incognito

N. is een mooi kind. Tenminste, dat vind ik. Ik zeg hem dat ook regelmatig, de ene keer zeg ik dat hij helemaal zo mooi is, de andere keer benoem ik de losse onderdelen, dus "O wat een mooi neusje!" " Wat een mooie oortjes!" "Kijk nou wat een mooie oogjes!" Dit alles afgewisseld met kusjes van mijn kant en uitroepen van walging van de kant van J. . Die vindt het er namelijk helemaal niet toe doen, of een kind mooi is. N. is gezond, vrolijk, eet goed en is heel erg nieuwsgierig naar de wereld om hem heen. En dat is het voornaamste. Vindt J.
En daar heeft hij heus gelijk in.


N. onderzoekt hier de binnenkant van een Duplo-bak. Hij kan sinds een week zelf zitten, en naar nu blijkt kan hij dat ook met een doos op zijn hoofd. Zijn sokken zakten er gewoon van af. Knap kind!