When life gives you lemons

make lemon curd!
Of je koopt ze gewoon zelf. En dan maak je er curd mee. Ik weet niet goed hoe het woord curd te vertalen, eigenlijk is het een gekookte vla zonder melk, op basis van fruit. In dit geval dus citroen, maar het schijnt ook te kunnen met limoen (lime-curd), sinaasappel (orange-curd), passievrucht (passionfrui.....nou ja u snapt het wel).
Ik maak het niet al te vaak, omdat het hier met gulle lepels naar binnen gaat. Bij elk bezoek aan de keuken duik ik de koelkast in om een hap te nemen. En omdat er nogal wat suiker en boter in zit word je er niet bepaald slank van. Dus. U bent gewaarschuwd!

Hier het recept van Nigella Lawson dat ik eigenlijk altijd gebruik.
nodig:
2 biologische citroenen
2 eieren
2 eidooiers
150 gram kristalsuiker
100 gram boter (gesmolten, wel wat afgekoeld anders krijg je citroen-roerei)

Boen de citroenen een beetje af, en rasp dan het geel van de schil. Pers de citroenen uit. Doe de eieren, eidooiers en de suiker in een pan en klop tot de suiker is opgelost. Dat kan heel ambachtelijk met een garde, maar ik gebruik gewoon de elektrische mixer. Smelt de boter en doe dat bij het ei-suikermengsel. Doe het citroensap en de geraspte schil erbij en zet de pan op een heel laag vuur. Blijf kloppen tot het de dikte heeft van volle yoghurt (het dikt nog wat in als het afkoelt).

Ik doe het dan over in een schone pot met deksel (gesteriliseerd) en bewaar het in de koelkast. Ik giet het door een zeef in de pot, dan hou je kleine restjes eiwit of geniepige stukjes eierschaal tegen en wordt het een lekker zacht papje. Een soort advocaat, maar dan héél anders. (Ook lekker trouwens, advocaat. Kan je dat ook zelf maken? Maar eens proberen misschien.)  Het is lekker op een beschuitje, geroosterde boterham, op ijs, door de yoghurt, op cake, in een taart....en dus ook gewoon zo, uit de pot. 

p.s. en alsjeblieft alsjeblieft, koop niet de fabriekscurd die je bij de supermarkt kunt kopen. Het smaakt heul erg chemisch en dat is het waarschijnlijk ook. Er zit geloof ik ei-poeder in, en plantaardig vet. Wat er nog meer in zit weet ik niet, maar het ziet er uit als gele stopverf. Yuk!

Home - very- sweet home

Nu ik nog verlof heb en dus fijn de hele dag niks zit te doen voel ik soms ineens de drang om iets lekkers te maken. Of eigenlijk meer iets lekkers te eten. En dan is het wel zo makkelijk om het zelf te maken: vaak goedkoper, bijna altijd lekkerder én zonder enge onduidelijke ingrediënten. Gisteren maakte ik lemon curd (when life gives you lemons, make lemon curd!). Ik had twee potten vol, maar de eerste is al bijna leeg. J. lust het namelijk ook.

Vandaag bakte ik ook weer wortelcakejes. Ik ben nog steeds zoekende naar het ultieme recept, deze keer gebruikte ik volkorenmeel in plaats van gewone bloem. En een geprakte banaan er door. Ook lekker. Helemaal met een klodder lemon curd er over heen.

net een gehaktbal

En dan was J. dus nog jarig, en hoefde ik alleen MonChou en slagroom te kopen om deze taart te kunnen maken. En hij was weer lekker... twee potjes kersen op sap, aangemaakt met een lepel custardpoeder doet het beter dan een blik vlaaivulling.

Gelukkig geef ik nog borstvoeding (dat vreet energie) en ik heb nu genoeg tijd voor het huishouden (dat vreet ook energie... maar schóón is het hier joh!), dus het kan wel even. Hoop dat ik snel ook weer trek krijg in broccoli, en sla. Ga ik nu nog even een wortelcakeje eten. Mét lemoncurd.

