vrijdag 2 maart 2012

Anijsmelk

Wat een rare dagen hebben we achter de rug. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een controle (komende maandag nog een keer) die best spannend was. Voorlopig lijkt het mee te vallen. Daarnaast moest mijn moeder onverwacht naar het ziekenhuis; het ging helemaal niet goed. Na een angstige week hadden we vandaag een gesprek met een dokter. Gelukkig was er een lieve verpleegkundige bij met zakdoekjes en een begrijpende blik. Komende maandag gaat mijn moeder naar een hospice. Dat betekent dat ze niet meer naar huis zal komen, en ook dat we nu echt niet meer kunnen dromen over dingen-die-we-ooit-nog-gaan-doen-samen. Maar het is goed zo. Voorlopig. Denk ik.

Ik weet mijn moeder slapend in een ziekenhuisbed, mijn vader en broer samen thuis voor de televisie. Mijn kind ligt veilig in zijn eigen bed, en J. geeft me een kus en een beker anijsmelk. Warme zoete troost. Het zal nog moeilijk worden, maar voor nu is het goed.

3 opmerkingen: