Mijn moeder ligt weer in het ziekenhuis. Al sinds maandag, en het is al weer normaal om 's middags of 's avonds even langs te gaan tijdens het bezoekuur. Gek eigenlijk, hoe snel zoiets went. Inmiddels heeft ze al weer vijf verschillende kamergenoten gehad, die ze ook allemaal kende binnen een half uur. Vandaag zou ze een echo krijgen, en die heeft ze ook gehad. De uitslag wordt tot morgen bewaard, zo hebben we elke dag iets om naar uit te kijken.
De sfeer is goed. Ze ziet er ook goed uit. Ze heeft geen koorts meer, en antibiotica en vocht werken op haar lijf als Pokon op een verlept plantje.
Vanmiddag heeft ze aan mijn vader gevraagd of hij niet eens een dichtbundeltje mee wil nemen. En misschien een Bijbel. En het adressenboekje.
Mijn vader en ik hebben afgesproken dat het goed is als dingen besproken zijn, dan kan ze daarna nog een paar jaar door met de wetenschap dat haar begrafenis in elk geval goed geregeld is. Ik hoop maar dat dat kan. En zo niet, nou ja. Ze is zelf rustig, en bijna vrolijk te noemen. Dat moeten wij dan ook maar proberen. Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten