vrijdag 13 mei 2011

autisme en koeien

Nou, alles wordt weer een beetje gewoon. Blogger doet het weer, mijn boze bui over mijn werk is gezakt, en de Witte Kast is schoon en opgeruimd. N. heeft ineens twee tanden, en we waren vandaag zomaar ineens in een heerlijke tuin bij een heerlijk huis. Helaas nog nergens foto's van, ik ben niet helemaal in de stemming.

Mijn broer is autistisch, en soms vraag ik me af of ik niet ook een tikkie ervan heb meegekregen. Als de dag anders verloopt dan gepland dan moet ik heel erg acclimatiseren als ik eenmaal thuis ben. Is overigens pas sinds een paar jaar zo, vroeger was ik zo niet. Is niet leuk voor J., maar die trekt zich er geloof ik niet zo veel meer van aan....
Vandaag met mijn ouders en N. op bezoek geweest bij mijn moeders' zusje, haar man en hun middelste zoon (is dus mijn neef). Hij is vorig jaar getrouwd, heeft een schat van een dochtertje en woont sinds een aantal weken in een nieuw gebouwd huis. En daar gingen we dus kijken. Prachtig huis, geweldige tuin, mooi uitzicht! Koeien! Alles helemaal mooi, gezellig en leuk. En op de terugweg, helemaal vol met indrukken, zakte ik langzaam in.
N. moest vreselijk huilen tijdens het eten (had de hele middag niet geslapen), en ik zou zo maar een potje mee willen janken. Gelukkig is J. nu thuis, en heeft hij boodschappen gedaan. N. gaat zo naar bed, en ik kom weer tot mezelf. Raar hè?!
Morgen weer werken...dan is alles weer normaal. En dan plaats ik foto's van de kast, de koeien en van de éne pioenroos die in de tuin bloeide, en languit op de grond lag. Hij staat nu op tafel.

Fijn weekeinde allemaal, met niet te veel onverwachte dingen (tenzij je daarvan houdt natuurlijk)!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten