maandag 31 oktober 2011

Home Sweet Home 15






Hier een stukje van de groene bank. We hadden tot voor kort een hoekbank, maar daar hadden de katten dusdanig op huisgehouden dat dat echt niet meer kon. De oude Ikea-bank naar beneden gehaald, er nog een bijgekocht via Marktplaats en we kunnen weer even zitten! De hoes leek op de foto limoengroen, maar is in het echt meer mosterdgeel. Ach ja.

Ons huis is een echt jaren 70 huis, inclusief schrootjesplafond en steenstrips op de muur. Gelukkig is het maar één muur, en was hij al wit gesausd toen we hier kwamen wonen. Ooit wonen we misschien in een huis met strak gestuukte muren, met een gladde vloer en een verantwoorde bank. Maar voorlopig zijn we heel blij met onze zonnige zitplek.

Ik zou eigenlijk de ramen zemen vandaag, maar ik denk dat ik nog even ga zitten, precies in dat hoekje. Ik heb nog een fijn boek...

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

zaterdag 29 oktober 2011

Blije Doos

Vandaag werd bij ons een pakket bezorgd. Ik ben fan van bepaalde merken, maar die zijn niet overal te koop, zeker hier in de polder niet. Leve online-winkelen!








Ik had er voor het lekker een zak pannenkoekenmix en een doos brownie-mix bij gedaan. Helemaal fijn. Kleine Puck en Flynn de poes zijn al een half uur zoet met de doos aan het spelen.
Vanavond brownies bij de koffie, fijne dag allemaal!

woensdag 26 oktober 2011

mama wordt groot



Zie je hem gaan? Klein ondernemend jongetje.
Vandaag was de dag die ik al een jaar vreesde: de eerste dag van het KinderDagVerblijf. Kleine Puck ging vanmorgen eerst maar eens een ochtendje wennen. Of eigenlijk: hij liet ons een ochtendje wennen. Vanaf volgende week gaat hij, op flexibele basis, twee dagdelen per week naar het KDV. We hadden hem nog niet op de grond neergezet of hij tijgerde al richting zijn nieuwe beste vriend. We zijn maar niet te lang gebleven. Eenmaal in de auto heb ik maar drie tranen weggeveegd, en toen gingen we ons programma maar afdraaien. Even langs de dokter, even langs de koffiewinkel, even langs de Ikea... toen moesten we nog een half uur wachten. Uiteindelijk hebben we het nog een kwartier kunnen rekken, maar toen zijn we toch maar -te vroeg- naar binnen gegaan.

Hij had het heerlijk gehad. Gespeeld, overal gekeken, fruit gegeten, gekroeld. De juf vindt hem een schatje. Wij ook.
Ik ben trots op hem! En stiekem ook op mezelf. Want wat zag ik er tegenop, en eigenlijk nog wel een beetje, maar wat ben ik ook blij dat het zo goed is gegaan. Met mij dan. Ik heb niet eens gespuugd. En die spanningshoofdpijn...ach dat gaat wel weer over. Als hij twintig is ofzo.

dinsdag 25 oktober 2011

wandeling in Technicolor






Het was koud maar zonnig, zo'n knisperend frisse middag die vraagt om een wandeling. Met J. nog snotterig op de bank togen kleine Puck en ik richting opa en oma. Oma durfde wel, een klein stukje met de kinderwagen als rollator. Het was maar een half uurtje, maar wat fijn om nog te kunnen wandelen samen. Het licht was heel helder, er bloeiden nog aardig wat bloemen: met een beetje fantasie was het net zomer.

maandag 24 oktober 2011

Home Sweet Home 14








Na een heftige week en een druk weekeinde blijven kleine Puck en ik vandaag maar eens een dagje thuis. En we beginnen met een lekker ontbijtje: wentelteefjes! Van het laatste restje weekend-brood en twee eitjes. De foto's zijn beroerd, maar het ontbijt smaakte er niet minder om. Een dagje rommelen na al die drukte: Home Sweet Home indeed.


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

dinsdag 18 oktober 2011

Muziek terwijl u hoest

Ondanks de wederom oprukkende griep (N. ligt hoestend in bed, J. zat met een capuchon op en sjaal om op de bank en mijn oren zitten verstopt) hadden we zo maar een hele fijne muzikale televisie avond. Waarschijnlijk heeft iedereen die het wilde zien, het allemaal al lang gezien. De DWDD-recordings (klik) bedoel ik. Maar er was steeds iets anders dat gedaan, gezien of gehoord moest worden, vandaar pas vandaag. Voordeel was dat we sommige stukjes snel vooruit konden spoelen, en dat andere optredens gewoon twee keer achter elkaar konden.
Mijn favorieten waren toch wel Ruben Blok (en da's echt niet alleen omdat ik een zwak heb voor Vlaamse mannen), Felix Maginn en Stevie-Ann. En Mathilde Santing. En Miss Montreal. En die zanger van Gruppo Sportivo. En Bertolf. En ontroerend mooi vond ik Saskia en Serge. Ja, die. En Alain Clark was ook fijn. En Bennie Jolink ook, en Waylon. Lucky Fonz deed ook mee. Jeetje zeg, wat een heerlijk avondje. We kunnen wat mij betreft Sinterklaas wel overslaan dit jaar.

