hallo...bent u daar nog?

Om te beginnen meld ik even dat ik aangenaam verrast ben om in mijn statistieken te zien dat er gewoon dagelijks mensen hier even komen kijken, ook al heb ik al een tijdje niets meer geschreven.
Dank!

Maar hoe is het hier? Nou, goed. Echt. Echt!
Ik moet nog twee weken werken voordat ik met zwangerschapsverlof ga. Omdat ik geen slaapdiensten meer draai, moet ik mijn uren overdag maken. Ik werk dus meer overdag dan normaal. Verder werd ik vanmorgen vroeg wakker, net als alle ochtenden de afgelopen maand. Zo rond half vier sta ik op, ga naar de wc en zit een half uurtje beneden. Dan ga ik weer terug naar bed en hoop weer verder te slapen. Vanmorgen ging dat niet zo goed; mijn kopje thee kwam er weer uit. Gelukkig stond er nog een cementkuip op de overloop, dus daar kwam J. mee aangesneld. Handig! En dan is Kleine Puck elke ochtend zo rond zes uur wakker en laat dat weten, dus het is altijd maar een klein stukje dat ik nog slapen kan.

Die cementkuip zegt u? O, nou, die staat hier sinds er twee weken geleden is begonnen aan de badkamerrenovatie. De klusmeneer die we hebben is een schat, al praat hij graag en veel over de baarmoeder-operatie die zijn vrouw heeft ondergaan, en de complicaties die dat heeft opgeleverd. Ik noem kort even een abces boven het pereneum. Maar goed, het klussen gaat hem goed af. Ook al bleek het frezen in wanden en vloer véél zwaarder dan verwacht, en dus twee dagen langer duurde dan gepland. En is de bovenverdieping al anderhalve week een groot stofnest. We blijken randjes en plintjes en hoekjes te hebben die ik helemaal niet kende! J. is nogal allergisch voor huisstof enzo, en bleek ook niet zo goed tegen fijnstof te kunnen. Na twee nachten piepen en hoesten zijn we naar beneden verhuisd en hebben we een paar nachten op een luchtbed in de woonkamer geslapen. Inmiddels slapen we weer boven.

Nu bleek na het verwijderen van het plafond in de badkamer dat we flinke lekkage hadden gehad in het dak. Of eigenlijk de buren, en daardoor hadden wij twee enorme natte plekken onder het dak en is het hout verrot. Moet dus verwijderd en vernieuwd worden: morgen komt de dakdekker. Ook wordt morgen het nieuwe plafond gestuukt, en kan er hopelijk overmorgen begonnen worden met tegelen. Nu moet de vrouw van de klusmeneer wel naar het ziekenhuis vrijdag, maar dat zien we dan wel weer.

Kleine Puck houdt zich dapper in alle gekke omstandigheden. Hij blijft lachen en kroelen en kletst de oren van onze kop. We douchen al veertien dagen bij ouders, vrienden en op het werk, maar dat vindt hij allemaal best. Afgelopen zondag zijn we weggeregend in de Efteling: maakt hem niets uit. Een keertje een hele dag naar het KDV in plaats van alleen een ochtend: prima. Een uurtje voor de televisie omdat papa moet dweilen: goed hoor.

En ons kleine meiske? Die zit nog veilig waar ze zit. Op 28 december krijg ik een keizersnede. We mochten kiezen tussen de 27e en de 28e, en we wisten het niet meteen. De mevrouw van het opnamebureau adviseerde de 28e, omdat het dan in de ziekenhuislocatie kan waar je gratis kunt parkeren. Wat een goeie reden om daar en dan geboren te worden!
Het maakt ons niks uit. Eigenlijk zijn we met zijn drieën (of vieren) een beetje ondergedoken en laten we alles maar even gebeuren. Tussen de bedrijven door maken we het huis een beetje schoon, doen we wat boodschappen. Liggen we elke avond om negen uur in bed, en zien we wel weer verder als de badkamer klaar is. Tegen die tijd heeft Amerika zijn president gekozen, weten we hier hoe het zit met de zorgkosten, ben ik mogelijk al met verlof en zitten we midden in de herfst. En gaan we heel voorzichtig kijken of er nog wat geld over is. Tot dan steek ik even mijn kop in het zand (het stof) en hoop ik er het beste van. Als het lukt, laat ik wat van me horen, en anders wordt het volgende blogbericht er een met foto's van de nieuwe badkamer.

Hopelijk tot snel!