Geld-karma

Zou er zoiets bestaan als geld-karma? Of nou, karma, dat is misschien niet helemaal het goede woord, maar sinds ik twee weken geleden weer begon met extra besparen lijkt het wel alsof het universum meewerkt. Ofzo. Hebben meer mensen dat?
Hier een lijstje om vrolijk van te worden:

- het brood was op, ik moest 's middags om drie uur nog even snel naar de bakker. Ik had de pest in omdat ik al eerder die dag boodschappen had gedaan en eigenlijk wel aan het einde van mijn budget zat. Sta ik bij de bakker, hangt er een bord met "Streekbrood, alleen op woensdag € 1,99". En ik voel op dat moment een 2 euro munt in mijn zak. Die was daar echt niet opeens verschenen hoor, die had ik er eerder zelf in gedaan maar ik was vergeten dat ik het nog had. En daar kon ik dus precies een heel erg lekker, volkoren met heel veel pitjes, versgebakken brood voor kopen
- chocomel (jaja, sorry) gaat hier hard. Zowel J. als kleine Puck vinden het erg lekker, en ik vind het eigenlijk ongeveer het allerlekkerste wat er is in de hele wereld, dus er is altijd wel een voorraadje in huis. Eerder deze week pakte ik echter het laatste pak, en de paniek sloeg licht toe. Kom ik die middag bij mijn vader, vertelde hij dat hij in de aanbieding zes pakken chocomel had gekocht, drie voor hemzelf (of eigenlijk voor ons, als we op bezoek zijn) en drie voor mij. Mocht ik zo meenemen. Hoera!
- J. is vandaag jarig. Elk jaar krijgt hij sowieso deo van een duur merk. Hij houdt helemaal niet van geurtjes, maar ik vind deze erg lekker en deo gebruikt hij toch, dus dan deze. Dit jaar wou ik het maar overslaan, krijg ik van mijn schoonmoeder een tegoedbon van de drogist, had zij bijelkaar gespaard. De deo was dus binnen
- verder heeft J. een innige relatie met het kleine koekepannetje . Ooit eens bij de I.kea gekocht, en hij bakt er graag eitjes en pannenkoeken in. Hij is echt fan van dat pannetje. Er zat alleen wel een anti-aanbak laag in, die er al voor de helft uitgekrast (en opgegeten) was. Ik heb dat pannetje dus weggemietert, en eigenlijk vond hij dat niet erg leuk. Hij miste het pannetje echt. Ik wilde graag zo'n niet giftige-keramische laag-pan, maar ja, ík had nog koekenpannen. En nu had de Appie deze week zo'n lief klein pannetje, met niet giftige laag, voor de helft van de prijs! Ik heb nog nooit zo'n schattig pannetje gezien. J. was er ook wel blij mee

 -  sta ik gisteren in de supermarkt, met in de planning dat ik nog langs de drogist moet voor luiers voor Lovisa, liggen er daar vier pakken luiers met 35% korting. Normaal koop ik alleen biologische luiers, deze waren dat duidelijk niet, al zat er wel biologische katoen in. Dat scheelt tenminste iets. En ik hoefde niet om te rijden naar de drogist, en het scheelde ook nog eens zo'n vier euro
- en het allermooiste:
ik ging op de site van de belastingdienst aangeven dat Kleine Puck met ingang van 1 mei een dagdeel minder naar het kdv gaat. Toen zag ik dat ik kennelijk niet had doorgegeven dat hij vorig jaar vanaf september, drie dagdelen ging. Even gebeld met de belastingdienst: krijgen we dus gewoon nog vanaf september een dagdeel per week extra kinderopvangtoeslag terug. Geen idee hoeveel dat is, maar ik vond het wel leuk!
- verder vond ik nog een VVV-bon in een felicitatiekaartje dat we voor Lovisa hadden gekregen (heeft dus al drie maanden aan de muur gehangen), is ons dure kattenvoer 20% in de aanbieding, kon ik bij het kopen van cadeautjes voor een kinderverjaardag zo maar opeens AirMiles inwisselen en bespaarde ik weer bijna de helft, is mijn zegelboekje bijna vol en kan ik de verjaardagstaart voor J. bijna helemaal uit de voorraad maken.

Mensen mensen, we hebben nog nooit zo veel geld gehad! Nou ja, ik krijg deze maand geen salaris omdat ik een maand onbetaald verlof heb, dus wie weet moeten we over twee weken de spaarrekening wel plunderen. Maar dat zien we dan wel weer. Gaan we nu verjaardag vieren. Dag hoor!

plaatje van het interweb

adem-in-adem-uit

O^o , we hebben hier momenteel een beetje een hyperventilatie aanval.
Ik zag J. net al vertwijfeld om zich heen kijken op zoek naar een bruine papieren zak. Ik heb namelijk net mijn manager gebeld: als alles goed gaat ga ik per 1 mei een dag minder werken. Dat betekent van dertig uur naar vierentwintig. En dan heb ik nog vakantiedagen (gespaard van vorig jaar), die neem ik per week op, dus per 1 mei werk ik twee dagen, omgerekend zestien uur. Omdat ik onregelmatig werk, kan ik in principe om J. 's rooster heen werken, uiteraard alleen met hulp van degene die mijn rooster maakt. Ik ben zo blij! En tegelijkertijd peop ik in mijn broek. En J. ook. Want minder werken levert natuurlijk wel minder salaris op, en we zitten al niet zo ruim... De besparingen worden hier dan ook flink doorgezet. De droger gaat niet meer aan, alleen voor beddengoed. Ik heb meer tijd voor het uitzoeken wat, waar het goedkoopst is en we hebben inderdaad, zoals afgesproken, sinds 15 maart (*proest* dat is dus al vijf hele dagen) niets gekocht wat niet strikt noodzakelijk is. En dat gaat best. Tot nu toe niet gekocht: nieuw dekbedovertrek voor kleine Puck (want hij heeft er twee en dat is genoeg), kleertjes voor Lovisa (heeft al een kast vol), nog meer mooie kopjes via MP (want...nou ja niet echt nodig) en minstens vier repen chocola.  En dat laatste vind soms echt heus nodig, dus ik ben trots op mezelf dat dat nog steeds lukt. Uiteraard heb ik alle chocola die nog in huis was wel al opgegeten. En ik heb geen shampoo met vijftig procent korting gekocht, want ik heb nog twee flessen. En ik heb mijn auto niet helemaal gewassen maar alleen even natgespoten in een wasbox, zolang als kon voor de 50 cent die ik onder mijn stoel vond. J. is gestopt met roken, of doet in elk geval verwoede pogingen. Hij is zaterdag jarig, en ik heb zijn cadeautjes helemaal gefinancierd met de opbrengst van Marktplaats-dingen. En ik heb de hulp (ja die hebben we ook nog) net ook maar op de hoogte gebracht. Ik vind het spannend, maar we komen er wel. Vast wel. Denk ik. Hóóp ik. *slikt moeilijk*

Home Sweet Home 51 - Het kastje van tante Huib

Een week of twee geleden gingen we even bij de schoonouders op bezoek. Stond daar in de tuin (in de sneeuw ook nog) dit meubeltje. Er zitten ook nog mooie, eenvoudig bewerkte pootjes onder, maar voor de foto was het kiezen: de paastakken of de pootjes.
Eigenlijk doe ik niet aan feestdag-gebonden-decoratie, maar net zoals ik toch ook bijna elk jaar weer zwicht voor een kerstboom, kon ik nu geen weerstand bieden aan deze mooie takken. Zonder eieren en lammetjes er in ook al flink decoratief toch?

