achtbaan

Ik bevind me momenteel in een achtbaan, een heuse rollercoaster, ik zeg het u! Ik ga van himmelhoch jauchzend naar zum tode betrübt binnen een uur. Wil het ene moment het hele huis opruimen, om twee tellen later op de bank neer te zijgen als een dweil.
De afgelopen nacht was ik op mijn werk en kon niet slapen. Er vlogen nogal wat muggen rond, mijn hoofd zat vol met van alles dat nog moet en met van alles dat nog komt. Ik ben maar wat gaan internetten, met een fles sinas onder handbereik. Zat ik eerst onbedaarlijk te lachen om een oud verhaal over de klunzigheid van een logster, (echt zo hard dat een cliënt opbelde om te vragen of alles wel goed ging), trof ik een half uurtje later een logje van iemand die een miskraam had gehad. Haar verhaal was heel anders de onze, maar evengoed zat ik ineens gierend te huilen. Met mijn handen voor mijn mond, voor je het weet belt er weer een cliënt. Emoties zijn vreemde dingen. Denk je dat je iets verwerkt hebt, blijkt dat het verhaal van een onbekende je zo kan raken dat je er helemaal van slag van kunt zijn.
Na een héél kort nachtje en de hele fles sinas toog ik vanmorgen naar mijn schoonmoeder. Met N., samen op visite. Toen we terug kwamen rook het arme kind compleet naar haar parfum, en waren we allebei zó moe dat we meteen in slaap vielen. Hij in de box, ik op de bank. En nu zijn we net wakker, en gaan we J. ophalen. Met de auto, muziekje aan. Ik heb er zin in, mis J. altijd als ik nachtdienst heb. Dus straks zijn we weer compleet, mag ik lekker een stuk autorijden, gaan we iets lekkers eten en hebben we de hele avond nog voor ons. En voel ik me dus weer helemaal fijn. En morgen is mijn vader jarig, dat zal wel wéér een emotionele dag worden. Zeer waarschijnlijk de laatste keer dat mijn moeder er bij is. Maar daar ga ik nog even niet aan denken, dan ga ik weer janken denk ik. Nu is het even tijd voor een ritje omhoog. Hopelijk blijven we voorlopig omhoog gaan, of toch in elk geval rechtdoor. Even bijkomen hoor. Die loopings komen me even de keel uit!