helemaal loco

Gisteren na een relaxte dag togen we met acht volwassenen en drie kleine kindjes richting de Mexicaan. Ging dat goed? Ja, dat ging goed! Kleine Puck genoot van tortilla chips, gesmolten kaas, garnalen, guacamole, calamares, gefrituurde uienringen, zalm en twee hele flesjes appelsap. Hier en daar nog een frietje er in, een stukje kip, wat mais... we stonden versteld. De andere twee kindjes hebben ook heerlijk gegeten, en ze waren ook alle drie heel zoet. Na twee uur was de lol er wel een beetje af, dus gingen we met zijn allen naar ons huis voor koffie en taart. Alledrie de kindertjes in bed, een fijne film opgezet, het perfecte einde van een fijne dag.

Na vier borrels Licor 43 (en twee flesjes Corona, maar dat was nog in het restaurant) dacht ik rond elf uur wel bijna naar bed te gaan. Toen ging echter de telefoon: collega L. die met overslaande stem vroeg of ik alsjeblieft wilde komen. Vriend R. bracht met met de auto.

Eenmaal bij het werk aangekomen bleek dat een van onze cliënten net van drie hoog met hulp van een takelwagen naar beneden was gebracht. Met gillende sirenes en zwaailichten hadden ze hem naar het ziekenhuis gebracht. Na wat instructies aan andere cliënten gingen L. en ik achter de ambulance aan, met haar auto. En dan blijkt dat de parkeergarage van het grote ziekenhuis opeens heel ergens anders te zitten. Na vijf rondjes om het ziekenhuis hebben we de auto maar ergens plompverloren neergezet. Helaas moesten we toen nog een kwartier lopen voor we bij de ingang waren, en koud dat het was!
Eenmaal aangekomen bij de Spoed Eisende Hulp bleek het echt ernstig.

Godzijdank was collega op tijd geweest. Tien minuten later en het had niet meer gehoeven. Na vier uur op de SEH gingen we samen terug. Zij was zo moe dat ze de auto bijna niet meer geparkeerd kreeg. Uiteindelijk is zij wel blijven slapen, en ging ik met een taxi naar huis. Vanmorgen hadden we nog even contact: er zijn twee operaties geweest. Collega heeft vreselijk spierpijn, maar is blij dat ze alles heeft kunnen doen. De familie is wat geruster. En ik zit op de bank, wezenloos te zijn. Ik denk dat ik nog maar een borrel neem.