the postman never rings

Voordat je dit stukje gaat lezen: speel de video af. Echt, heus, dat moet. Hoeft niet zo hard, als je het maar hoort terwijl je leest. Goed. Aan? Okee, daar gaat 'ie.

Na anderhalve dag als een vaatdoek op de bank te hebben gelegen was ik het zat. Ik graaide mezelf bijelkaar en besloot dan tenminste de keuken op te ruimen. N. stond tegen het traphekje geleund tussen woonkamer en keuken en ik ging aan de slag. Het is goed om te weten dat ik mijn ik ben ziek-outfit aan had; een zwart hemdje en een pyjama broek van J. En met groengelakte teennagels, want we hadden afgelopen weekeinde een barbecue en dat stond zo leuk bij het nieuwe groene jurkje. En met haar dat gisteren al was ingezakt, en waar sindsdien niet veel meer aan gedaan was. U ziet het voor zich hè?

Om de sfeer er een beetje in te houden, had ik mijn iPhone in het docking station gezet dat J. afgelopen weekeinde had gekocht. Zo handig voor in de tuin, iPod er in en spelen maar.
Had ik eerst verantwoorde muziekjes, kwam toen ABBA langs. Het ding stond op shuffle namelijk. Goed. En toen. Stond ik net -met dus die pyjamabroek, dat haar enzovoort- enorm te dansen met mijn kind, echt, Meryl Streep was er niks bij, met een theedoek in de hand en een ravage op het aanrecht. Op Super Trouper. Van ABBA.
En Toen Stond Opeens De Postbode Binnen.

-stilte-

We wonen hier in een klein dorp, waar nooit iemand de voordeur gebruikt. Iedereen komt altijd via de achterdeur, en staat dan dus meteen in de keuken. Nu hebben wij best een aardige postbode, maar ik geloof toch dat ik hem voorlopig mijden zal. Wegduiken achter vuilcontainers als ik hem zie, en niets meer bestellen op internet, dat werk.

Na maar weer eens gespuugd te hebben (ben nog niet beter nee, dank u) en N. een schone broek te hebben gegeven, ga ik nu eerst maar even douchen. En mijn haar wassen. En mijn nieuwe kleren uit het pakje van H&M dat de postbode kwam brengen, aantrekken. En neem ik mezelf voor me, ook al ben ik ziek thuis, elke dag uitgebreid te badderen, mijn haar goed te hebben zitten, en make up op te doen. Of dan in elk geval de keukendeur op slot.

Ik geloof wel dat ik er íets beter uit zag dan de dames van ABBA overigens. Maar dat is misschien heel persoonlijk natuurlijk.