Een fijne dag

Langzaam kruipen we hier onder het stof vandaan. Echt mensen, Pompeï is er niks bij. We zijn er gewoon helemaal van ondersteboven: de badkamer is -bijna- af! Na vier weken (of waren het er vijf? ik durf niet te tellen) elke doordeweekse dag een vreemde man over de vloer, overal stof en gruis en regelmatig geen water, konden we gisteravond voor het eerst weer onder onze eigen douche. Na weken lang douchen op het werk, douchen bij mijn vader, douchen bij schoonouders, douchen bij vrienden... heerlijk was het! Ik moest soms denken aan mijn moeder, bij wie het vroeger thuis heel normaal was dat je je elke dag aan de kraan een beetje waste. Ik stond hier elke dag in de keuken, met de buitendeur op slot en de rolgordijnen dicht, te hopen dat de badkamer-meneer niet al vóór acht uur zou komen, met een washandje te pielen. Gaat best, maar o, de weldaad van stromend water uit een douchekop! In je eigen huis!

Nu laat ik het er even bij, want het is dus nog steeds niet helemaal klaar. Er is nog een klein kitrandje dat opnieuw moet, de muur in de kamer van kleine Puck moet worden aangesmeerd want met het frezen voor de leidingen kwam er een stukje muur aan de andere kant uitzetten, de radiator moet nog worden opgehangen en de kraan bij de wastafel moet nog worden aangesloten. En, klein détail, de wc hangt scheef. Het is maar een centimeter, maar je voelt het als je er op zit, en je ziet het. Dat laatste kan me niet zo veel schelen, maar om mezelf nou vast te moeten houden om niet van de wc af te glijden... ben benieuwd wat meneer er aan gaat doen! Maar als het goed is, is het komend weekeinde echt-echt-echt helemaal klaar. En dan volgt hier een eerbetoon aan ons ieniemini badkamertje, die low-budget en met waar mogelijk hergebruikt materiaal gerenoveerd is, in vier of vijf weken. Als het niet zo vervelend was geweest, dan was het bijna grappig....!

uitgebreide lunch

Verder hadden J. en ik vandaag voor het eerst in twee jaar een dag samen, zonder kind. Kleine Puck ging een hele dag naar het KDV, en J. heeft op woensdag altijd ouderschapsverlof. En ik sinds deze week bevallingsverlof! Ik ben inmiddels nog twee keer naar het werk geweest, maar ben dat voorlopig niet meer van plan. We hadden voor vandaag grootse plannen; we gingen naar de bioscoop, lekker uitgebreid ergens lunchen, cadeautjes kopen voor de surprises, en zomaar lekker slenteren. Wat een grap: we stonden in de stad nét in de parkeergarage, toen we er achter kwamen dat we allebei onze portemonnee waren vergeten...duh. Nou stonden we ook nog in de duurste garage van de hele stad volgens mij, één euro per zestien minuten... We zijn er als de sodem**ter weer uit gereden, en dat ging gelukkig nog. Eenmaal thuis hebben we eerst maar een rondje opgeruimd, en overwogen we zelfs nog maar weer terug naar bed te gaan. Maar na koffie gingen we toch maar weer terug, en hadden we binnen een half uur de cadeautjes binnen. Toen een heerlijke lunch (hier) , waar we jaren geleden ook regelmatig samen een broodje aten. En toen waren we moe en misten we klein Puckjen, dus na een snelle ronde boodschappen doen (de luiers zijn in de aanbieding!) gingen we naar huis. En bracht ik de rest van de middag slapend op de bank door.... Maar het was een fijne dag. En die bioscoop, die komt wel een keer. Eerst maar eens surprises maken, gedichten schrijven en het huis grondig schoonmaken. En genieten van mijn verlof, over vier weken komt ons meisje al! O, en nadenken over een naam.... iemand nog ideeën? Ik kijk er naar uit. En naar een recht-hangende wc, en naar geen stof. GEEN STOF!

ik heb sinds twee weken een enorme hang naar baklava. Zullen wel hormonen zijn...ik kreeg niet alles op

hallo...bent u daar nog?

Om te beginnen meld ik even dat ik aangenaam verrast ben om in mijn statistieken te zien dat er gewoon dagelijks mensen hier even komen kijken, ook al heb ik al een tijdje niets meer geschreven.
Dank!

Maar hoe is het hier? Nou, goed. Echt. Echt!
Ik moet nog twee weken werken voordat ik met zwangerschapsverlof ga. Omdat ik geen slaapdiensten meer draai, moet ik mijn uren overdag maken. Ik werk dus meer overdag dan normaal. Verder werd ik vanmorgen vroeg wakker, net als alle ochtenden de afgelopen maand. Zo rond half vier sta ik op, ga naar de wc en zit een half uurtje beneden. Dan ga ik weer terug naar bed en hoop weer verder te slapen. Vanmorgen ging dat niet zo goed; mijn kopje thee kwam er weer uit. Gelukkig stond er nog een cementkuip op de overloop, dus daar kwam J. mee aangesneld. Handig! En dan is Kleine Puck elke ochtend zo rond zes uur wakker en laat dat weten, dus het is altijd maar een klein stukje dat ik nog slapen kan.

Die cementkuip zegt u? O, nou, die staat hier sinds er twee weken geleden is begonnen aan de badkamerrenovatie. De klusmeneer die we hebben is een schat, al praat hij graag en veel over de baarmoeder-operatie die zijn vrouw heeft ondergaan, en de complicaties die dat heeft opgeleverd. Ik noem kort even een abces boven het pereneum. Maar goed, het klussen gaat hem goed af. Ook al bleek het frezen in wanden en vloer véél zwaarder dan verwacht, en dus twee dagen langer duurde dan gepland. En is de bovenverdieping al anderhalve week een groot stofnest. We blijken randjes en plintjes en hoekjes te hebben die ik helemaal niet kende! J. is nogal allergisch voor huisstof enzo, en bleek ook niet zo goed tegen fijnstof te kunnen. Na twee nachten piepen en hoesten zijn we naar beneden verhuisd en hebben we een paar nachten op een luchtbed in de woonkamer geslapen. Inmiddels slapen we weer boven.

Nu bleek na het verwijderen van het plafond in de badkamer dat we flinke lekkage hadden gehad in het dak. Of eigenlijk de buren, en daardoor hadden wij twee enorme natte plekken onder het dak en is het hout verrot. Moet dus verwijderd en vernieuwd worden: morgen komt de dakdekker. Ook wordt morgen het nieuwe plafond gestuukt, en kan er hopelijk overmorgen begonnen worden met tegelen. Nu moet de vrouw van de klusmeneer wel naar het ziekenhuis vrijdag, maar dat zien we dan wel weer.

Kleine Puck houdt zich dapper in alle gekke omstandigheden. Hij blijft lachen en kroelen en kletst de oren van onze kop. We douchen al veertien dagen bij ouders, vrienden en op het werk, maar dat vindt hij allemaal best. Afgelopen zondag zijn we weggeregend in de Efteling: maakt hem niets uit. Een keertje een hele dag naar het KDV in plaats van alleen een ochtend: prima. Een uurtje voor de televisie omdat papa moet dweilen: goed hoor.

En ons kleine meiske? Die zit nog veilig waar ze zit. Op 28 december krijg ik een keizersnede. We mochten kiezen tussen de 27e en de 28e, en we wisten het niet meteen. De mevrouw van het opnamebureau adviseerde de 28e, omdat het dan in de ziekenhuislocatie kan waar je gratis kunt parkeren. Wat een goeie reden om daar en dan geboren te worden!
Het maakt ons niks uit. Eigenlijk zijn we met zijn drieën (of vieren) een beetje ondergedoken en laten we alles maar even gebeuren. Tussen de bedrijven door maken we het huis een beetje schoon, doen we wat boodschappen. Liggen we elke avond om negen uur in bed, en zien we wel weer verder als de badkamer klaar is. Tegen die tijd heeft Amerika zijn president gekozen, weten we hier hoe het zit met de zorgkosten, ben ik mogelijk al met verlof en zitten we midden in de herfst. En gaan we heel voorzichtig kijken of er nog wat geld over is. Tot dan steek ik even mijn kop in het zand (het stof) en hoop ik er het beste van. Als het lukt, laat ik wat van me horen, en anders wordt het volgende blogbericht er een met foto's van de nieuwe badkamer.

Hopelijk tot snel!