Vandaag een bericht in delen. Niet leuk voor u lezer, misschien, maar voor mij, als stok achter de deur. Want vandaag ben ik vrij tot drie uur, heb daarna een leuk klein feestje. En J. heeft de auto zo maar de hele dag nodig, dus ik kan nergens heen vluchten vandaag! N. is snotterig, ligt in de box, kakt luier na luier vol en heeft last van zijn tanden: ik ben hier nodig.
En dan maar het aangename met het nuttige verenigd, er mag hier namelijk wel eens het een en ander gebeuren. Ik zie vanaf mijn plekje op de bank zo al stapels post, de ontbijttafel die nog moet worden afgeruimd, een bos bloemen die eigenlijk vorige week al rijp was voor de vuilnisbak en twee kwijnende zonnebloemen in de vensterbank die ófwel gepamperd moeten worden, ofwel gewoon weggemietert. U merkt wel aan mijn krachtige taal dat ik er zin in heb! Het is dat ik een t-shirt aan heb, anders stroopte ik me eens flink de mouwen op. Daar gaan we!
(tot straks. Met goed nieuws hoop ik. En dat ik niet nog meer heb gesurft, koffie gedronken en nagedacht over een nieuwe bank.)
-----
Update: drie rekeningen betaald, een poepluier verschoond, drie keer dezelfde neus afgeveegd, een klopjacht in de tuin en wat grootse herstelwerkzaamheden. U zei? Wij hebben hier tussen keuken en woonkamer geen deur. Er zit wel ruimte voor een deur, en de vorige bewoners hebben daar een toog (brrr) in gemaakt. Daartussen zit een traphekje, zodat N. niet op een onbewaakt ogenblik naar de keuken kan kruipen om daar de etensbakjes van Bran en Flynn leeg te eten, of erger nog, de kattenbak. Dat hekje zit geklemd, en eigenlijk is de afstand die het moet overbruggen net te groot. Als je er op de juiste plek flink tegen duwt dan valt het om. Met schade aan de muur, en met wat pech aan poes of kind. Ik had de keukendeur (met hordeur dicht) en de buitendeur (vanuit de woonkamer te bereiken) tegen elkaar opengezet. U begrijpt, met al die dode bloemen en poepluiers hier, kunnen we wel wat frisse lucht gebruiken. Helaas ramde Flynn met dodelijke precisie het hekje, om vervolgens met een noodgang naar de voortuin te sprinten. Onze katten komen nooit buiten (auto's enzo, jeugdtrauma van mij, kom ik ooit nog wel op terug), dus de tuin lijkt hem het paradijs. Ik in klusbroek en met ongekamde haren hem achterna. Tussendoor wel de deur achter me dicht gegooid. Na behoorlijke achtervolging Flynn gegrepen en om moeten lopen want voordeur dicht. Toen het hekje weer terug moeten zetten. Uiteindelijk een koelkastmagneet ertussen gepropt, zodat hij goed klem zit. Kan nu alleen niet meer open. Moet ik er dus steeds overheen stappen.
Okee...we gaan weer even verder. Snak naar koffie overigens.
Gelukkig op de radio Chris Isaak met fijn nummer. Hier voor u:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten