Happy End

    

Vandaag was zo'n dag waarop ik beter in bed had kunnen blijven. Alles, maar dan ook alles ging op de een of andere manier anders dan gepland. Toen we gisteravond naar bed gingen en ik nog even bij kleine Puck keek, vond ik hem erg onrustig. Hij was ook erg warm, dus hem even uit bed gehaald en de thermometer gepakt: 39.3. Hm. Wat drinken, een schone luier en een paracetamol. Het zat me toch niet lekker, dus toen bedacht ik dat ik zijn bedje graag bij ons op de kamer wilde. Helaas bedachten we pas dat we ook nog een campingbedje hebben toen we zijn ledikantje al twee keer hard tegen de deurpost hadden geramd. Toen het bedje maar opgezet. Na een onrustige nacht werden we om vijf uur gewekt door de wekkerradio. J. zet het ding altijd op Radio4, dan wordt je meestal niet zo keihard wakker geschreeuwd. Helaas was er vanmorgen om vijf uur net een bijzonder spookachtig stuk op de radio, waardoor wij verstijfd in bed lagen en kleine Puck geschrokken begon te huilen.

(ik had hier graag een plaatje van enge muziek gezet, of van onszelf terwijl we geschrokken in bed lagen, maar daar zijn -uiteraard- geen foto's van. Wel mooi bedje hè!)

Bij het ontbijt lustte hij niets, en gooide ik een glas sap om. De hele vloer bezaaid met glassplinters en sinaasappelsap. Stofzuigen en dweilen dus. Daarna onder de douche, waar Puckjen eerst zijn hoofd stootte en toen met zijn vingers tussen de douche-cabine-deuren kwam. Toen naar de supermarkt en daarna door naar de Kringloopwinkel. Daar heb ik een oliestelletje gekocht, bleek dat toen we thuis waren er geen treefje (het plaatje waar je je pan opzet) bij zat. Ik heb ze nog gebeld, maar zij hadden het ook niet. 

Kleine Puck wilde de hele dag niet slapen, maar viel vijf minuten voordat we thuis waren in de auto in slaap. Toen moest hij er natuurlijk weer uit, arm ventje. Eenmaal thuis kreeg hij een beker drinken die hij volledig uitgoot over de inhoud van de box (drie kleden, een kussen, zijn eigen broek, maillot, shirt en luier). Het middageten belandde op de grond. Een van de poezen vrat de helft van mijn gekregen Valentijnsrozen op. 

Ik zag heel de dag al wat op tegen het begin van de avond: ik zou het tweede deel van mijn collecteronde doen. Gisteren de eerste helft gedaan, voor het eerst hier in het dorp. Ik was misselijk van de heimwee toen ik terug kwam. Had vandaag de hele dag pijn in mijn buik.

En toen. En toen en toen en toen!

Toen kwam mijn liefje thuis en nam hij met een geroutineerd gebaar het koken over. Hij plukte kleine Puck van de grond, pootte hem in zijn kinderstoel en kreeg zowaar een brede glimlach. Hij roerde wat in de chili, maakte er nog een slaatje bij en beloofde mij tussen de bedrijven door nog even dat hij wel zou collecteren. Ik gooide helaas tijdens het eten nog een keer een glas om, nu met melk. J. heeft alles opgeruimd.

En nu zit ik op de bank, met mijn liefje naast me. Puckie ligt weer in zijn eigen bedje, de rozen staan wat ingekort weer mooi te zijn en de collecte is achter de rug. Morgen ruil ik het oliestelletje om en is hopelijk alles weer droog. Komt het allemaal toch nog goed. Dag hoor!

Mocht je deze week een collectant aan de deur krijgen, wil je dan een beetje aardig tegen hem of haar zijn? Of je wat geeft moet je helemaal zelf weten, maar ik schrok gisteren van de negatieve reacties die ik kreeg.  Namens de collectant alvast bedankt!