Domweg gelukkig

Wat een vreemde dag is het vandaag. Ik werd vanmorgen vroeg wakker van zeer ongewenste en heimelijk gevreesde buikpijn. Ik belde mijn werk maar af, en trok me terug op de bank met een dekentje. Na wat mijmeringen besloot ik toch maar mee te doen met de dag, en ging even snel onder de douche. Toen met J. en kleine Puck mee boodschappen doen. Ik bleef wel in de auto, maar het was fijn om even van de zon te genieten. Toen weer terug op de bank. Ik zag op televisie een stukje documentaire voorbij komen met vier helden: Maarten van Roozendaal, Jeroen van Merwijk, Hans Dorrestijn en Kees Torn. Dat was al leuk. J. had ook nog twee dikke zaterdagkranten meegenomen, en een reep chocola. En een bos bloemen. En mijn bestelde sneeuwvlok is binnen.

Kleine Puck slaapt, J. kijkt voor de vierde keer deze week naar The Hitchhikers' Guide to the Galaxy (klik) en moet wéér lachen. Ik neem nog maar een kopje thee en bedenk dat ik morgen maar wel ga werken. Dan schiet me te binnen dat ik gisteren een telefoongesprek had met de personeelsadministratie van J's werk (sorry, ik bedoel natuurlijk de afdeling Human Resource Management...!) en hoorde dat hij gewoon zo maar nog recht heeft op nog 78 dagen ouderschapsverlof. Daarmee zijn de problemen rondom meer opvang, minder werken en nog minder geld voorlopig van de baan.

Het gaat misschien niet altijd zoals gepland, maar uiteindelijk gaat het meestal toch wel goed. Fijn weekeinde allemaal!