Sinds ik in mijn nieuwe auto rijd, ben ik hem (het is wel een hem geloof ik) voorzichtig aan het leren kennen. Ik wen langzaam aan het verschil tussen een diesel en een benzine auto. Ook wordt hij steeds meer mijn auto, ik heb er fijne muziekjes in, ik heb een mooie transparante sticker in een hoekje op de voorruit geplakt, mijn favoriete snoepjes zitten in het handige vakje. Mijn zonnebril ligt in het geheime opbergplekje in de armsteun, ik kocht een oplader voor mijn iPhone en oh, wat ben ik blij met mijn autootje!
Nu moet er alleen nog wel een plaid in. Want dat hoort zo bij auto's, daar hoort achterin een lekker kleedje te liggen voor als het koud is. Nu weet ik heus wel dat er verwarming in zit, en airco, en dat het nog láng geen winter is, maar toch, ik miste dat kleedje. En ik wist ook nog hoe het er uit moest zien: met een bepaald patroon in rood, zwart, wit en geel. Eigenlijk precies zoals de plaid eruit zag die vroeger bij mijn ouders in de oranje Renault 6 lag. Blijkbaar heb ik daar fijne herinneringen aan.
Nu was ik gisteren bij mijn ouders, en ik vroeg ze naar die plaid. En laat mijn moeder het ding nou gewoon al die jaren in de schuur hebben bewaard! Na een wasbeurt ligt hij hier op tafel. Hij mag straks in de auto. Gelukkig maar voor hem, want ik zag zojuist in het Volkskrant-magazine dat van dit soort dekentjes tegenwoordig hele hippe kussens worden gemaakt.
Gaaf dekentje. Zoiets dergelijks hadden mijn ouders vroeger ook.
BeantwoordenVerwijderen