Keep calm and hula hoop

Laat ik maar gewoon eerlijk zijn: ik ben niet echt een smalletje. Niet dik, maar dan misschien wel wat mollig. Ik heb eens een vriendje gehad die me royaal noemde (Echt? Echt. Hij heeft ook wel eens sappig gezegd, toen was het over met de liefde.) Ik vind het niet heel erg, al zou ik best een maatje kleiner willen. Of nou, twee dan. Of drie. Vroeger sportte ik heus wel. Toen ik J. leerde kennen was ik ook echt slank. Moet ik er wel bij zeggen dat ik toen een pakje sigaretten per dag rookte, en heel veel koffie dronk. Ik werkte ook veel en at niet zo erg, dus ja, dan wil het wel. Maar toen kreeg ik reuma, of iets dat er op leek, en was het gedaan met het echte sporten. En natuurlijk wel samen op de bank met een biertje en iets lekkers. At ik eerst bijna tien jaar streng vegetarisch: de liefde bracht me er toe om voor hem biefstuk en gehaktballen te braden. En toen rook het zo lekker, en nu ja, als we dan alleen biologisch vlees.... en toen was het hek van de dam. Ik houd zo van lekker eten, stevig eten. Gebakken aardappeltjes, met een klodder mayonaise. Biefstuk in de roomboter. Pasta carbonara. Citroentaart. Kwarktaart. Chocolade. Boterkoek. Lekker brood. Ik houd veel van salades, maar dan mag er best wat geitenkaas in, of wat gebakken spekjes, of feta. Ik ben niet zo van de slanke keuken, mager is niets voor mij en alles wat half-vol of light is bekijk ik met argusogen. Behalve dan cola-light natuurlijk, dat spreekt vanzelf.

Maar goed. Ik ga het anders doen. Wat zeg ik, ik doe het al anders! Ik eet niet per sé anders, maar wel minder. Kleinere porties en niet meer én aardappels en dan ook nog maar een stuk brood om te dippen. Nog wat meer fruit. Minder suiker in de koffie. Geen chocolade meer, want ik kan het niet bij één stukje houden. En...én...ik hoepel. Ik bedoel hoelahoep. Jaja! Ik zag vorig jaar al hier en daar wat mensen hoepelen, maar omdat ik toen zwanger was van onze IsaLovisa mocht ik niet. Een paar weken geleden kreeg ik, als verlaat verjaardagscadeau, een fitness hoepel. Het is werkelijk een martelwerktuig, met nare bobbels aan de binnenkant. De eerste paar keer kreeg ik er blauwe plekken van op heupen en buik, maar ik kan inmiddels zeggen dat ik met plezier hoepel. Hoelahoep. Ik doe nu 's ochtends tien minuten en 's avonds tien, en ik doe er elke week een of twee minuten bij. Zo is het goed te doen, en ik krijg er zowaar een plattere buik en een slankere taille van! Wie weet, doe ik over twee jaar ook eens een bikini aan *proest*. Ik houd u op de hoogte! 

droomhuis

Vanavond zaten we in de tuin, onder de partytent die we vorige week opzetten in verband met vermeende regen en een geplande barbecue. Ik vind het wel gezellig, een overkapping in de tuin. Overdag wat schaduw, en het voelt een beetje knus. Nu is het een plastic lichtgroen ding, die met duct tape en touwtjes aan elkaar zit, maar het is toch al leuk. En zoals zo vaak bedacht ik wat voor soort huis ik zou willen als we ooit de tien miljoen winnen. Of als we die bij elkaar hebben gespaard,  minder mag trouwens ook wel.

Ik zou dus een veranda willen. Met een schommelstoel of een bankje. En een paar bloeiende planten er op. Een huis met maximaal één verdieping, dat je niet zoveel trappen op en af hoeft. Met ruime kamers, maar niet te veel. Je moet het tenslotte ook allemaal nog schoonmaken en warm houden.  Met een grote kachel er in, en een flinke keuken met een Aga fornuis. En een grote houten tafel in het midden, met altijd een boeket bloemen er op. Met een ruime ouderslaapkamer, waar ook onze kledingkast kan staan maar dat die niet de helft van de kamer in beslag neemt (en nee, geen inloopkast, niks voor mij....veel te groot en te veel ruimte om rommel te maken). Met een lekker bed en gezond beddengoed, in natuurtinten. En dat dan altijd het raam open staat, en de vitrage (die heb ik dan ook natuurlijk) zo'n beetje heen en weer gaat. En de kinderen allebei een eigen kamer, gezellig maar niet te vol, met alleen mooie spulletjes en hun liefste speelgoed, dat niet per sé duur hoeft zijn.
En dat het vrijstaand is, dus dat je geen directe buren hebt. En met flink wat gras en bomen in de tuin, zodat de kinderen lekker kunnen spelen zonder steeds op te moeten letten op te hard rijdende auto's. En een stromend beekje in de tuin, ik zou beslist een beekje hebben! Niet te diep natuurlijk, en met heel helder water.

beekje (in de alpen, foto van interwebs)

En met een fijne badkamer, met een aparte douche én een bad. Daar zouden we dan niet elke dag in gaan, maar wel zo eens per week. En dat het dan ruim genoeg is om er ook helemaal in te kunnen, en niet klem te zitten met mijn heupen, of dat het zo kort is dat je alleen maar rechtop kunt zitten. En met genoeg licht door het hele huis, maar niet overal glas. Ik houd niet erg van glas in het dak, dat geeft niet zo'n beschut gevoel. En in de tuin een tuinhuisje, en een boomhut. En plek voor de barbecue, en de vuurkorf. Met een complete tuinset, en niet vijf verschillende plastic stoelen. En met een aparte ruimte voor wasmachine en droger, met een werkblad om de was te vouwen, en ook nog de mogelijkheid om de was binnen te drogen te hangen. Met een schuur met een werkbank er in, en dan zo'n plank erboven met allemaal lege jampotjes er tegen aan geschroefd, en dat daar dan allemaal spijkers in zitten, en moertjes en deuveltjes en allerhande schroefjes enzo.


Met houten vloeren, en een hele grote fijne bank waar we met zijn vieren op kunnen liggen om naar een leuke film te kijken. En met ruimte voor mijn boeken, en een logeerkamer die ook echt een logeerkamer is, en dat er dus niet ook een boel koffers staan, of dat je onder de zonnebank moet slapen, maar met een echt bed en mooi beddengoed en een nachtkastje met een lampje erop, en fijne handdoeken en dat er dus altijd zo maar mensen kunnen blijven slapen die dan niet op de overloop op een luchtbed hoeven. En dat het milieuvriendelijk en goed geïsoleerd is, met zonnepanelen en een moestuin.

Tsja. Zoiets dus. Maar voorlopig ben ik ook best tevreden met ons rijtjeshuisje met postzegeltuin hoor.

van drukke mensen, de dingen die voorbij gaan

Zo, daar was ik weer. Ik hoop niet dat u al die tijd uw adem heeft ingehouden, want het duurde wel lang hè? Kennelijk had ik een blogvakantie. Maar dan ook alleen van bloggen hoor, want in het echte leven (u snapt me wel) is het nog geen moment saai geweest. Wat zeg ik, ik geloof dat ik nu, as we speak, voor het eerst sinds de laatste blogpost langer dan vijf minuten op den bips zit. En dat ik dan meteen een blogje ga schrijven is eigenlijk wel raar, maar goed. Vorige week kreeg ik zelfs een bezorgd mailtje van haar (lief!), en toen bedacht ik dat de vakantie nu wel lang genoeg geduurd had.

Wat hebben we dan eigenlijk gedaan de afgelopen maanden? Best veel. Na wat gezeur met mijn manager werk ik dan nu eindelijk echt 24 uur in plaats van 32, en dat is een hele opluchting. Ik moet er nog wel aan wennen, en ik zie nu ook pas dat het huis hier en daar een grauwsluier heeft gekregen. Maar eens flink aan het poetsen dan! Verder ging de achtertuin op de schop (is nog werk in uitvoering), hebben we een kast gedoehetzelfd in de bijkeuken, is schoon-oma overleden, moest het huis leeg worden geruimd, was er in de vriendenkring genoeg te doen, had ik een week of wat diarree (fijn), gingen we een dagje naar Pampus en ging J. aan de Ritalin. Dat laatste niet zo maar, het was een hele stap, maar voorlopig lijkt het heel goed te werken. De kinders tieren welig, net als het onkruid, en al met al hebben we het goed met zijn vieren. De borstvoeding is wel over, na vijf maanden vond mijn Isa-Lovisa het welletjes en hield het er ook meteen mee op. Na drie dagen tobben met kolven op het werk, warm douchen, massages en borstvoedingsthee (en anijs. Heel veel anijs. Ik kan geen muisjes meer zien) kwam er geen druppel melk meer tevoorschijn. Ik heb me er maar bij neergelegd, en meisje doet het nu prima op biologische opvolgmelk en fruit. Ze rolt en brabbelt en stopt alles in haar mond, kan nog niet zelf zitten maar al wel staan en kijkt bijzonder serieus de wereld in. Ze heeft overigens de mooiste lach die je ooit hebt gezien, maar ze is er zuinig mee!
Kleine Puck is inmiddels bijna jarig en al zo gróót...! Hij klimt elke avond in de vensterbank van zijn kamertje en staat dan de hele buurt in de gaten te houden. Hij kukelde net uit zijn bed (wilde graag een pleister ook al had hij geen bloed) en ligt nu hopelijk te slapen. Volgend jaar moet hij naar school (slik).

meisje in de tuin

Verder gaan we maar weer eens orde op zaken stellen met de financiën, want daar gaat het niet zo erg lekker mee. De wasmachine was kapot en moest vervangen worden, en door een miscommunicatie tussen mij en de SVB moest ik € 728,- terugstorten. Ik kon aantonen dat het een foutje was van mijn kant, maar hé, wat kan hen dat schelen! Ze denken nu waarschijnlijk dat ik een PGB-fraudeur ben, in de vier jaar dat ik mijn broer begeleid, is het al tien keer misgegaan met het berekenen van het salaris. Echt leuk -not. Maar voorlopig staan er al weer twee dozen klaar voor Kringloop en dvd-inneem-winkel, en staan er weer wat spullen op MP. Wie weet levert dat ook nog wat op. En morgen ga ik verder met opruimen. Ga ik nu een drankje inschenken, want als je dan een keer kunt zitten...!