en hoe is het nou?

Nou, best wel goed eigenlijk!
De afgelopen dagen waren tamelijk zenuwslopend, al was met name gistermiddag en -avond vooral ook heel erg leuk en gezellig. Kleine Puck is enorm verwend, met een mooie houten kassa mét geld, Duplo, een knikker-auto-baan (hoe noem je zoiets?), boekjes van Nijntje en Jip en Janneke, een geweldige houten loopfiets, een zandbak, een kruiwagen met emmers en schepjes, een mooie letter puzzel, en een door mij zo vurig gewenst schapenvachtje (van hier). Daar ligt hij nu op te slapen, met een autootje in zijn hand geklemd. Ook kreeg hij nog een porseleinen ontbijtset van overgrootoma, en geld voor op zijn spaarrekening. En een autogarage. En nog een boekje van Piet Piraat. En natuurlijk twee enorme slagroomtaarten, én heel veel lief bezoek. Gisteren heeft hij het tot half tien volgehouden. Hij bleef maar lief en vrolijk en wakker, maar vanmiddag was het om half vijf echt op. En door de spanningen met de schoonfamilie was ik het ook! In de loop van de middag ging iedereen naar huis, en J. vertrok naar een concert waar hij al lang geleden kaartjes voor had gekocht. Ik legde Puck op bed, ruimde de boel op, at een kopje soep en zit nu wezenloos op de bank. Ik ben moe, de keelpijn die al dagen zeurt lijkt nu goed door te komen en mijn neus en oren zitten verstopt. Maar wat ben ik blij dat alles goed is gegaan, dat het gezellig was, en wat ben ik trots om mijn kleine mannetje, die voor iedereen een stralende lach had, en die ondanks zijn moeheid, toch lief in de zandbak bleef spelen en later zonder mankeren lekker naar bed ging.

En allemachtig, wat heb ik behoefte aan een borrel. Maar ja. Gelukkig duurt het nog een héél jaar voor hij weer jarig is!