Lekker dan

Wat geniet ik altijd van mooie blogs! Met mooie foto's en boeiende verhalen. Van mensen die wél naar de tentoonstellingen zijn geweest, die wél de bands hebben gezien, en die wel een moestuin kunnen onderhouden. En dan tussendoor ook nog de mooiste kinderkleertjes maken. En zelf brood bakken. En dan ook nog wat zon meepakken, en daar mooi over kunnen schrijven. Ik vind het heel ontspannend om aan het einde van een dag mee te kijken met de levens van anderen. Ik leer er van, doe ideeën op, moet vaak lachen en soms mee janken.

Deze week zou voor mij de week worden die ook van die mooie blogjes zou opleveren. Behalve mijn zwangerschapsverlof had ik dit jaar nog geen vakantie gehad, en eigenlijk was ik daar wel aan toe. Op het werk is pas geleden een hevig, bijna fataal incident geweest dat voor veel spanning zorgde onderling. Ik eindigde de week met spit, maar jongens, wat een dagen ging ik tegemoet!

Ik heb de hele week vrij, inclusief het weekeinde. Het weer zag er goed uit, ik zou maandag en dinsdag de hele dag met de kinderen thuis zijn. Het plan was om lekker naar buiten te gaan, een boswandeling te maken of naar de kinderboerderij. Op maandag waren de kinders en ik nog wat katterig van een kinderverjaardag op zondag, die heel gezellig was. Nu ja, dat geeft dan niet, we keken wat tv, ik las de weekendkrant en we kwamen de dag heel ontspannen door.
Dinsdag dan! Dat werd de dag van de buiten-actie! Helaas...IsaLovisa had wat ze geloof ik een regeldag noemen. Ze wilde alleen op schoot, huilde veel en wenste niet te slapen. Nu ja...ook niet erg. Dan maar een dagje op de bank. Kleine Puck haalde zijn auto's te voorschijn en bouwde een enorme garage van Duplo. Ik maakte stiekem plannen voor de volgende dag, want dan gingen de kinderen naar het KDV voor een hele dag. Normaal gaan ze maar twee halve dagen, maar J. heeft op woensdag altijd vrij en die gingen we deze week eens helemaal sámen doorbrengen! Kinderen om negen uur weg, en wij de tijd voor een museum, bioscoopbezoek, het uitzoeken van de administratie, een strandwandeling of gewoon de hele dag in bed liggen. Ik verheugde me er enorm op. Kennelijk iets te veel, want in de nacht van dinsdag op woensdag begon het gedonder. Buikpijn, hoofdpijn, misselijk. Al mijn gewrichten deden zeer en ik vermoedde een griep. Jakkes! Inderdaad lag ik de hele woensdag op bed. Alleen. Terwijl de kinders op het KDV waren, J. de was van de afgelopen week wegwerkte en in zijn eentje op de bank zat. 

En vandaag? Vandaag was ik weer alleen met de kinders. Ze waren lief, ontspannen en we hadden een fijne dag. Maar ik heb nog steeds griep, loop krom van de rugpijn en ik ben net gevallen en heb keihard mijn knie gestoten tegen de deurpost. Knie is nu dik en blauw.
De kindjes mogen morgenochtend nog naar het KDV, dierendag vieren. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik ze uit bed, gewassen, aangekleed en in de auto krijg, maar als ik ze eenmaal daar heb dan denk ik dat ik maar eens naar het bos rijd, en ga zoeken naar een boom die het zonlicht mooi filtert. Daar maak ik dan een foto van, en daar schrijf ik een blogje bij. Over dat ik me koester in de laatste zonnestralen van dit jaar, dat ik zo geniet van de kruidige geuren van de herfst, en dat het zo heerlijk is om met de kinderen buiten te zijn en ze met blozende wangen te zien rondrennen tussen de bladerhopen (IsaLovisa kan nog niet lopen, maar dat terzijde). Dat is dan wel allemaal verzonnen, maar de realiteit is tenslotte ook niet alles. En laat dan nu het bier maar doorkomen.

soap

En ik zit weer met een dilemma. Want ik wil graag zo biologisch en natuurlijk en niet op dieren getest en  fosfaatvrij en gezond en parabeenvrij en zonder plastic dingetjes er in, en dan vooral voor de kindjes. Maar de centen zijn bijna op voor deze maand. En het W.eleda douchespul ook. IsaLovisa gaat in badje met een klein beetje W.eleda badspul, maar ook wel eens onder de douche. Kleine Puck gaat gewoon onder de douche, en zijn haartjes was ik ook met W.eleda spul. Nu ruiken zijn haartjes regelmatig naar natte hond als hij net uit de douche komt, en niemand kan me vertellen hoe dat komt, ook de kapper niet, en ook de dokter niet. Als ik grote-mensen-shampoo gebruik dan heeft hij er geen last van. Maar goed. De W.eleda is nu dus op, en dat kost zo maar zeven of acht euro per tube. En ik zag dat de K.neipp-draken-kindermeuk in de aanbieding is, heb ik twee flessen voor vijf euro. En als ik daar op ga Googlen krijg ik allemaal juichende reacties, maar die gaan bijna allemaal over dat het zo leuk verpakt is en dat het zo lekker ruikt, maar niet of je er een zacht velletje van krijgt. De info van meneer K.neipp himself gaat vooral over dat het zo natuurlijk is en zonder parabenen, maar er zit wel sls in. Ik weet wel niet zo goed wat dat is, maar ik geloof niet dat dat heul gezond is... Wat te doen? En zou je van zo'n blok olijfolie-zeep ook niet een soort wasgel kunnen maken? Ik vind zo'n blok helemaal niet handig, het is net te groot, het wordt een beetje zacht en viezig en als je het op de wastafel legt dan blijft het zo zompig aan de onderkant. Hmpf. Misschien moet ik nu de centen maar even voor laten gaan dan: drakenshampoo it is. En dan ga ik me later wel verdiepen in het raspen van olijfolie zeep. Tenzij er mensen zijn met goede tips?

deze?

of toch deze?

Sparen

We zitten een beetje in een dipje hier, financieel gezien. Het één dag minder werken betekent natuurlijk ook minder inkomen, en hoewel we het heus nog redden, is het spaargeld echt wel gereduceerd tot het allerminiemste minimum en moeten we nog elf dagen doen met het laatste restje op de rekening. En dat zou zo maar heel erg lastig kunnen worden... J. zag dat de bio-luiers in de aanbieding waren en heeft lekker ingeslagen. Hebben we misschien honger, we zitten wel droog!

Hopelijk gaat het komende maand iets beter. We willen 2014 beginnen zonder creditcard, of in elk geval willen we van de card die we nu hebben, af. En ik zou graag de door mijn vader betaalde badkamer terug willen betalen volgend jaar (nog € 4000,- te gaan) en een paar extra stortingen op de hypotheek zou ook fijn zijn. En dan is er nog mijn studieschuld. En eigenlijk zou ik ook wel, al is het maar kort, op vakantie willen. Voor mijn part in een tent op de Veluwe, als we maar even weg kunnen volgend jaar. Kortom, spaardoelen genoeg! Maar voorlopig komen we maar net rond elke maand, en moet de spaarrekening toch wel iets voller voor we kunnen gaan afbetalen. Zucht. Ik haal er iedere keer zeker de helft weer af van wat we die maand gespaard hebben.

Gelukkig zijn heel veel fijne dingen gratis. Vorige week waren we op het strand, kleine Puck vond de zee echt De Bom. Lovisa heeft een aantal flinke happen zand genomen, maar ach, dat schuurt de maag.

foto door haar

ballen

Mijn moeder was een vrouw met ballen. Of, nou ja, een stoer wijf. Draaide haar hand niet om voor het schilderen van de woonkamer, tilde gerust een zware kast een andere kamer in als haar dat beter uit kwam, haalde de boodschappen op de fiets (elke vrijdag, twee keer heen en weer naar de goedkope supermarkt in de stad, met volle fietstassen want ze hadden toen geen auto) en liep ooit eens onvoorbereid vijftig kilometer voor een goed doel. Klom op het dak om een moeilijk bereikbaar raam te kunnen wassen, zorgde voor een schoon en gezellig (t)huis, onderhield de sociale contacten van haar en mijn vader en voedde tussendoor mijn auti broer en mij op. Ze knipte de heg (zo'n twintig meter liguster van twee meter hoog) met een gewone heggenschaar in een ochtendje

en werkte veel in de tuin. Ze schilderde graag en hield niet van koken, maar ze deed het wel. Ze heeft kilometers gehaakt voor de arme kindertjes in Roemenië. Ze zorgde voor mijn oma en oudtantes (haar schoonfamilie) en had, als oudste van acht kinderen met een ernstig zieke moeder, haar broertjes en zusjes eigenlijk ook al opgevoed. Ze werkte vanaf haar twaalfde, want ze kon wel naar de HBS maar ze moest gaan werken, want haar inkomen was thuis hard nodig. Ze stopte pas met werken toen mijn broer geboren werd. Ik ken haar niet anders dan druk, maar met alle tijd voor ons.

Ik heb een auto (J. óók). En een mama-fiets, en een HBO diploma. En twee hele zoete kindertjes, waar nooit iets mee is  *ongeverfd hout zoekt*. En een man die elke woensdag ouderschapsverlof heeft, een soepele werkgever, een supermarkt die desnoods aan huis bezorgd, biologische wegwerpluiers, een klein tuintje met voor de helft tegels, en ik vind koken wél leuk.

En ik bén me toch moe! Hoe deed zij dat?!

ja, dat was wel heel fijn

Met twee ukken naar de bibliotheek. Het was gezellig en leuk. Kleine Puck heeft minstens tien boeken gelezen, en zijn zusje er twee opgegeten. We gaan gauw weer!

ga maar koffie drinken hoor, wij lezen nog even

zou dat nou kosten, al die lampen? wel leuk vind ik

Goed gesprek over boeken

ik: "Puck, waar gaan we ook al weer naar toe vandaag?"
Puck: "Hè?"
ik: "Wat zeg je mama?
Puck: "Hè? Zeg je? "
ik: "Waar gaan we ook al weer naar toe vandaag?
Puck: "Naar de kindjes!"
ik: "nee..."
Puck: "O. Ehm...naar de dierentuin! "
ik: "nee...we hebben het er gisteren over gehad toch?"
Puck: "naar opa!"
ik: "nee...we gingen eerst rijden met de....?"
Puck: "auto!"
ik: "nee...met de..? "
Puck: "fiets!"
ik: "nee, wel eerst met de auto maar dan gaan we met de...?
Puck: "Hè?"
ik: "aargh!"
"We gingen vandaag toch met de trein?!"
Puck: "hè? o! met de trein!"
ik: "en waar gingen we dan ook al weer naar toe? "
Puck: "naar de kindjes!"
ik: "zucht"
Puck: "dierentuin? kinderboerderij? tante Karin? oma?"
ik: "nee....met heel veel boeken toch?"
Puck - stralend- : "O ja! naar mijn boekenkast!"
ik: "ja hoor lieffie....naar jouw boekenkast."

We gaan straks voor het eerst in tijden naar de grote bibliotheek in Rotterdam. Heb er zin in!

geen vakantie

Nu heel Nederland vakantie heeft (of al bijna weer begint met werk of school), beginnen we hier erg te voelen dat we daar ook aan toe zijn. Door een miscommunicatie op het werk van J. en de vakantie die hij nam in januari toen onze IsaLovisa was geboren, heeft hij voor de hele rest van het jaar nog maar vier vakantiedagen over. En ik werk nog maar drie dagen, dus ik heb hoef regelmatig een aantal dagen achter elkaar vrij niet te werken, maar dat is toch anders dan samen echt vakantie hebben. We hebben vorig jaar in Engeland (na een doorwaakte nacht in de VW-bus) een tent gekocht, dus in theorie kunnen we meteen vertrekken richting Veluwe, Limburg, of een willekeurig waddeneiland om eens ernstig te gaan kamperen, maar dat in de praktijk dus niet. En hoewel ik het heerlijk vind om met de kinderen thuis te zijn en wat aan te rommelen, is het de laatste tijd vooral veel rommel en weinig doen. Door het hele huis liggen stapels wasgoed, het zij schoon en klaar voor de kast of vuil en klaar voor de wasmachine. De tuin barst uit zijn voegen van het onkruid, de buitenboel moet nodig een beurt met de hogedrukreiniger sopje hebben, en hoewel ik elke dag zo'n vijf keer de bezem door de kamer haal, lijken er uit alle hoeken en gaten stofvlokken te komen. Kleine Puck wil óf met zijn nieuwe brandweerkazerne (hij was vorige week jarig) spelen, óf tekenen óf televisie kijken, maar zelden datgene wat hij op dat moment aan het doen is. Zijn kleine zusje is een schatje, kreeg in twee dagen vier nieuwe tanden en gaf geen kik, maar ze wil niet slapen 's avonds en kan tegenwoordig kruipen, iets dat met die rondslingerende brandweer-onderdelen, kleurkrijtjes en stofvlokken voor de nodige paniek bij mij zorgt.

tanden? ikke? nee hoor

Ondertussen hebben we heus al wat gedaan hoor; vier van de zes logge eetkamerstoelen zijn al weg, er gaan er morgen nog twee richting vuilstort. Ze zijn vervangen door wat lichtere exemplaren (Zweeds design), waarvan ik er twee gloednieuw via MP kon kopen, inclusief verzendkosten voor de helft van de prijs. Fijn!

Er gingen al zo'n vijf dozen boeken weg, naar kringloop en  tweedehandswinkel (krijg je er nog wat geld voor). Maar ik moet ook nog alle kinderkleertjes uitzoeken, de bankhoezen wassen, boodschappen doen, de administratie uitzoeken, de koelkast schoonmaken en de hele bovenverdieping opruimen en stofzuigen. En de bedden verschonen. En eigenlijk wil ik onze slaapkamer opnieuw schilderen en een hoofdbord voor het bed maken. En ik moet om vier uur vanmiddag de nachtdienst in, en morgen komen er nog wat vrienden om de verjaardag van N. te vieren. En moet ik dus ook nog een taart bakken, en eigenlijk wou ik ook de voorraadkast opruimen. Of uitruimen. Enzo. Maar dat doe ik dus allemaal niet, want ik zit achter de laptop, met mijn tweede beker koffie van vandaag. En ik lees hier en daar een blogje (leuk), ik kroel wat met de kindjes (ook leuk) en verder doe ik dus niks. Toch een soort vakantie... maar ik ga maar eens aan de slag!

het was chocoladetaart, dat wilde hij graag als verjaardagsontbijt

Keep calm and hula hoop

Laat ik maar gewoon eerlijk zijn: ik ben niet echt een smalletje. Niet dik, maar dan misschien wel wat mollig. Ik heb eens een vriendje gehad die me royaal noemde (Echt? Echt. Hij heeft ook wel eens sappig gezegd, toen was het over met de liefde.) Ik vind het niet heel erg, al zou ik best een maatje kleiner willen. Of nou, twee dan. Of drie. Vroeger sportte ik heus wel. Toen ik J. leerde kennen was ik ook echt slank. Moet ik er wel bij zeggen dat ik toen een pakje sigaretten per dag rookte, en heel veel koffie dronk. Ik werkte ook veel en at niet zo erg, dus ja, dan wil het wel. Maar toen kreeg ik reuma, of iets dat er op leek, en was het gedaan met het echte sporten. En natuurlijk wel samen op de bank met een biertje en iets lekkers. At ik eerst bijna tien jaar streng vegetarisch: de liefde bracht me er toe om voor hem biefstuk en gehaktballen te braden. En toen rook het zo lekker, en nu ja, als we dan alleen biologisch vlees.... en toen was het hek van de dam. Ik houd zo van lekker eten, stevig eten. Gebakken aardappeltjes, met een klodder mayonaise. Biefstuk in de roomboter. Pasta carbonara. Citroentaart. Kwarktaart. Chocolade. Boterkoek. Lekker brood. Ik houd veel van salades, maar dan mag er best wat geitenkaas in, of wat gebakken spekjes, of feta. Ik ben niet zo van de slanke keuken, mager is niets voor mij en alles wat half-vol of light is bekijk ik met argusogen. Behalve dan cola-light natuurlijk, dat spreekt vanzelf.

Maar goed. Ik ga het anders doen. Wat zeg ik, ik doe het al anders! Ik eet niet per sé anders, maar wel minder. Kleinere porties en niet meer én aardappels en dan ook nog maar een stuk brood om te dippen. Nog wat meer fruit. Minder suiker in de koffie. Geen chocolade meer, want ik kan het niet bij één stukje houden. En...én...ik hoepel. Ik bedoel hoelahoep. Jaja! Ik zag vorig jaar al hier en daar wat mensen hoepelen, maar omdat ik toen zwanger was van onze IsaLovisa mocht ik niet. Een paar weken geleden kreeg ik, als verlaat verjaardagscadeau, een fitness hoepel. Het is werkelijk een martelwerktuig, met nare bobbels aan de binnenkant. De eerste paar keer kreeg ik er blauwe plekken van op heupen en buik, maar ik kan inmiddels zeggen dat ik met plezier hoepel. Hoelahoep. Ik doe nu 's ochtends tien minuten en 's avonds tien, en ik doe er elke week een of twee minuten bij. Zo is het goed te doen, en ik krijg er zowaar een plattere buik en een slankere taille van! Wie weet, doe ik over twee jaar ook eens een bikini aan *proest*. Ik houd u op de hoogte! 

droomhuis

Vanavond zaten we in de tuin, onder de partytent die we vorige week opzetten in verband met vermeende regen en een geplande barbecue. Ik vind het wel gezellig, een overkapping in de tuin. Overdag wat schaduw, en het voelt een beetje knus. Nu is het een plastic lichtgroen ding, die met duct tape en touwtjes aan elkaar zit, maar het is toch al leuk. En zoals zo vaak bedacht ik wat voor soort huis ik zou willen als we ooit de tien miljoen winnen. Of als we die bij elkaar hebben gespaard,  minder mag trouwens ook wel.

Ik zou dus een veranda willen. Met een schommelstoel of een bankje. En een paar bloeiende planten er op. Een huis met maximaal één verdieping, dat je niet zoveel trappen op en af hoeft. Met ruime kamers, maar niet te veel. Je moet het tenslotte ook allemaal nog schoonmaken en warm houden.  Met een grote kachel er in, en een flinke keuken met een Aga fornuis. En een grote houten tafel in het midden, met altijd een boeket bloemen er op. Met een ruime ouderslaapkamer, waar ook onze kledingkast kan staan maar dat die niet de helft van de kamer in beslag neemt (en nee, geen inloopkast, niks voor mij....veel te groot en te veel ruimte om rommel te maken). Met een lekker bed en gezond beddengoed, in natuurtinten. En dat dan altijd het raam open staat, en de vitrage (die heb ik dan ook natuurlijk) zo'n beetje heen en weer gaat. En de kinderen allebei een eigen kamer, gezellig maar niet te vol, met alleen mooie spulletjes en hun liefste speelgoed, dat niet per sé duur hoeft zijn.
En dat het vrijstaand is, dus dat je geen directe buren hebt. En met flink wat gras en bomen in de tuin, zodat de kinderen lekker kunnen spelen zonder steeds op te moeten letten op te hard rijdende auto's. En een stromend beekje in de tuin, ik zou beslist een beekje hebben! Niet te diep natuurlijk, en met heel helder water.

beekje (in de alpen, foto van interwebs)

En met een fijne badkamer, met een aparte douche én een bad. Daar zouden we dan niet elke dag in gaan, maar wel zo eens per week. En dat het dan ruim genoeg is om er ook helemaal in te kunnen, en niet klem te zitten met mijn heupen, of dat het zo kort is dat je alleen maar rechtop kunt zitten. En met genoeg licht door het hele huis, maar niet overal glas. Ik houd niet erg van glas in het dak, dat geeft niet zo'n beschut gevoel. En in de tuin een tuinhuisje, en een boomhut. En plek voor de barbecue, en de vuurkorf. Met een complete tuinset, en niet vijf verschillende plastic stoelen. En met een aparte ruimte voor wasmachine en droger, met een werkblad om de was te vouwen, en ook nog de mogelijkheid om de was binnen te drogen te hangen. Met een schuur met een werkbank er in, en dan zo'n plank erboven met allemaal lege jampotjes er tegen aan geschroefd, en dat daar dan allemaal spijkers in zitten, en moertjes en deuveltjes en allerhande schroefjes enzo.


Met houten vloeren, en een hele grote fijne bank waar we met zijn vieren op kunnen liggen om naar een leuke film te kijken. En met ruimte voor mijn boeken, en een logeerkamer die ook echt een logeerkamer is, en dat er dus niet ook een boel koffers staan, of dat je onder de zonnebank moet slapen, maar met een echt bed en mooi beddengoed en een nachtkastje met een lampje erop, en fijne handdoeken en dat er dus altijd zo maar mensen kunnen blijven slapen die dan niet op de overloop op een luchtbed hoeven. En dat het milieuvriendelijk en goed geïsoleerd is, met zonnepanelen en een moestuin.

Tsja. Zoiets dus. Maar voorlopig ben ik ook best tevreden met ons rijtjeshuisje met postzegeltuin hoor.

van drukke mensen, de dingen die voorbij gaan

Zo, daar was ik weer. Ik hoop niet dat u al die tijd uw adem heeft ingehouden, want het duurde wel lang hè? Kennelijk had ik een blogvakantie. Maar dan ook alleen van bloggen hoor, want in het echte leven (u snapt me wel) is het nog geen moment saai geweest. Wat zeg ik, ik geloof dat ik nu, as we speak, voor het eerst sinds de laatste blogpost langer dan vijf minuten op den bips zit. En dat ik dan meteen een blogje ga schrijven is eigenlijk wel raar, maar goed. Vorige week kreeg ik zelfs een bezorgd mailtje van haar (lief!), en toen bedacht ik dat de vakantie nu wel lang genoeg geduurd had.

Wat hebben we dan eigenlijk gedaan de afgelopen maanden? Best veel. Na wat gezeur met mijn manager werk ik dan nu eindelijk echt 24 uur in plaats van 32, en dat is een hele opluchting. Ik moet er nog wel aan wennen, en ik zie nu ook pas dat het huis hier en daar een grauwsluier heeft gekregen. Maar eens flink aan het poetsen dan! Verder ging de achtertuin op de schop (is nog werk in uitvoering), hebben we een kast gedoehetzelfd in de bijkeuken, is schoon-oma overleden, moest het huis leeg worden geruimd, was er in de vriendenkring genoeg te doen, had ik een week of wat diarree (fijn), gingen we een dagje naar Pampus en ging J. aan de Ritalin. Dat laatste niet zo maar, het was een hele stap, maar voorlopig lijkt het heel goed te werken. De kinders tieren welig, net als het onkruid, en al met al hebben we het goed met zijn vieren. De borstvoeding is wel over, na vijf maanden vond mijn Isa-Lovisa het welletjes en hield het er ook meteen mee op. Na drie dagen tobben met kolven op het werk, warm douchen, massages en borstvoedingsthee (en anijs. Heel veel anijs. Ik kan geen muisjes meer zien) kwam er geen druppel melk meer tevoorschijn. Ik heb me er maar bij neergelegd, en meisje doet het nu prima op biologische opvolgmelk en fruit. Ze rolt en brabbelt en stopt alles in haar mond, kan nog niet zelf zitten maar al wel staan en kijkt bijzonder serieus de wereld in. Ze heeft overigens de mooiste lach die je ooit hebt gezien, maar ze is er zuinig mee!
Kleine Puck is inmiddels bijna jarig en al zo gróót...! Hij klimt elke avond in de vensterbank van zijn kamertje en staat dan de hele buurt in de gaten te houden. Hij kukelde net uit zijn bed (wilde graag een pleister ook al had hij geen bloed) en ligt nu hopelijk te slapen. Volgend jaar moet hij naar school (slik).

meisje in de tuin

Verder gaan we maar weer eens orde op zaken stellen met de financiën, want daar gaat het niet zo erg lekker mee. De wasmachine was kapot en moest vervangen worden, en door een miscommunicatie tussen mij en de SVB moest ik € 728,- terugstorten. Ik kon aantonen dat het een foutje was van mijn kant, maar hé, wat kan hen dat schelen! Ze denken nu waarschijnlijk dat ik een PGB-fraudeur ben, in de vier jaar dat ik mijn broer begeleid, is het al tien keer misgegaan met het berekenen van het salaris. Echt leuk -not. Maar voorlopig staan er al weer twee dozen klaar voor Kringloop en dvd-inneem-winkel, en staan er weer wat spullen op MP. Wie weet levert dat ook nog wat op. En morgen ga ik verder met opruimen. Ga ik nu een drankje inschenken, want als je dan een keer kunt zitten...!

Zo maar wat

Na een druk maar gezellig weekeinde met een brunch én een gourmetavondje, gingen we maar eens niet naar de meubelboulevard. Sowieso niet omdat we daar niet zo van houden, maar ook omdat we nog steeds niets kopen wat niet strikt noodzakelijk is. Dat gaat overigens heel goed, de verleidingen zijn prima te weerstaan. Alleen in de supermarkt trap ik nog wel eens in een leuke aanbieding, dus voordat ik naar de kassa ga loop ik nog even een rondje om eventuele onnodige boodschappen terug te leggen. Met name afgeprijsd biologisch vlees neem ik vaak mee, omdat ik altijd een beetje zielig vind om te laten liggen. Zitten we op zaterdag zomaar opeens biefstuk te eten omdat ik niet wil dat het wordt weggegooid...doen we dus niet meer!
Verder ging ik helemaal de deur niet uit, vandaag ook niet. Ik heb zelfs Kleine Puck thuisgehouden van het kdv. Hij zou eigenlijk vanochtend gaan, maar ik durfde de auto niet in. Tenminste, eh, ik durfde niet langer dan vijf minuten uit de buurt van de wc te zijn. Ik zal u de details besparen, maar kennelijk heerst het. Daar troost ik me dan maar mee....

Evengoed hadden we een fijne dag, de kindjes en ik. Hier het uitzicht vanaf de eettafel, waaraan ik zat met thee en de krant. De zon scheen en Puck was druk in de weer met auto's en zo.

Ik heb een hoop kinderkleertjes uitgezocht, wat was weggewerkt, de keuken gepoetst. Boven is alles weer aan kant, ik heb wat administratie gedaan (mijn auto is nu ook echt van mij. MIJN auto! niet meer nog een klein beetje van de financierder, neenee, van mij! hoera!) en verder dus op de bank gezeten, of aan tafel. Of op de wc.

Kleine Lovisa kon er wel om lachen! Ze is zo lief, ons meisje. Zo'n makkelijk kindje ook weer, net als haar grote broer.

 

En morgen is J. lekker de hele dag thuis, schijnt de zon waarschijnlijk weer en kunnen we hopelijk naar buiten. De buitenboel kan wel een flinke schrobbeurt gebruiken, dus misschien ga ik me daar maar aan wagen. En ook wordt eindelijk de belastingaangifte gedaan...spannend!

When life gives you lemons

make lemon curd!
Of je koopt ze gewoon zelf. En dan maak je er curd mee. Ik weet niet goed hoe het woord curd te vertalen, eigenlijk is het een gekookte vla zonder melk, op basis van fruit. In dit geval dus citroen, maar het schijnt ook te kunnen met limoen (lime-curd), sinaasappel (orange-curd), passievrucht (passionfrui.....nou ja u snapt het wel).
Ik maak het niet al te vaak, omdat het hier met gulle lepels naar binnen gaat. Bij elk bezoek aan de keuken duik ik de koelkast in om een hap te nemen. En omdat er nogal wat suiker en boter in zit word je er niet bepaald slank van. Dus. U bent gewaarschuwd!

Hier het recept van Nigella Lawson dat ik eigenlijk altijd gebruik.
nodig:
2 biologische citroenen
2 eieren
2 eidooiers
150 gram kristalsuiker
100 gram boter (gesmolten, wel wat afgekoeld anders krijg je citroen-roerei)

Boen de citroenen een beetje af, en rasp dan het geel van de schil. Pers de citroenen uit. Doe de eieren, eidooiers en de suiker in een pan en klop tot de suiker is opgelost. Dat kan heel ambachtelijk met een garde, maar ik gebruik gewoon de elektrische mixer. Smelt de boter en doe dat bij het ei-suikermengsel. Doe het citroensap en de geraspte schil erbij en zet de pan op een heel laag vuur. Blijf kloppen tot het de dikte heeft van volle yoghurt (het dikt nog wat in als het afkoelt).

Ik doe het dan over in een schone pot met deksel (gesteriliseerd) en bewaar het in de koelkast. Ik giet het door een zeef in de pot, dan hou je kleine restjes eiwit of geniepige stukjes eierschaal tegen en wordt het een lekker zacht papje. Een soort advocaat, maar dan héél anders. (Ook lekker trouwens, advocaat. Kan je dat ook zelf maken? Maar eens proberen misschien.)  Het is lekker op een beschuitje, geroosterde boterham, op ijs, door de yoghurt, op cake, in een taart....en dus ook gewoon zo, uit de pot. 

p.s. en alsjeblieft alsjeblieft, koop niet de fabriekscurd die je bij de supermarkt kunt kopen. Het smaakt heul erg chemisch en dat is het waarschijnlijk ook. Er zit geloof ik ei-poeder in, en plantaardig vet. Wat er nog meer in zit weet ik niet, maar het ziet er uit als gele stopverf. Yuk!

Home - very- sweet home

Nu ik nog verlof heb en dus fijn de hele dag niks zit te doen voel ik soms ineens de drang om iets lekkers te maken. Of eigenlijk meer iets lekkers te eten. En dan is het wel zo makkelijk om het zelf te maken: vaak goedkoper, bijna altijd lekkerder én zonder enge onduidelijke ingrediënten. Gisteren maakte ik lemon curd (when life gives you lemons, make lemon curd!). Ik had twee potten vol, maar de eerste is al bijna leeg. J. lust het namelijk ook.

Vandaag bakte ik ook weer wortelcakejes. Ik ben nog steeds zoekende naar het ultieme recept, deze keer gebruikte ik volkorenmeel in plaats van gewone bloem. En een geprakte banaan er door. Ook lekker. Helemaal met een klodder lemon curd er over heen.

net een gehaktbal

En dan was J. dus nog jarig, en hoefde ik alleen MonChou en slagroom te kopen om deze taart te kunnen maken. En hij was weer lekker... twee potjes kersen op sap, aangemaakt met een lepel custardpoeder doet het beter dan een blik vlaaivulling.

Gelukkig geef ik nog borstvoeding (dat vreet energie) en ik heb nu genoeg tijd voor het huishouden (dat vreet ook energie... maar schóón is het hier joh!), dus het kan wel even. Hoop dat ik snel ook weer trek krijg in broccoli, en sla. Ga ik nu nog even een wortelcakeje eten. Mét lemoncurd.

Geld-karma

Zou er zoiets bestaan als geld-karma? Of nou, karma, dat is misschien niet helemaal het goede woord, maar sinds ik twee weken geleden weer begon met extra besparen lijkt het wel alsof het universum meewerkt. Ofzo. Hebben meer mensen dat?
Hier een lijstje om vrolijk van te worden:

- het brood was op, ik moest 's middags om drie uur nog even snel naar de bakker. Ik had de pest in omdat ik al eerder die dag boodschappen had gedaan en eigenlijk wel aan het einde van mijn budget zat. Sta ik bij de bakker, hangt er een bord met "Streekbrood, alleen op woensdag € 1,99". En ik voel op dat moment een 2 euro munt in mijn zak. Die was daar echt niet opeens verschenen hoor, die had ik er eerder zelf in gedaan maar ik was vergeten dat ik het nog had. En daar kon ik dus precies een heel erg lekker, volkoren met heel veel pitjes, versgebakken brood voor kopen
- chocomel (jaja, sorry) gaat hier hard. Zowel J. als kleine Puck vinden het erg lekker, en ik vind het eigenlijk ongeveer het allerlekkerste wat er is in de hele wereld, dus er is altijd wel een voorraadje in huis. Eerder deze week pakte ik echter het laatste pak, en de paniek sloeg licht toe. Kom ik die middag bij mijn vader, vertelde hij dat hij in de aanbieding zes pakken chocomel had gekocht, drie voor hemzelf (of eigenlijk voor ons, als we op bezoek zijn) en drie voor mij. Mocht ik zo meenemen. Hoera!
- J. is vandaag jarig. Elk jaar krijgt hij sowieso deo van een duur merk. Hij houdt helemaal niet van geurtjes, maar ik vind deze erg lekker en deo gebruikt hij toch, dus dan deze. Dit jaar wou ik het maar overslaan, krijg ik van mijn schoonmoeder een tegoedbon van de drogist, had zij bijelkaar gespaard. De deo was dus binnen
- verder heeft J. een innige relatie met het kleine koekepannetje . Ooit eens bij de I.kea gekocht, en hij bakt er graag eitjes en pannenkoeken in. Hij is echt fan van dat pannetje. Er zat alleen wel een anti-aanbak laag in, die er al voor de helft uitgekrast (en opgegeten) was. Ik heb dat pannetje dus weggemietert, en eigenlijk vond hij dat niet erg leuk. Hij miste het pannetje echt. Ik wilde graag zo'n niet giftige-keramische laag-pan, maar ja, ík had nog koekenpannen. En nu had de Appie deze week zo'n lief klein pannetje, met niet giftige laag, voor de helft van de prijs! Ik heb nog nooit zo'n schattig pannetje gezien. J. was er ook wel blij mee

 -  sta ik gisteren in de supermarkt, met in de planning dat ik nog langs de drogist moet voor luiers voor Lovisa, liggen er daar vier pakken luiers met 35% korting. Normaal koop ik alleen biologische luiers, deze waren dat duidelijk niet, al zat er wel biologische katoen in. Dat scheelt tenminste iets. En ik hoefde niet om te rijden naar de drogist, en het scheelde ook nog eens zo'n vier euro
- en het allermooiste:
ik ging op de site van de belastingdienst aangeven dat Kleine Puck met ingang van 1 mei een dagdeel minder naar het kdv gaat. Toen zag ik dat ik kennelijk niet had doorgegeven dat hij vorig jaar vanaf september, drie dagdelen ging. Even gebeld met de belastingdienst: krijgen we dus gewoon nog vanaf september een dagdeel per week extra kinderopvangtoeslag terug. Geen idee hoeveel dat is, maar ik vond het wel leuk!
- verder vond ik nog een VVV-bon in een felicitatiekaartje dat we voor Lovisa hadden gekregen (heeft dus al drie maanden aan de muur gehangen), is ons dure kattenvoer 20% in de aanbieding, kon ik bij het kopen van cadeautjes voor een kinderverjaardag zo maar opeens AirMiles inwisselen en bespaarde ik weer bijna de helft, is mijn zegelboekje bijna vol en kan ik de verjaardagstaart voor J. bijna helemaal uit de voorraad maken.

Mensen mensen, we hebben nog nooit zo veel geld gehad! Nou ja, ik krijg deze maand geen salaris omdat ik een maand onbetaald verlof heb, dus wie weet moeten we over twee weken de spaarrekening wel plunderen. Maar dat zien we dan wel weer. Gaan we nu verjaardag vieren. Dag hoor!

plaatje van het interweb

adem-in-adem-uit

O^o , we hebben hier momenteel een beetje een hyperventilatie aanval.
Ik zag J. net al vertwijfeld om zich heen kijken op zoek naar een bruine papieren zak. Ik heb namelijk net mijn manager gebeld: als alles goed gaat ga ik per 1 mei een dag minder werken. Dat betekent van dertig uur naar vierentwintig. En dan heb ik nog vakantiedagen (gespaard van vorig jaar), die neem ik per week op, dus per 1 mei werk ik twee dagen, omgerekend zestien uur. Omdat ik onregelmatig werk, kan ik in principe om J. 's rooster heen werken, uiteraard alleen met hulp van degene die mijn rooster maakt. Ik ben zo blij! En tegelijkertijd peop ik in mijn broek. En J. ook. Want minder werken levert natuurlijk wel minder salaris op, en we zitten al niet zo ruim... De besparingen worden hier dan ook flink doorgezet. De droger gaat niet meer aan, alleen voor beddengoed. Ik heb meer tijd voor het uitzoeken wat, waar het goedkoopst is en we hebben inderdaad, zoals afgesproken, sinds 15 maart (*proest* dat is dus al vijf hele dagen) niets gekocht wat niet strikt noodzakelijk is. En dat gaat best. Tot nu toe niet gekocht: nieuw dekbedovertrek voor kleine Puck (want hij heeft er twee en dat is genoeg), kleertjes voor Lovisa (heeft al een kast vol), nog meer mooie kopjes via MP (want...nou ja niet echt nodig) en minstens vier repen chocola.  En dat laatste vind soms echt heus nodig, dus ik ben trots op mezelf dat dat nog steeds lukt. Uiteraard heb ik alle chocola die nog in huis was wel al opgegeten. En ik heb geen shampoo met vijftig procent korting gekocht, want ik heb nog twee flessen. En ik heb mijn auto niet helemaal gewassen maar alleen even natgespoten in een wasbox, zolang als kon voor de 50 cent die ik onder mijn stoel vond. J. is gestopt met roken, of doet in elk geval verwoede pogingen. Hij is zaterdag jarig, en ik heb zijn cadeautjes helemaal gefinancierd met de opbrengst van Marktplaats-dingen. En ik heb de hulp (ja die hebben we ook nog) net ook maar op de hoogte gebracht. Ik vind het spannend, maar we komen er wel. Vast wel. Denk ik. Hóóp ik. *slikt moeilijk*

Home Sweet Home 51 - Het kastje van tante Huib

Een week of twee geleden gingen we even bij de schoonouders op bezoek. Stond daar in de tuin (in de sneeuw ook nog) dit meubeltje. Er zitten ook nog mooie, eenvoudig bewerkte pootjes onder, maar voor de foto was het kiezen: de paastakken of de pootjes.
Eigenlijk doe ik niet aan feestdag-gebonden-decoratie, maar net zoals ik toch ook bijna elk jaar weer zwicht voor een kerstboom, kon ik nu geen weerstand bieden aan deze mooie takken. Zonder eieren en lammetjes er in ook al flink decoratief toch?

Het kastje van tante Huib is eigenlijk geen kastje, maar een tafeltje met een laatje er in. En tante Huib was eigenlijk een oom, maar van de herenliefde en vandaar. Geloof ik. Ik heb de beste man nooit gekend, maar hij had een fijne smaak op meubelgebied. Mijn schoonouders hoefden het niet meer, het stond klaar voor de vuilstort... Wij zijn er blij mee!

En met de groeten van mijn kleine Lovisa!
 

Home Sweet Home is een idee van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen en bij anderen meekijken.

Koffie-bespaar-lijstje

OK....misschien een beetje doorgeslagen. Maar ik ben zo iemand die het fijn vindt om dingen af te strepen. Om het in H.appinez-taal te zeggen: ik visualiseer mijn doelen graag. Eerder op de avond heb ik een enorme stapel tijdschriften (waaronder dus die Happinez) doorgebladerd om eventuele leuke/mooie/belangrijke dingen er uit te halen voor ik ze weg doe. In de stapel vond ik eigenlijk niks, behalve de advertentie van George Clooney-koffie. De tijdschriften gaan morgen naar een vriendin en als zij ze niet hoeft, dan naar de Kringloop. Het was achteraf gezien dus goed om de abonnementen op te zeggen. En ik heb nu dus een afstreeplijstje voor de koffie....! Het eerste bakkie van de dag wordt nu geen koffie maar thee, en een kruisje op het lijstje. Aan het einde van de lijst heb ik bijna een tientje bespaard. En daar word ik nu even blij van. Kneuterig hè?

Because we're worth it

Jaja, soms heb je kennelijk zo'n dag nodig. Zo'n dag waarop je vind dat je recht hebt op dure koffie, én op 24 uur per dag je kinderen om je heen. En dat je dan baalt als dat niet kan. Nou...vandaag gaat het weer goed hoor. Ik heb namelijk:

- de krant opgezegd
- een mail gestuurd en daarmee afgesproken dat per 1 mei kleine Puck geen drie, maar twee dagdelen per week naar het KDV gaat
- afgesproken met een collega om te gaan bekijken of het mogelijk is in plaats van vier, drie dagen te gaan werken. Dat zou dan ook betekenen dat ik de eerste maanden nog maar twee dagen werk, omdat ik elke week één dag vakantie op neem
- afgesproken met J. dat we vanaf de 15e van deze maand (dan komt zijn salaris), we één maand niets kopen wat geen boodschappen zijn, en niet strikt noodzakelijk is (en koffie is dat niet. Meestal niet.)
- de paaseitjes die ik gekocht heb voor het goede doel via een collega niet allemaal opgegeten, maar gekozen voor een banaan en de eitjes in een schaaltje gedaan: elke dag bij een kopje thee één eitje
- me voorgenomen de eerste kop koffie 's morgens te vervangen door een kop thee. Scheelt dertig kopjes per maand, is drie hele verpakkingen koffie. En dus bijna een tientje.

Nou. Goed wel hè? Ga ik nu vrolijk door de tuin huppelen, of iets anders gezelligs, lente-achtigs doen.
Fijne dag!

plaatje van Rie Cramer. Niet erg stoer, maar ik hou er van

waarschuwing: zeurblog

Schreef ik gisteren nog dat ik bevangen was door het (of is het van het? bevangen van?) opruim-en-bespaar virus, vandaag krijg ik er flink het ram-bam van. Eerst nog maar eens iets opgezegd: het lidmaatschap van de E.CI. Ja, daar was ik lid van, al twaalf jaar. Ik hou veel van lezen, en er zijn maar weinig dingen waar ik zo blij van wordt als van een nieuw boek. Met het lidmaatschap had ik de zekerheid van vier nieuwe boeken per jaar (ha! toen ik nog in een boekhandel werkte, tijdens het laatste jaar van mijn studie, kocht ik elke week wel een nieuw boek), en in het ergste geval koos ik voor een bon, dan kon ik die later nog gebruiken als we bijvoorbeeld een cadeautje voor iemand moesten kopen. Nu kan dat dus niet meer, scheelt weer € 100,- per jaar.
En die krant hè, die krant. Na veel wikken en wegen ga ik het abonnement maar om laten zetten in een weekend-abonnement. Dus niet meer elke dag even koffie met de krant, maar dan in elk geval nog wel op zaterdag. Misschien dat de volgende stap dan wordt dat ik alles maar digitaal lees. Scheelt weer een hoop oud papier.

Ik heb er even geen zin meer in. In te kijken in wat er nog meer af kan. Ik wil héél graag stoppen met werken en thuis blijven bij Puck en mijn kleine Lovisa. Maar als ik helemaal stop, dan scheelt dat meer dan de helft qua inkomen per maand. En dat kunnen we nu écht nog niet missen. Er zijn heus dingen die niet per sé hoeven. En er zijn ook dingen die heus wel kunnen. Zoals geen televisie, geen internet, geen smartphone. En wel moestuinieren, alles biologisch, alles op de fiets. Mijn auto wegdoen. Een krantenwijk nemen. Maar de ellende is dat J. hartstochtelijk veel houdt van zijn computer, laptop, smartphone én tablet. De televisie mag wat hem betreft vandaag nog weg, maar kom niet aan zijn internet. En ook niet aan zijn gamen. Ik stelde vandaag voor om te stoppen met het spel dat hij speelt (daar moet je elke maand ook voor betalen) en toen keek hij me zó treurig aan....! En dat heb ik dus met de televisie.

En dan dat moestuinieren. Ik houd veel van planten, in huis staan er diverse en die leven ook allemaal al vrij lang. Maar buiten...elk jaar is het weer een drama. Zelfs kruiden kweken lukt me niet. Of ik ze nu als plantje koop of zelf zaai, of ik het buiten  doe of binnen; alles gaat dood. Ik heb één keer iets van eigen oogst gegeten: tuinkers. Er was net genoeg voor één boterham. Tomaten mislukken, radijs schiet door en andere dingen komen niet eens op.
Alles biologisch probeer ik. We eten niet veel vlees, en als we het eten is het biologisch. Groente ook zo veel mogelijk biologisch. Melk, boter en andere zuivel: biologisch.  Eitjes ook. Maar ik ben ook verslingerd aan mijn N.espresso, Tony Chocolonely chocola, cola light en lekkere koeken. En ik breng de aluminiumcupjes terug voor recycling (ook die van vrienden en mijn schoonouders), ik doe er biologische suiker en biologische melk in, maar het blijft niet erg milieubewust. En het is natuurlijk veel duurder dan gewoon een pak snelfiltermaling. En die Tony's is dan wel slaaf-vrij, maar volgens mij ook niet bio. En die cola light al helemáál niet! Ik probeer nu maar thee. Scheelt weer iets.

Alles op de fiets? Ik kan het niet. Kleine Puck kan achterop, maar ik durf/wil niet fietsen met een baby in de draagzak, en ik ga al helemaal niet met een maxi-cosi achterop rijden. Daarbij heb ik al vijf jaar last van heimwee (dat verdriet eet ik weg met al die chocola, dat begrijpt u wel, het is dat of alcohol) en doe ik bij voorkeur mijn boodschappen dus niet hier in het dorp. Ik combineer de ritjes in de auto zo veel mogelijk; Puck naar het kdv, dan meteen door boodschappen doen en bij mijn vader op de koffie. En naar de kringloop, het glas wegbrengen en nog even langs mijn broer. Op die manier rijd ik niet de hele dag heen en weer, maar ik zit dus wel bijna dagelijks in de auto. En ik rijd zo zuinig mogelijk (heb geen haast tenslotte) en heb ook een zuinig autootje, maar hij rijdt niet op water helaas. Toen ik nog geen auto had zat ik elke dag in de bus, met kinderwagen en een zere rug, dus ik ben Heel Erg Blij met mijn auto.

Kortom....ik vind het soms maar moeilijk. Alles kost geld, en voor geld moet nou eenmaal gewerkt worden. En op zo'n dag als vandaag, als ik de hele ochtend aan het racen ben, er een MP-verkoop niet doorgaat omdat de koper opeens geen geld meer heeft (ook aan het bezuinigen denk ik), ik keelpijn heb en we een uur naar het nieuwe hypotheekvoorstel hebben zitten staren zonder het precies te snappen, nou, dan wil ik koffie. En chocola. En voor de televisie onder een dekentje.
Misschien toch maar een krantenwijk dan.

Lekker handig!

Nu ik weer helemaal ben bevangen van het opruim-en-bespaar-virus (verder gaat het goed, dank u) liep ik de boekenkast maar weer eens na op boeken die nu toch echt weg kunnen. Een aantal zitten al in de tas voor de kringloop, een paar zet ik op Marktplaats. Ik kwam dit boek ook nog tegen, het staat hier al jaren en is, denk ik, nog nooit open geweest. Iemand die het hebben wil? Op MP staan er nog wat, dus ik ga het er niet bij zetten. Komt er voor morgen geen reactie dan gaat het alsnog naar de kringloop, maar wie weet is er iemand die heel graag wil weten hoe je een houten vloer in de was of olie zet, iets over de kunst van het ophangen, informatie zoekt over sleutels, tangen en klemmen of zich afvraagt waarom het water blijft stromen in de stortbak. En die het liever in een boek leest dan op het interweb. Laat even een reactie achter als je het wil hebben, dan stuur ik het je op.

Ga ik nu boven opruimen. Of koffie drinken. Dag!

buurman&buurman: óók lekker handig!

Home Sweet Home 50 - de Bijkeuken

Wij hebben hier een bijkeuken. Is heel fijn, want daar kun je lekker heel veel rotzooi in kwijt, je doet de deur dicht en je ziet er niks van! En de wasmachine en droger staan er, dus ik kan lekker beneden wassen. Nadeel is, behalve het sjouwen met volle wasmanden trap op - trap af, dat de kapstok er ook is. Meestal neem ik heel galant de jassen van bezoek aan, om die dan snel en ongezien in de bijkeuken te gooien. Soms zijn ze me echter voor, en staan er zo maar opeens verbijsterde tantes (we kregen nogal wat kraambezoek hè....) in het hok. Ik heb er wel eens een naar adem happend voorzichtig teruggebracht naar de bank, en haar bij moeten brengen met een kop thee met een scheut rum er in, heus waar. Dus vanmorgen maar eens aan de slag gegaan.

Voor:

En na:

Wat een verschil hè? Er staat inmiddels weer een tas klaar met spullen voor de Kringloopwinkel, en de sjaals, mutsen en wanten zitten in de Duplo-dozen (de Duplo zit allang in één grote bak). En ik vraag me wel af waarom er in hemelsnaam verf, lijm, siliconenkit, een schroevendraaier, spijkertjes, schuurpapier en duct-tape in de bijkeuken lagen. U mag nu dan ook de schuur niet zien, want uiteraard heb ik die spullen nu dáár ingegooid. Maar dat komt dan later wel weer een keer...


Home Sweet Home is een idee van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen en bij anderen meekijken.

Je mist meer dan je ziet (helemaal niet erg)

Sjonge, ik heb me wel wat op mijn hals gehaald met dat lijstje zonden zeg. Sinds ik het schreef ben ik er elke dag mee bezig.... dat was ook wel een beetje de bedoeling natuurlijk.
Gisteren weer een heel klein stapje gezet. Ik schreef al dat ik graag (en veel) televisie kijk. Het ding wegdoen en alleen af en toe op de laptop ergens naar kijken is echt niet voor mij, ik zit het liefst op de bank met wat te drinken er bij. We hebben ook geen super-de-luxe prisma led dinges tv, wel een met een redelijk plat scherm maar er waren geen grote meer te koop toen zes jaar geleden de vorige kapot ging.

Waar kijk ik dan zoal naar? Nou...naar TopGear, en naar engelse detectives, en naar foute jaren 80 series (Murder She Wrote is momenteel weer favoriet), en naar cabaret, en documentaires, en huizen-programma's, en historische kostuumdrama's, en Verborgen Verleden, en films, en op de BBC naar QI, en kookprogramma's, en quizzen. Ik heb vorig jaar zelfs meegedaan aan een televisiequiz (alles voor de centjes hè!). En op slechte dagen kijk ik ook naar Extreme Couponing en op héle slechte dagen zelfs naar modeprogramma's en make-over shows. Ik neem wel bijna alles op dat ik wil zien, zo kan ik het kijken wanneer het uitkomt. Dat was vooral tijdens mijn zwangerschap fijn; elke nacht zat ik minstens een uur beneden met brandend maagzuur en een woonprogramma. En Kleine Puck mag graag (niet ongelimiteerd) naar Nick Jr. kijken, naar Dora enzo. Ik bedenk me opeens dat ik echt zeeën van tijd over zou houden als ik nooit meer televisie zou kijken. Hmpf.

En nou heb ik dus gisteren het abonnement aangepast. Omdat ik graag kijk naar zenders die niet in het standaard-pakket zitten hebben we wel het uitgebreide pakket, máár...we betalen vanaf komende maand toch weer bijna € 20,- minder per maand voor tv/telefoon/internet. En het internet wordt nog weer sneller ook. Het is misschien niet veel, maar alle beetjes helpen.

Misschien, héél misschien kom ik nog wel zo ver dat ik ooit helemaal de televisie weg doe. J. kijkt toch bijna nooit. Of eerst maar eens genoegen neem met het beperktere zender-pakket. Maar nu nog even niet. Ik kan deze heren nog even niet missen hoor.

de heren van TopGear, foto van het interwebs

dag blad

Ja, nou, dus. En dan lees ik mijn vorige berichten eens terug en denk bij mezelf..."Ja muts, als je boetes blijft krijgen en televisie blijft kijken en auto (te hard) blijft rijden en tijdschriften blijft lezen en dure koppies blijft kopen dan wordt het natuurlijk nooit wat met de bezuinigingen. "
En wat wil ik nou echt in de toekomst? Verhuizen. En thuis blijven bij de kinderen. Ik heb nu nog verlof, en geniet vandaag van het mooie weer, van Puck die lekker buiten speelde en nu met zijn auto's in de weer is, van klein Meisje die gezellig bij mij in de draagzak hangt terwijl ik een beetje poets en wortelcakejes bak. En dat J. straks thuis komt en dat we dan kunnen eten, en ik niet om half zeven gehaast in een supermarkt hoef te staan om maar weer voor de dure voorgesneden spullen te kiezen terwijl hij naar het KDV moet racen om Puck op te halen. Ik wil dat echt niet, en misschien moeten de maatregelen dan maar iets drastischer. Ik heb net binnen een half uur vier abonnementen opgezegd; de F.low, de H.appinez en de V.T-wonen worden hier straks niet meer bezorgd. En de televisiegids ook niet. Ik sta nu nog ernstig in dubio over de krant...een van mijn favoriete momenten op de dag is toch wel koffie met de krant. Hmpf.
Maar... we zijn weer een klein stapje verder. Nu eerst eten maken, voor als mijn echtgenoot thuis komt. Want die verwacht dat inmiddels wel hè, een warme prak, een fris opgeruimd huis, een stralende vrouw en lieve kindjes....ha!

mooi plaatje van Happinez (oorspronkelijk een e-card)

tuut-tuut, boing-boing....centjes verdienen

Ja hoor....hij kwam er weer aan: de belastingaangifte. Zó typisch joh, elk jaar roepen we in november al dat we de benodigde administratie bij elkaar gaan zoeken, zodat we meteen alles bij de hand hebben als we de aangifte kunnen gaan doen. En elk jaar gaat het weer grandioos mis.

Vorig jaar heb ik voor het eerst de aangifte laten doen door mensen van de vakbond. Dat kost niets, dus dat is al een goede besparing ten opzichte van de € 75,- die we kwijt waren aan het administratiekantoor die het voorheen deed. Het beviel best, dus zodra ik kon meldde ik ons weer aan. De eerste afspraak stond twee weken geleden al gepland, maar omdat we toen nog niet alles binnen hadden (ik miste nog een jaaropgave) moest ik die verzetten. Naar vanavond dus. Gisteravond heb ik in lichte paniek geprobeerd de afspraak nog een keer te verzetten, omdat we nóg niet alles leken te hebben, maar dat kon niet meer. Okee.... diep ademhalen en even doorzetten dan maar. Uiteindelijk dacht ik dat ik alles had, alleen de giften moesten nog bij elkaar worden opgeteld. De meeste mensen zullen waarschijnlijk elke maand gewoon een vast bedrag aan vaste goede doelen geven, maar wij (natuurlijk weer) niet, dus via internetbankieren heel 2012 doorgelopen, met een rekenmachine er bij. Dat moet vast handiger kunnen, maar ik weet niet hoe.
En toen ging J. naar het wijkcentrum waar de vakbondsleute al helemaal klaar zaten om onze geordende papieren in ontvangst te nemen. Hij belde binnen een half uur al op: of ik even online zijn jaaropgave kon bekijken. Tuurlijk, ik was wel net ons kleine meiske aan het voeden, maar wat gaf het. Een kwartier later nog een keer: of ik wist wat het verschil was tussen zijn vaste salaris en het salaris na aftrek van ouderschapsverlof? Eh...nee natuurlijk niet. Eind van het liedje is dat hij nog een keer terug moet, en we dus voor het zoveelste jaar op rij niet vóór 1 april de aangifte hebben gedaan. Hopelijk krijgen we wel weer iets terug, is altijd leuk, zo halverwege het jaar....

En dan hebben we de boetes nog. Mensen mensen, het ging zo goed! En toen bleek ik, half december, hoogzwanger en met een hoge bloeddruk, door het rode licht te hebben gereden. Ik durf het boetebedrag hier niet eens op te schrijven, dat kunt u fijn zelf hier bekijken. En J. deed ook zoiets, maar omdat hij niet hoogzwanger was en ook geen hoge bloeddruk had, kwam zijn bedrag iets lager uit. Maar van het totaalbedrag hadden we verdorie twee maanden boodschappen kunnen doen.

En dan een kleine update naar aanleiding van het vorige logje...ik heb gisteren twee van de meer dan honderd kookboeken verkocht! Ik heb de collectie maar eens kritisch bekeken en twee boeken van dezelfde auteur, die ik overigens heel leuk vind, en naar wie ik graag kijk, op MP gezet. Binnen tien minuten ontspon zich een ware biedingen-oorlog, en uiteindelijk heb ik ze samen verkocht voor € 30,- . Dat was natuurlijk erg leuk, maar natúúrlijk stonden er twee mooie espresso-kopjes op MP, van mijn favoriete servies..... en die heb ik dus gekocht. Voor € 27,50. Dus toch een leuke winst van een knaak, en twee kopjes *keel schraapt* .

Ja, het gaat echt lekker.  
Maar ze zijn wel mooi hè? 

espresso kopje Taika van Iittala

Nou ja, ik vind van wel.
En dan nu maar weer over tot de orde van de dag, proberen te besparen waar het kan en niet de moed verliezen. Enne, iemand nog op zoek naar een kookboek....?