dagje thuisonderzoek

Vandaag was ik een beetje ziek. Niets nieuws; gewoon zere gewrichten en moe. Dus maar niet gaan werken en een dagje op de bank. J. was ook thuis, die heeft op woensdag ouderschapsverlof, dus ik kon ook echt rustig aan doen. Rustig genoeg om Linus eens goed te observeren.
Sjongejonge wat doet dat kind veel op een dag. Het beweegt aan alle kanten, wappert met zijn handjes, armen in de lucht. Schaterlacht als je hem kietelt, rare gezichten trekt of gekke geluiden maakt. Is geobsedeerd door apparaten met knopjes en lichtjes; geen afstandsbediening of telefoon is veilig. Heeft hij die eenmaal in zijn hand, dan wordt het ding zorgvuldig onderzocht. Hij aait erover heen, drukt willekeurig wat knopjes in. Bekijkt de voorkant, de achterkant. Alsof hij weet dat het dure dingen zijn gooit hij er nooit mee, iets dat hij soms wel met zijn Duplo-blokken doet. Die kan hij ook heel voorzichtig van zijn ene handje in het andere leggen, en dan een paar keer achter elkaar. Ook leuk om ermee over de vloer te krassen of te slaan.
Rechtop zitten kan hij sinds een paar weken, en dat gaat ook steeds beter. De aflevering van het Britse huizenprogramma dat ik graag wilde zien heeft hij vanaf de grond helemaal geïnteresseerd meegekeken. Rechtop, met zijn hoofd schuin als er een bijzonder lelijke keuken voorbij kwam.
Wat ook steeds beter gaat is kruipen. Hij kan nog niet zo goed vooruit, maar achteruit gaat als een trein. Lief om te zien dat hij, als hij gaat afslaan, eerst netjes zijn arm uitsteekt en dan een volledige kwartslag draait. Af en toe frustreert het hem hevig dat hij niet komt waar hij wezen wil, maar juist steeds iets verder er vanaf komt door dat achteruit gaan. Hij trekt dan een pruillip, maar zet wel door.
In de auto mag hij sinds kort in een echte autostoel. Alles wat hij ziet vindt hij interessant. Hij kijkt naar buiten, naar de stoelen, naar het achterhoofd van papa. Hij lacht als ik me even omdraai en naar hem knipoog. Als ik hem een hoedje op zet tegen de zon (we hebben nog niet zo'n zonneschermpje gekocht) vindt hij dat ook best. Als het hem te lang duurt valt hij in slaap, en als ik niet bijtijds de stoel in slaapstand zet, dan slaapt hij gewoon met zijn hoofd naar voren.
Hij eet pap en fruit als een bootwerker. Groente verafschuwt hij. Hij kan nog geen brood eten maar wil best een halve dag op een korstje soppen.
Als ik uren met hem wil kroelen vindt hij dat prima, als hij maar af en toe aan mijn ketting mag zitten en het hangertje goed mag bekijken, en om de vijf minuten over mijn gezicht mag aaien en af en toe zijn vingers in mijn mond mag stoppen. Hij slaapt naast me op de bank, of in bed, of op de grond, of in de box, of in zijn eigen bed. Hij is dol op zijn vader en vindt iedereen aardig.

Ik ging net bij hem kijken. In zijn eigen kamertje, met het nachtlampje aan. Een kleine hummel die hevig in zijn oogjes zat te wrijven. Ik gaf hem gauw zijn speen en hij viel meteen weer in slaap. Wat vind ik hem lief!

edit de volgende ochtend: Vanaf half drie was het bal. Om half vier heb ik hem maar bij ons in bed genomen, J. heeft de rest van de nacht op de bank doorgebracht. Er werd wat afgewapperd, gekletst, gejengeld en getrappeld vannacht. Gelukkig hoef ik zo alleen maar examen te doen, en hoeft J. alleen maar even op en neer naar Groningen. Over 's-Hertogenbosch. Zucht. Wat vind ik hem toch lief...!