Het kastje van tante Huib is eigenlijk geen kastje, maar een tafeltje met een laatje er in. En tante Huib was eigenlijk een oom, maar van de herenliefde en vandaar. Geloof ik. Ik heb de beste man nooit gekend, maar hij had een fijne smaak op meubelgebied. Mijn schoonouders hoefden het niet meer, het stond klaar voor de vuilstort... Wij zijn er blij mee!

En met de groeten van mijn kleine Lovisa!
 

Home Sweet Home is een idee van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen en bij anderen meekijken.

Koffie-bespaar-lijstje

OK....misschien een beetje doorgeslagen. Maar ik ben zo iemand die het fijn vindt om dingen af te strepen. Om het in H.appinez-taal te zeggen: ik visualiseer mijn doelen graag. Eerder op de avond heb ik een enorme stapel tijdschriften (waaronder dus die Happinez) doorgebladerd om eventuele leuke/mooie/belangrijke dingen er uit te halen voor ik ze weg doe. In de stapel vond ik eigenlijk niks, behalve de advertentie van George Clooney-koffie. De tijdschriften gaan morgen naar een vriendin en als zij ze niet hoeft, dan naar de Kringloop. Het was achteraf gezien dus goed om de abonnementen op te zeggen. En ik heb nu dus een afstreeplijstje voor de koffie....! Het eerste bakkie van de dag wordt nu geen koffie maar thee, en een kruisje op het lijstje. Aan het einde van de lijst heb ik bijna een tientje bespaard. En daar word ik nu even blij van. Kneuterig hè?

Because we're worth it

Jaja, soms heb je kennelijk zo'n dag nodig. Zo'n dag waarop je vind dat je recht hebt op dure koffie, én op 24 uur per dag je kinderen om je heen. En dat je dan baalt als dat niet kan. Nou...vandaag gaat het weer goed hoor. Ik heb namelijk:

- de krant opgezegd
- een mail gestuurd en daarmee afgesproken dat per 1 mei kleine Puck geen drie, maar twee dagdelen per week naar het KDV gaat
- afgesproken met een collega om te gaan bekijken of het mogelijk is in plaats van vier, drie dagen te gaan werken. Dat zou dan ook betekenen dat ik de eerste maanden nog maar twee dagen werk, omdat ik elke week één dag vakantie op neem
- afgesproken met J. dat we vanaf de 15e van deze maand (dan komt zijn salaris), we één maand niets kopen wat geen boodschappen zijn, en niet strikt noodzakelijk is (en koffie is dat niet. Meestal niet.)
- de paaseitjes die ik gekocht heb voor het goede doel via een collega niet allemaal opgegeten, maar gekozen voor een banaan en de eitjes in een schaaltje gedaan: elke dag bij een kopje thee één eitje
- me voorgenomen de eerste kop koffie 's morgens te vervangen door een kop thee. Scheelt dertig kopjes per maand, is drie hele verpakkingen koffie. En dus bijna een tientje.

Nou. Goed wel hè? Ga ik nu vrolijk door de tuin huppelen, of iets anders gezelligs, lente-achtigs doen.
Fijne dag!

plaatje van Rie Cramer. Niet erg stoer, maar ik hou er van

waarschuwing: zeurblog

Schreef ik gisteren nog dat ik bevangen was door het (of is het van het? bevangen van?) opruim-en-bespaar virus, vandaag krijg ik er flink het ram-bam van. Eerst nog maar eens iets opgezegd: het lidmaatschap van de E.CI. Ja, daar was ik lid van, al twaalf jaar. Ik hou veel van lezen, en er zijn maar weinig dingen waar ik zo blij van wordt als van een nieuw boek. Met het lidmaatschap had ik de zekerheid van vier nieuwe boeken per jaar (ha! toen ik nog in een boekhandel werkte, tijdens het laatste jaar van mijn studie, kocht ik elke week wel een nieuw boek), en in het ergste geval koos ik voor een bon, dan kon ik die later nog gebruiken als we bijvoorbeeld een cadeautje voor iemand moesten kopen. Nu kan dat dus niet meer, scheelt weer € 100,- per jaar.
En die krant hè, die krant. Na veel wikken en wegen ga ik het abonnement maar om laten zetten in een weekend-abonnement. Dus niet meer elke dag even koffie met de krant, maar dan in elk geval nog wel op zaterdag. Misschien dat de volgende stap dan wordt dat ik alles maar digitaal lees. Scheelt weer een hoop oud papier.

Ik heb er even geen zin meer in. In te kijken in wat er nog meer af kan. Ik wil héél graag stoppen met werken en thuis blijven bij Puck en mijn kleine Lovisa. Maar als ik helemaal stop, dan scheelt dat meer dan de helft qua inkomen per maand. En dat kunnen we nu écht nog niet missen. Er zijn heus dingen die niet per sé hoeven. En er zijn ook dingen die heus wel kunnen. Zoals geen televisie, geen internet, geen smartphone. En wel moestuinieren, alles biologisch, alles op de fiets. Mijn auto wegdoen. Een krantenwijk nemen. Maar de ellende is dat J. hartstochtelijk veel houdt van zijn computer, laptop, smartphone én tablet. De televisie mag wat hem betreft vandaag nog weg, maar kom niet aan zijn internet. En ook niet aan zijn gamen. Ik stelde vandaag voor om te stoppen met het spel dat hij speelt (daar moet je elke maand ook voor betalen) en toen keek hij me zó treurig aan....! En dat heb ik dus met de televisie.

En dan dat moestuinieren. Ik houd veel van planten, in huis staan er diverse en die leven ook allemaal al vrij lang. Maar buiten...elk jaar is het weer een drama. Zelfs kruiden kweken lukt me niet. Of ik ze nu als plantje koop of zelf zaai, of ik het buiten  doe of binnen; alles gaat dood. Ik heb één keer iets van eigen oogst gegeten: tuinkers. Er was net genoeg voor één boterham. Tomaten mislukken, radijs schiet door en andere dingen komen niet eens op.
Alles biologisch probeer ik. We eten niet veel vlees, en als we het eten is het biologisch. Groente ook zo veel mogelijk biologisch. Melk, boter en andere zuivel: biologisch.  Eitjes ook. Maar ik ben ook verslingerd aan mijn N.espresso, Tony Chocolonely chocola, cola light en lekkere koeken. En ik breng de aluminiumcupjes terug voor recycling (ook die van vrienden en mijn schoonouders), ik doe er biologische suiker en biologische melk in, maar het blijft niet erg milieubewust. En het is natuurlijk veel duurder dan gewoon een pak snelfiltermaling. En die Tony's is dan wel slaaf-vrij, maar volgens mij ook niet bio. En die cola light al helemáál niet! Ik probeer nu maar thee. Scheelt weer iets.

Alles op de fiets? Ik kan het niet. Kleine Puck kan achterop, maar ik durf/wil niet fietsen met een baby in de draagzak, en ik ga al helemaal niet met een maxi-cosi achterop rijden. Daarbij heb ik al vijf jaar last van heimwee (dat verdriet eet ik weg met al die chocola, dat begrijpt u wel, het is dat of alcohol) en doe ik bij voorkeur mijn boodschappen dus niet hier in het dorp. Ik combineer de ritjes in de auto zo veel mogelijk; Puck naar het kdv, dan meteen door boodschappen doen en bij mijn vader op de koffie. En naar de kringloop, het glas wegbrengen en nog even langs mijn broer. Op die manier rijd ik niet de hele dag heen en weer, maar ik zit dus wel bijna dagelijks in de auto. En ik rijd zo zuinig mogelijk (heb geen haast tenslotte) en heb ook een zuinig autootje, maar hij rijdt niet op water helaas. Toen ik nog geen auto had zat ik elke dag in de bus, met kinderwagen en een zere rug, dus ik ben Heel Erg Blij met mijn auto.

