net zo onbevangen en ontspannen blijft als je nu bent, en dat je toch een beetje blij bent als je over een paar maanden een broertje of zusje krijgt.

voor vanmiddag, op het KDV

* dil en papied betekenen uiteraard krokodil en schildpad. Maar dat had u vast al geraden toch?

soms hè

Dit wordt geen uitgebreid bericht, er komen geen namen en geen details in voor en ik schiet er ook niets mee op om het hier te schrijven. Maar soms is het nodig om even te spuien, het liefst zonder anderen pijn te doen.
In mijn familie (of eigenlijk zijn familie) zijn mensen die de dingen vooral op hun eigen manier doen. Dat is prima en zelfs prijzenswaardig, maar als er geen compromissen mogelijk zijn, en dat wat zij willen, haaks staat op wat wij willen, is het wel erg lastig. En zelfs pijnlijk.
De verjaardag van kleine Puck wordt nu dan ook gevierd op een ander tijdstip dan wanneer wij dat willen. Maar ja. Het is of dit, of ruzie. En tranen, en verwijten. En boosheid en teleurstelling en hoofdpijn en buikpijn. En dat wil ik niet. Bah.

Goed, bedankt voor uw aandacht. Ga ik nu maar eens een hele grote gevulde koek opeten.

To blog or not to blog

Bloggen, dat is zo iets, dat kan op veel manieren. Ik lees al een tijdje mee hier en daar, bij sommigen dagelijks, bij anderen af en toe. Er zijn mensen die prachtige blogs hebben, met schitterende foto's en een mooie lay-out. Er zijn er die schrijven alleen, en er zijn er die bij al hun logjes een foto of plaatje zetten. Ik lees geloof ik alleen blogs van vrouwen, ik weet eigenlijk niet waarom. Ik vind het leuk om in hun dagelijks leven mee te kijken, krijg wat mee van hun partners, kinderen. Hoe hun huizen er uit zien, en hun omgeving. Er zijn bloggers met een creatieve inslag, die maken mooie dingen (en die verkopen ze dan óók nog!). Er zijn er die zich vooral richten op besparen, of op de natuur, of op koken. Er zijn vast ook blogs over auto's, of konijnen, of over hoe je wasmachines moet repareren. Ik weet dat er iemand is die alleen over knopen wilde bloggen, maar ik weet niet of dat blog nog bestaat eigenlijk. Sommigen hebben meer dan vijftienhonderd hits per dag, en wel vijfhonderd volgers.
Ik heb niet zo veel volgers, maar ik vind het al heel bijzonder dat er mensen zijn die hier regelmatig komen kijken. Ik kijk af en toe de statistieken eens na, en er komen toch heus bezoekers. Sommigen laten een berichtje achter, vind ik helemaal leuk.

plaatje van het interweb

Momenteel zit ik in een soort blog-dip geloof ik. Ik weet niet waarover te schrijven, mijn hoofd zit vol maar er komt niets uit. Misschien moet ik ook maar een kader kiezen? Me meer richten op één onderwerp? Of juist maar gewoon lekker laten gaan, het komt wel weer misschien. Ik ga eerst maar eens bij mijn volgers op bezoek, dat heb ik nog niet eens bij iedereen gedaan. En misschien de lay-out wat aanpassen. Kijken of ik dat kan. Dus u zult het wel zien, of niet. Tot ziens!

Home Sweet Home 43 - overzicht

Hier in huis zijn we nogal van de stapeltjes. En de verzamelingen. En de loszwervende papiertjes, bonnetjes, rekeningen, boeken, tijdschriften, sokken, ansichtkaarten, pennen, tassen en sleutels (en nagellakjes, kattensnoepjes, kinderspeelgoed, bakvormen, en handige kommetjes. En aanstekers terwijl ik niet rook. En - nou ja u snapt me wel).  Om een beetje overzicht te houden proberen we af en toe om groepjes te maken, op de deur, of de koelkast.

En kijk die kast eens! Vriendin M. komt morgen nog één keer, voor de derde laklaag. Milieuvriendelijke verf is fantastisch, maar het dekt niet geweldig, blijkt nu. Maar móói dat 'ie wordt!

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

op de plaats...rust!

We zitten op de bank hoor! We bleken nog wat geld te hebben, zelfs genoeg om vast een glazen badkamer-douchecabine-wand te kopen. Verder doen we vandaag niets meer, morgen nog een dagje werken en 's avonds bij vrienden aan de barbecue. Ik heb beloofd zelf kruidenboter te maken (ik maak er drie, met chilipeper, met groene kruiden en met knoflook), dus dat moet dan morgen nog even. Nu alleen nog wat foto's van de afgelopen dagen.

stoer brilleke

geschuurde kast..staat inmiddels in de grondverf

na een hele dag autorijden en spelen bij opa en oma in Duitsland

Delftse koe

allemachtig...weet iemand ook waar mijn baby gebleven is??!!

voor de helft van de helft!

goddelijke Bossche bol

kaart gekocht bij Dille&Kamille. N. mocht zelf kiezen, hij wilde het Apie

kip zonder kop

De afgelopen dagen gingen nogal snel voorbij hier: het lijkt wel alsof ik net wakker ben en er van alles gebeurd is dat een beetje langs me heen ging. De eettafel staat vol met keukenspullen en onduidelijk troepjes, in de keuken staat een buffetkast in de grondverf, kleine Puck heeft opeens een andere slaapkamer én een groot bed (waar hij niet in wil slapen!), we kregen verdrietig nieuws van vrienden, ik ben nog elke ochtend misselijk (dat zou toch na drie maanden over zijn?) en kennelijk hebben we een afspraak gemaakt om begin oktober de badkamer te laten verbouwen. Dan zijn we ook nog op en neer naar de Duitse Vulkaan Eiffel gereden op één dag, ging mijn vader heel alleen een week weg en werd mijn auto voor het eerst gekeurd. Ik denk dat de bankrekening inmiddels zucht van ellende, maar ik kijk nog even niet! Straks ga ik met klein Puckie en vriendin K. een ochtendje Delft doen. Wat nieuwe babyspulletjes misschien, een lekker stukje wandelen en ergens een kop koffie. En veel bijpraten. Vanmiddag ga ik dan wel weer bekijken hoe de zaken er nu eigenlijk voor staan, mogelijk met foto's.

Fijne dag allemaal!