hoera

Vandaag wordt ons jongetje twee jaar! Dat lijkt mij een mooie gelegenheid om een stukje over hem te schrijven. Als u niet van kinderen houdt, niet van trotse moeders of van zwijmelverhalen, dan moet u dit maar overslaan.
In dit blog gaat hij door het leven als Kleine Puck. Dat komt omdat ik onbewust iedereen die ik lief vind, regelmatig aanspreek met "Puck". Zo dus ook J., en de poezen. Híj was, twee jaar geleden dan, de kleinste, dus vandaar. Inmiddels is hij negentig centimeter lang, en weegt hij iets meer dan dertien kilo.  Bepaald geen klein pukkie meer, dus misschien moet ik een ander alias verzinnen.

Hij loopt als een kievit, maar kijkt nooit goed wáár, dus hij loopt nogal eens ergens tegenaan, of hij valt. En dan altijd op zijn voorhoofd, dus hij gaat min of meer standaard met een ei op zijn hoofd door het leven. Inmiddels schrikken we er niet meer zo van, hijzelf al helemaal niet. Als het erg zeer doet huilt hij wel even, maar zelden langer dan een minuutje. Hij is dol op eten en lust eigenlijk alles. Een van zijn eerste woordjes was "Banaantje?" Met vraagteken. Hij heeft wel eens per ongeluk twee bananen achter elkaar op, om vervolgens ook nog lekker op de schil te gaan sabbelen. Hij vindt iedereen lief, neemt in een winkel gerust een willekeurige klant bij de hand die dan voor hem banaantjes moet kopen. Is altijd vrolijk en vriendelijk, tenzij hij erg moe is en zijn zin niet krijgt. Zijn favoriete woord is dan "Nee!" met een vervaarlijke frons er bij. Als hij zich érg dominant voelt, steekt hij er ook nog zijn arm bij uit en wijst ons dwingend iets aan. Of hij slaat in de lucht. Hij is gek op kroelen ("koeien?" zegt hij dan) en klimt elke dag wel een keer in de vensterbank. Dat mag hij niet, maar dan verstopt hij zich gewoon achter de gordijnen. Hij is dol op auto's en treinen, en we snappen niet van wie hij dat heeft. Elke auto en vrachtwagen wordt benoemd. Ook dieren vindt hij geweldig: hij noemt de meesten bij naam (poessss! hondj! koe! dil! vis! papied!* ) behalve schapen, als hij die ziet roept hij keihard Bèèèèh! Daar schrik ik weleens van, vooral als ik met een slaaphoofd met hem achterin over de dijk rijd. Maar goed.

Op het kinderdagverblijf vindt hij het heerlijk, hij slaapt al door sinds hij tien dagen oud is, is gek op Sesamstraat (jeej!) en Het Zandkasteel (yuk) en het allerliefst kijkt hij naar de dvd van Cars. De telefoon van zijn moeder (met touchscreen) bedient hij met gemak. Speelt Angry Birds zonder dat ik snap hoe hij het voor elkaar krijgt om het spel te openen. Hij aait ook nog wel eens over het scherm van de laptop, en lijkt het dan vreemd te vinden dat dat niet reageert. Hij speelt graag buiten, vindt alle kindjes in de buurt leuk, en als ik niet oplet doet hij het hek van de tuin open en gaat in zijn eentje de wijde wereld in. Hij kletst de oren van je kop, over auto's en Koekiemonster. En hij wil best een nieuwe baby, maar dan geen jongetje of meisje maar liever een poes. Dat wordt nog lastig.

Zijn naam betekent "geschenk" . En dat is hij ook, na drie miskramen waren we zó gelukkig met hem!
Lieve kleine Puck, ik hoop dat je een héél fijne verjaardag hebt, dat je altijd net zo onbevangen en ontspannen blijft als je nu bent, en dat je toch een beetje blij bent als je over een paar maanden een broertje of zusje krijgt.

voor vanmiddag, op het KDV

* dil en papied betekenen uiteraard krokodil en schildpad. Maar dat had u vast al geraden toch?