mama wordt groot

Zie je hem gaan? Klein ondernemend jongetje.
Vandaag was de dag die ik al een jaar vreesde: de eerste dag van het KinderDagVerblijf. Kleine Puck ging vanmorgen eerst maar eens een ochtendje wennen. Of eigenlijk: hij liet ons een ochtendje wennen. Vanaf volgende week gaat hij, op flexibele basis, twee dagdelen per week naar het KDV. We hadden hem nog niet op de grond neergezet of hij tijgerde al richting zijn nieuwe beste vriend. We zijn maar niet te lang gebleven. Eenmaal in de auto heb ik maar drie tranen weggeveegd, en toen gingen we ons programma maar afdraaien. Even langs de dokter, even langs de koffiewinkel, even langs de Ikea... toen moesten we nog een half uur wachten. Uiteindelijk hebben we het nog een kwartier kunnen rekken, maar toen zijn we toch maar -te vroeg- naar binnen gegaan.

Hij had het heerlijk gehad. Gespeeld, overal gekeken, fruit gegeten, gekroeld. De juf vindt hem een schatje. Wij ook.
Ik ben trots op hem! En stiekem ook op mezelf. Want wat zag ik er tegenop, en eigenlijk nog wel een beetje, maar wat ben ik ook blij dat het zo goed is gegaan. Met mij dan. Ik heb niet eens gespuugd. En die spanningshoofdpijn...ach dat gaat wel weer over. Als hij twintig is ofzo.