ballen

Mijn moeder was een vrouw met ballen. Of, nou ja, een stoer wijf. Draaide haar hand niet om voor het schilderen van de woonkamer, tilde gerust een zware kast een andere kamer in als haar dat beter uit kwam, haalde de boodschappen op de fiets (elke vrijdag, twee keer heen en weer naar de goedkope supermarkt in de stad, met volle fietstassen want ze hadden toen geen auto) en liep ooit eens onvoorbereid vijftig kilometer voor een goed doel. Klom op het dak om een moeilijk bereikbaar raam te kunnen wassen, zorgde voor een schoon en gezellig (t)huis, onderhield de sociale contacten van haar en mijn vader en voedde tussendoor mijn auti broer en mij op. Ze knipte de heg (zo'n twintig meter liguster van twee meter hoog) met een gewone heggenschaar in een ochtendje

en werkte veel in de tuin. Ze schilderde graag en hield niet van koken, maar ze deed het wel. Ze heeft kilometers gehaakt voor de arme kindertjes in Roemenië. Ze zorgde voor mijn oma en oudtantes (haar schoonfamilie) en had, als oudste van acht kinderen met een ernstig zieke moeder, haar broertjes en zusjes eigenlijk ook al opgevoed. Ze werkte vanaf haar twaalfde, want ze kon wel naar de HBS maar ze moest gaan werken, want haar inkomen was thuis hard nodig. Ze stopte pas met werken toen mijn broer geboren werd. Ik ken haar niet anders dan druk, maar met alle tijd voor ons.

Ik heb een auto (J. óók). En een mama-fiets, en een HBO diploma. En twee hele zoete kindertjes, waar nooit iets mee is  *ongeverfd hout zoekt*. En een man die elke woensdag ouderschapsverlof heeft, een soepele werkgever, een supermarkt die desnoods aan huis bezorgd, biologische wegwerpluiers, een klein tuintje met voor de helft tegels, en ik vind koken wél leuk.

En ik bén me toch moe! Hoe deed zij dat?!