gezonde geest

Mijn moeder riep regelmatig "Een gezonde geest in een gezond lichaam!" . Mijn moeder was niet gek ofzo hoor, die liep niet zo maar de hele dag dingen te roepen, maar dit was wel een van haar favoriete uitspraken. En in deze geloof ik wel. Afgelopen woensdag mochten we dan eindelijk op voor de twintig-weken echo. Op donderdag zou ik eenentwintig weken zijn, dus het kon nog net!

De ochtend begon al goed: darmen van slag. Toen moesten we met zijn drieën naar een onbekend ziekenhuis in een onbekend stadje, waar ik uit de auto sprong voor J. hem zelfs maar geparkeerd had, om direct door te sprinten naar de wc. Bleek een invalidentoilet, zoals mij na mijn bezoek verwijtend werd gemeld door een andere patiënt, maar dat kon me niks schelen.
Toen we de spreekkamer in werden geroepen kreeg ik het al te kwaad, en eenmaal met ontblote buik op het bed kwamen de tranen al. Godzijdank was alles goed. N. keek mee en riep "Beebie!" Ik denk dat dat meer komt door mijn buik dan door de echo-beelden, maar het klopte wel. Een baby. En echte heuse baby, met lange benen en een wipneus. Een meisjes-baby. Een zusje.

In de auto terug werd ik misselijk. De vergadering van het werk waar ik nog heen moest ging nog net, al kon ik mijn hoofd er niet goed bij houden. Daarna naar huis, ziek. Koorts, misselijk, zere gewrichten en moe, zó moe...het zal de spanning wel zijn geweest. Ik ben nog niet helemaal fit, mis juist nu mijn moeder erg, maar dat geeft niet. Ik ga lekker dit weekeinde alle kleertjes uitzoeken, en nadenken over namen (ideeën zijn zéér welkom!). En weer helemaal fris en fruitig worden.
We krijgen een meisje!

plaatje van Rie Cramer