woensdag 30 november 2011

Beschermengel

Dit mooie engeltje staat al heul lang te zingen in de Grote Kerk in Breda. Ik maakte er in september een foto van, en vandaag vond ik het een passend plaatje bij een kort logje. De afgelopen week was bijzonder intensief, met heel veel en druk en spannend en eng.
En nu zit ik zo maar op de bank met mijn liefste, Klein Puckjen ligt op bed, de zon schijnt, mijn moeder leeft nog. Het huis is aan kant, ik heb verder vrij vandaag. De wereld is mooi. Ik geloof dat mijn (onze?) beschermengel hard gewerkt heeft de laatste tijd. Ik ben er dankbaar voor.
Fijne dag allemaal!

maandag 28 november 2011

Home Sweet Home 19

Oef. Zucht. Nounounounou zeg.
Afgelopen week leefden we tussen hoop en vrees, en gingen we vrijdag tóch ons geplande weekendje weg. Dat kon, omdat mijn moeder buiten levensgevaar was. Inmiddels zit ik op de bank, draait de wasmachine en ben ik zo moe dat ik niet meer op mijn benen kan staan. Maar we zijn weer thuis.
Mijn moeder bleek een overdosis medicijnen te hebben gehad. We wisten dat ze niet meer beter wordt, maar het lijkt er op dat ze toch nog een beetje tijd extra krijgt. Het is zwaar, al drie jaar. Maar ze ís er nog, we zijn er allemáál nog.
Ze mag waarschijnlijk deze week toch naar huis. En we gaan zoeken naar een hospice, maar hopelijk is het nog even niet nodig. Voorzichtig gaan we weer terug in het ritme van alle dag.

Vandaag geen foto van ons huis. Misschien morgen? In elk geval: welkom terug mam! Home Sweet Home!

maandag 21 november 2011

Home Sweet Home 18 - stilte voor de storm


Vandaag is een rare dag. Gisteravond door dikke mist naar het ziekenhuis, en daarna nog tiramisu eten. Vanmorgen met Kleine Puck naar mijn vader, samen gepraat en gehuild. En ook gelachen. Het zou zo maar kunnen dat mijn moeder niet meer naar huis komt. En misschien is het goed zo. We weten het niet.
We hebben nu de stilte voor de storm, verpakt in mist zitten we met het gezin in ons eigen wereldje. Eenmaal thuis bracht ik Puck naar bed en ging zelf even de tuin in. Ik geloof dat de natuur het ook even niet meer weet: aan één tak een uitgebloeide pluizenbol, en een knop die net open ging. Mooi, de natuur die me laat zien dat alles tóch doorgaat.

Wij blijven voorlopig in ons wereldje zitten. In het ouderlijk huis, in het ziekenhuis, of gewoon hier, op onze eigen bank. Thuis is nu waar de rest van de familie is.

zondag 20 november 2011

Lazy Sunday

Wat begon als een rustige zondag, zonder duidelijke plannen, zo'n echte Lazy Sunday, veranderde na een telefoontje zo maar ineens in een zondag met een doel. Doel: lekker naar buiten, daarna gezellig eten en aansluitend een avond met goed gezelschap. J. moet nu even snel boodschappen halen, ik maak tiramisu (als het lekker was volgt het recept) en straks stappen we in een volgeladen auto en rijden we richting de zee. Tot later!

--> goed...nog geen vijf minuten nadat ik dit logje had getikt, gaat de telefoon. Mijn vader: dat mijn moeder weer in het ziekenhuis ligt. Wéér hevige pijn. En iedere keer denkt zij dat het einde nu begonnen is. En iedere keer hopen wij dat dat níet zo is. We gaan maar weer verder over op de orde van de dag. Ik hoop dat dat nog lang kan. Bah.

donderdag 17 november 2011

Zit mijn jasje goed, zit mijn dasje goed...

moeder gaat op stap!

Sinds Kleine Puck is geboren, of eigenlijk al sinds een aantal maanden daarvóór, ben ik niet meer echt 'uit' geweest. Nu heb ik de tijd van flink stappen en om half vijf thuiskomen wel achter me gelaten, maar uit eten, naar de film, kroeg of een spontaan feestje bij iemand in de tuin: daar houd ik van. J. en ik hebben elkaar op een festival leren kennen, en dat was meteen het laatste festival waar ik was.
Toen ik drie maanden zwanger was, gleed ik uit over het állerlaatste stukje bevroren stoep in heel Nederland, en zat vervolgens vier maanden op de bank of in een rolstoel: gecompliceerde enkelbreuk. Tegen de tijd dat ik weer redelijk lopen kon, ging mijn zwangerschapsverlof in. Puck is nu vijftien maanden...reken maar uit.

Maar vanavond...vanavond! Ga ik met drie vriendinnen van toen ik nog op de HBO zat, uit eten. Zonder man en zonder kind. En ik zie er gewoon een beetje tegenop. Kan je dat verleren, uitgaan? Zal wel niet toch? Heb er zin in!


vier dames op stap!
(illustratie van Piet Paris)

maandag 14 november 2011

Home Sweet Home 17 - de donkere kamer van

Onze slaapkamer is vrij licht. Er zijn twee witte muren, een heldergroene. Het raam is best groot, en de vloer licht. De wand waartegen het bed staat is echter zwart. Gedistingeerd zwart: eigenlijk antraciet-met-een-krijtstreepje. Ik houd van krijtstreepjes. Ik had mijn zinnen gezet op heel diep blauw-groen behang, maar dat vond J. helemaal niets. Toen we er na drie weken discussiëren nog niet uit waren, werd dit het compromis. In de winter is het knus, in de zomer vind ik het juist vaal, dus misschien dat er komend jaar tóch iets anders op de muur komt.


plankje


vaas van Marian Verrijp, uitgekozen toen J. de kunstroute-cheque won


en daar mag best een Ikea plantje in!


ik zie...ik zie...



gekregen van vriendin S., eigenlijk voor Kleine Puck, maar ik vind 'm zo leuk dat hij nog even bij ons mag staan


paardje van kwarts, ooit door mijn moeder meegenomen van een vakantie


van heel dichtbij

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.


zaterdag 12 november 2011

Memento Vivere

De hele week al denk ik aan dingen die ik wil onthouden, om 's avonds een logje over te schrijven. Tegelijkertijd gebeurt er zo veel, dat als we dan eindelijk elkaar op de bank tegenkomen aan het einde van de dag, ik eigenlijk geen zin meer heb om achter de computer te gaan zitten.

Wat gebeurde er dan zoal? Nou, ik werkte veel, en merkte dat het fijn werken is als ik weet dat Kleine Puck het naar zijn zin heeft. Hij ging twee middagen naar het KDV en we kregen hem moe, maar vrolijk en voldaan terug. Ik ging bij mijn ouders langs en werd heel gelukkig toen ik zag dat mijn moeder nog best even mee kan (dat bepaal ik niet, dat weet ik wel, maar toch). We gingen met het gezin naar Hilversum en daar speelde ik mee in een quiz, en dat was verrassend leuk! Ik gaf toe aan mijn vreemde-verslavingen en at vier bosjes radijs deze week. Ik vond de laatste beker Chunky Monkey ijs, verstopt onder een heleboel bekers Cookie Dough in de vriezer bij de Albert Heijn. Ik hoorde dat vriendin K. een spannende scharrel heeft. Ik ging met mijn broer naar de Milieustraat om drie zakken tuinafval te lozen, reed toen even langs de Kringloop en daar vond hij zijn gedroomde vitrinekast, en ik dit boek:


voor één euro! Ik vond een winterjas bij de HenM, afgeprijsd voor maar € 24,95. Geïnspireerd door haar zocht ik onze administratie eens flink uit, en komt er voor het einde van het jaar zo maar een aardig bedrag onze kant op. Kunnen we fijn de auto afbetalen! Gisteravond zat ik anderhalf uur helemaal alleen op de bank, man en kind sliepen al, en ik keek naar The Graham Norton Show. Daarna twee afleveringen Friends. We zaten een halve nacht op met een hoestend jongetje en hadden het toch nog gezellig. Ik moest heel erg lachen om Koefnoen en plaste bijna in mijn broek om Neonletters (citaat van de week: Het is geen angola, het is angora, kutje). Las twee boeken en werkte een ochtend in de tuin.

Toen ik vandaag aan het einde van de werkdag in de diesel-station van J. (rijdt lekker!) naar huis reed, zat ik opeens mee te zingen met Maroon 5. Ik was altijd een nogal linksig meisje, een alto, van de niet-commerciële muziek en zo. Maar wat een lekker liedje! Hè...wat een fijne week!


dinsdag 8 november 2011

daar word je groot en sterk van!

+
+
+
=

Tja. Wat kan ik er van zeggen. Best lekker, wel.

Afgelopen week kregen we onverwacht bezoek. J. regelde snel iets lekkers bij de koffie, en het moet gezegd: een beetje plakkerig maar goed te doen! Gisteravond biechtte hij op dat de melk op was, toen hij de brownies maakte. En hoe hij dat had opgelost. Nou, zo dus.

Slik.

maandag 7 november 2011

Home Sweet Home 16 - Schommelsnotstoel

Zo maar een hele week niets geschreven. Wel heul veul gedaan, met als hoogtepunt een tripje naar Hilversum. Waarover later meer!

Vandaag een echte Home Sweet Home. De hele dag thuis en binnen met kleine Puck, die zo verkouden is dat het snot ononderbroken over zijn kin loopt. Hij blaft er af en toe flink bij maar lijkt er verder geen last van te hebben.

Op deze plek zitten we graag samen, kleine Puck en ik. Als hij uit bad komt, wikkel ik hem in een handdoek en gaan we in de schommelstoel zitten. Vaak zet ik dan een cd op met luistersprookjes, en dan kunnen we gerust een half uur samen zitten. Soms valt hij in slaap, vaker zit hij ondertussen over mijn gezicht te aaien, of te wijzen naar alle dingen in zijn kamertje. We kletsen wat, lachen om een grappig verhaaltje en ondertussen geniet ik van dat kleine ventje tegen me aan.


De stoel kregen we van mijn schoonouders, mijn schoonmoeder maakte de kussens, passend bij de gordijnen (die ze ook maakte)

vogeltje. Of zoals N. zegt: "Die! die!"

tamelijk sprookjesachtig wel, de zeven dwergen schijnen hier ook te wonen

en spoken!


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.