Kortom....ik vind het soms maar moeilijk. Alles kost geld, en voor geld moet nou eenmaal gewerkt worden. En op zo'n dag als vandaag, als ik de hele ochtend aan het racen ben, er een MP-verkoop niet doorgaat omdat de koper opeens geen geld meer heeft (ook aan het bezuinigen denk ik), ik keelpijn heb en we een uur naar het nieuwe hypotheekvoorstel hebben zitten staren zonder het precies te snappen, nou, dan wil ik koffie. En chocola. En voor de televisie onder een dekentje.
Misschien toch maar een krantenwijk dan.

Lekker handig!

Nu ik weer helemaal ben bevangen van het opruim-en-bespaar-virus (verder gaat het goed, dank u) liep ik de boekenkast maar weer eens na op boeken die nu toch echt weg kunnen. Een aantal zitten al in de tas voor de kringloop, een paar zet ik op Marktplaats. Ik kwam dit boek ook nog tegen, het staat hier al jaren en is, denk ik, nog nooit open geweest. Iemand die het hebben wil? Op MP staan er nog wat, dus ik ga het er niet bij zetten. Komt er voor morgen geen reactie dan gaat het alsnog naar de kringloop, maar wie weet is er iemand die heel graag wil weten hoe je een houten vloer in de was of olie zet, iets over de kunst van het ophangen, informatie zoekt over sleutels, tangen en klemmen of zich afvraagt waarom het water blijft stromen in de stortbak. En die het liever in een boek leest dan op het interweb. Laat even een reactie achter als je het wil hebben, dan stuur ik het je op.

Ga ik nu boven opruimen. Of koffie drinken. Dag!

buurman&buurman: óók lekker handig!

Home Sweet Home 50 - de Bijkeuken

Wij hebben hier een bijkeuken. Is heel fijn, want daar kun je lekker heel veel rotzooi in kwijt, je doet de deur dicht en je ziet er niks van! En de wasmachine en droger staan er, dus ik kan lekker beneden wassen. Nadeel is, behalve het sjouwen met volle wasmanden trap op - trap af, dat de kapstok er ook is. Meestal neem ik heel galant de jassen van bezoek aan, om die dan snel en ongezien in de bijkeuken te gooien. Soms zijn ze me echter voor, en staan er zo maar opeens verbijsterde tantes (we kregen nogal wat kraambezoek hè....) in het hok. Ik heb er wel eens een naar adem happend voorzichtig teruggebracht naar de bank, en haar bij moeten brengen met een kop thee met een scheut rum er in, heus waar. Dus vanmorgen maar eens aan de slag gegaan.

Voor:

En na:

Wat een verschil hè? Er staat inmiddels weer een tas klaar met spullen voor de Kringloopwinkel, en de sjaals, mutsen en wanten zitten in de Duplo-dozen (de Duplo zit allang in één grote bak). En ik vraag me wel af waarom er in hemelsnaam verf, lijm, siliconenkit, een schroevendraaier, spijkertjes, schuurpapier en duct-tape in de bijkeuken lagen. U mag nu dan ook de schuur niet zien, want uiteraard heb ik die spullen nu dáár ingegooid. Maar dat komt dan later wel weer een keer...


Home Sweet Home is een idee van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen en bij anderen meekijken.

Je mist meer dan je ziet (helemaal niet erg)

Sjonge, ik heb me wel wat op mijn hals gehaald met dat lijstje zonden zeg. Sinds ik het schreef ben ik er elke dag mee bezig.... dat was ook wel een beetje de bedoeling natuurlijk.
Gisteren weer een heel klein stapje gezet. Ik schreef al dat ik graag (en veel) televisie kijk. Het ding wegdoen en alleen af en toe op de laptop ergens naar kijken is echt niet voor mij, ik zit het liefst op de bank met wat te drinken er bij. We hebben ook geen super-de-luxe prisma led dinges tv, wel een met een redelijk plat scherm maar er waren geen grote meer te koop toen zes jaar geleden de vorige kapot ging.

Waar kijk ik dan zoal naar? Nou...naar TopGear, en naar engelse detectives, en naar foute jaren 80 series (Murder She Wrote is momenteel weer favoriet), en naar cabaret, en documentaires, en huizen-programma's, en historische kostuumdrama's, en Verborgen Verleden, en films, en op de BBC naar QI, en kookprogramma's, en quizzen. Ik heb vorig jaar zelfs meegedaan aan een televisiequiz (alles voor de centjes hè!). En op slechte dagen kijk ik ook naar Extreme Couponing en op héle slechte dagen zelfs naar modeprogramma's en make-over shows. Ik neem wel bijna alles op dat ik wil zien, zo kan ik het kijken wanneer het uitkomt. Dat was vooral tijdens mijn zwangerschap fijn; elke nacht zat ik minstens een uur beneden met brandend maagzuur en een woonprogramma. En Kleine Puck mag graag (niet ongelimiteerd) naar Nick Jr. kijken, naar Dora enzo. Ik bedenk me opeens dat ik echt zeeën van tijd over zou houden als ik nooit meer televisie zou kijken. Hmpf.

En nou heb ik dus gisteren het abonnement aangepast. Omdat ik graag kijk naar zenders die niet in het standaard-pakket zitten hebben we wel het uitgebreide pakket, máár...we betalen vanaf komende maand toch weer bijna € 20,- minder per maand voor tv/telefoon/internet. En het internet wordt nog weer sneller ook. Het is misschien niet veel, maar alle beetjes helpen.

Misschien, héél misschien kom ik nog wel zo ver dat ik ooit helemaal de televisie weg doe. J. kijkt toch bijna nooit. Of eerst maar eens genoegen neem met het beperktere zender-pakket. Maar nu nog even niet. Ik kan deze heren nog even niet missen hoor.

de heren van TopGear, foto van het interwebs

dag blad

Ja, nou, dus. En dan lees ik mijn vorige berichten eens terug en denk bij mezelf..."Ja muts, als je boetes blijft krijgen en televisie blijft kijken en auto (te hard) blijft rijden en tijdschriften blijft lezen en dure koppies blijft kopen dan wordt het natuurlijk nooit wat met de bezuinigingen. "
En wat wil ik nou echt in de toekomst? Verhuizen. En thuis blijven bij de kinderen. Ik heb nu nog verlof, en geniet vandaag van het mooie weer, van Puck die lekker buiten speelde en nu met zijn auto's in de weer is, van klein Meisje die gezellig bij mij in de draagzak hangt terwijl ik een beetje poets en wortelcakejes bak. En dat J. straks thuis komt en dat we dan kunnen eten, en ik niet om half zeven gehaast in een supermarkt hoef te staan om maar weer voor de dure voorgesneden spullen te kiezen terwijl hij naar het KDV moet racen om Puck op te halen. Ik wil dat echt niet, en misschien moeten de maatregelen dan maar iets drastischer. Ik heb net binnen een half uur vier abonnementen opgezegd; de F.low, de H.appinez en de V.T-wonen worden hier straks niet meer bezorgd. En de televisiegids ook niet. Ik sta nu nog ernstig in dubio over de krant...een van mijn favoriete momenten op de dag is toch wel koffie met de krant. Hmpf.
Maar... we zijn weer een klein stapje verder. Nu eerst eten maken, voor als mijn echtgenoot thuis komt. Want die verwacht dat inmiddels wel hè, een warme prak, een fris opgeruimd huis, een stralende vrouw en lieve kindjes....ha!

mooi plaatje van Happinez (oorspronkelijk een e-card)

tuut-tuut, boing-boing....centjes verdienen

Ja hoor....hij kwam er weer aan: de belastingaangifte. Zó typisch joh, elk jaar roepen we in november al dat we de benodigde administratie bij elkaar gaan zoeken, zodat we meteen alles bij de hand hebben als we de aangifte kunnen gaan doen. En elk jaar gaat het weer grandioos mis.

Vorig jaar heb ik voor het eerst de aangifte laten doen door mensen van de vakbond. Dat kost niets, dus dat is al een goede besparing ten opzichte van de € 75,- die we kwijt waren aan het administratiekantoor die het voorheen deed. Het beviel best, dus zodra ik kon meldde ik ons weer aan. De eerste afspraak stond twee weken geleden al gepland, maar omdat we toen nog niet alles binnen hadden (ik miste nog een jaaropgave) moest ik die verzetten. Naar vanavond dus. Gisteravond heb ik in lichte paniek geprobeerd de afspraak nog een keer te verzetten, omdat we nóg niet alles leken te hebben, maar dat kon niet meer. Okee.... diep ademhalen en even doorzetten dan maar. Uiteindelijk dacht ik dat ik alles had, alleen de giften moesten nog bij elkaar worden opgeteld. De meeste mensen zullen waarschijnlijk elke maand gewoon een vast bedrag aan vaste goede doelen geven, maar wij (natuurlijk weer) niet, dus via internetbankieren heel 2012 doorgelopen, met een rekenmachine er bij. Dat moet vast handiger kunnen, maar ik weet niet hoe.
En toen ging J. naar het wijkcentrum waar de vakbondsleute al helemaal klaar zaten om onze geordende papieren in ontvangst te nemen. Hij belde binnen een half uur al op: of ik even online zijn jaaropgave kon bekijken. Tuurlijk, ik was wel net ons kleine meiske aan het voeden, maar wat gaf het. Een kwartier later nog een keer: of ik wist wat het verschil was tussen zijn vaste salaris en het salaris na aftrek van ouderschapsverlof? Eh...nee natuurlijk niet. Eind van het liedje is dat hij nog een keer terug moet, en we dus voor het zoveelste jaar op rij niet vóór 1 april de aangifte hebben gedaan. Hopelijk krijgen we wel weer iets terug, is altijd leuk, zo halverwege het jaar....

En dan hebben we de boetes nog. Mensen mensen, het ging zo goed! En toen bleek ik, half december, hoogzwanger en met een hoge bloeddruk, door het rode licht te hebben gereden. Ik durf het boetebedrag hier niet eens op te schrijven, dat kunt u fijn zelf hier bekijken. En J. deed ook zoiets, maar omdat hij niet hoogzwanger was en ook geen hoge bloeddruk had, kwam zijn bedrag iets lager uit. Maar van het totaalbedrag hadden we verdorie twee maanden boodschappen kunnen doen.

En dan een kleine update naar aanleiding van het vorige logje...ik heb gisteren twee van de meer dan honderd kookboeken verkocht! Ik heb de collectie maar eens kritisch bekeken en twee boeken van dezelfde auteur, die ik overigens heel leuk vind, en naar wie ik graag kijk, op MP gezet. Binnen tien minuten ontspon zich een ware biedingen-oorlog, en uiteindelijk heb ik ze samen verkocht voor € 30,- . Dat was natuurlijk erg leuk, maar natúúrlijk stonden er twee mooie espresso-kopjes op MP, van mijn favoriete servies..... en die heb ik dus gekocht. Voor € 27,50. Dus toch een leuke winst van een knaak, en twee kopjes *keel schraapt* .

Ja, het gaat echt lekker.  
Maar ze zijn wel mooi hè? 

espresso kopje Taika van Iittala

Nou ja, ik vind van wel.
En dan nu maar weer over tot de orde van de dag, proberen te besparen waar het kan en niet de moed verliezen. Enne, iemand nog op zoek naar een kookboek....?