Maar het aller-allerfijnste vond ik Fay Lovsky. Die heeft zo'n mooie stem, en is zo leuk, en dan kan ze ook nog eens zingende zaag spelen. En theremin. Ik bedoel maar. Ze koos niet het makkelijkste nummer, maar ik vond het geweldig.
Ga vooral allemaal fijn op YouTube grasduinen naar meer Fay Lovsky! En kijk vooral ook de DWDD-recordings terug, als je tenminste zo'n fijn kastje hebt waar Uitzending Gemist op zit. Veel plezier...lalalalalala!



maandag 17 oktober 2011

Home Sweet Home 13 - oef

Ja zeg dat wel...!
Na een druk weekeinde vond ik mezelf en kleine Puck vanmorgen terug in een huis dat er uit ziet alsof er een bom in is ontploft. In het kader van Misschien helpt het hierbij wat foto's. En zo ziet het er echt uit, het is bepaald niet leuk gestyled. Sommige dingen zie je blijkbaar pas als je ze op de foto zet. Gelukkig heb ik de hele dag vrij, dus al vroeg aan de slag.

Na een uurtje ruimen, met de eerste was in de droger en de vloer bijna leeg, keek ik even in de box. Ik hoop dat hij fijn droomt, tijd voor koffie! Ga ik straks weer stevig verder. Is het vast vanmiddag allemaal netjes en schoon ...



ooooh...eet-, werk-, wasopvouw- en opslagtafel



Hebben wij een singeltje van Oasis? Blijkbaar. Goh.


Wat in die dozen zit? Te kleine babykleertjes. Allemaal gewassen en gevouwen. Moet nu alleen nog naar zolder!

kunst


zzzzzzen

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

zondag 16 oktober 2011

helemaal loco


Gisteren na een relaxte dag togen we met acht volwassenen en drie kleine kindjes richting de Mexicaan. Ging dat goed? Ja, dat ging goed! Kleine Puck genoot van tortilla chips, gesmolten kaas, garnalen, guacamole, calamares, gefrituurde uienringen, zalm en twee hele flesjes appelsap. Hier en daar nog een frietje er in, een stukje kip, wat mais... we stonden versteld. De andere twee kindjes hebben ook heerlijk gegeten, en ze waren ook alle drie heel zoet. Na twee uur was de lol er wel een beetje af, dus gingen we met zijn allen naar ons huis voor koffie en taart. Alledrie de kindertjes in bed, een fijne film opgezet, het perfecte einde van een fijne dag.

Na vier borrels Licor 43 (en twee flesjes Corona, maar dat was nog in het restaurant) dacht ik rond elf uur wel bijna naar bed te gaan. Toen ging echter de telefoon: collega L. die met overslaande stem vroeg of ik alsjeblieft wilde komen. Vriend R. bracht met met de auto.

Eenmaal bij het werk aangekomen bleek dat een van onze cliënten net van drie hoog met hulp van een takelwagen naar beneden was gebracht. Met gillende sirenes en zwaailichten hadden ze hem naar het ziekenhuis gebracht. Na wat instructies aan andere cliënten gingen L. en ik achter de ambulance aan, met haar auto. En dan blijkt dat de parkeergarage van het grote ziekenhuis opeens heel ergens anders te zitten. Na vijf rondjes om het ziekenhuis hebben we de auto maar ergens plompverloren neergezet. Helaas moesten we toen nog een kwartier lopen voor we bij de ingang waren, en koud dat het was!
Eenmaal aangekomen bij de Spoed Eisende Hulp bleek het echt ernstig.

Godzijdank was collega op tijd geweest. Tien minuten later en het had niet meer gehoeven. Na vier uur op de SEH gingen we samen terug. Zij was zo moe dat ze de auto bijna niet meer geparkeerd kreeg. Uiteindelijk is zij wel blijven slapen, en ging ik met een taxi naar huis. Vanmorgen hadden we nog even contact: er zijn twee operaties geweest. Collega heeft vreselijk spierpijn, maar is blij dat ze alles heeft kunnen doen. De familie is wat geruster. En ik zit op de bank, wezenloos te zijn. Ik denk dat ik nog maar een borrel neem.

zaterdag 15 oktober 2011

zonnige zaterdagen

Voordat we hierheen verhuisden, woonden J. en ik heel genoeglijk in een klein flatje in Rotterdam. Daarvóór woonde ik echter in Dordrecht, en hoewel ik meer Rotterdammer dan Dordtenaar ben, heb ik er drie jaar met plezier gewoond. Ik huurde een heel oude benedenwoning midden in het centrum, met een tuintje en uitzicht op een kloostermuur.

Vorige week was ik met vriendin G. weer eens terug. Zij ging voor de keramiekmarkt, ik voor de nostalgie. De zon scheen, en hoewel we na een kwartier in de brandende zon te hebben gewacht op bediening op een van de volle terrassen we uiteindelijk maar kozen voor de sfeerloze McDonald's, was het leuk om weer even terug te zijn.


Stond zo maar op straat!



die kant op


mijn eerste huis


met geheime ingang aan de achterkant!


ergens daarachter was mijn tuintje

En vandaag maken we er een lekkere dag van. Het huis is redelijk aan kant, de eerste was draait. Kleine Puck doet een dutje en vanavond gaan we met een groep uit eten. We genieten nog even van de zon!

woensdag 12 oktober 2011

tot ziens

Dat je zó in de war was, dat wisten we niet. Ik en mijn collega's. Je bent altijd zo vrolijk. Soms wel erg druk, maar dat hoort bij jou, Alle Dagen Héél Druk.
Dat je een hoop nare dingen hebt meegemaakt, dat wisten we wél. Enig kind van vermoorde ouders. Alleen op een boot naar hier gekomen. In de loop van jaren Nederlands geleerd, vrienden gemaakt. Het asielzoekerscentrum uit, gewoon op jezelf wonen. Dat was toch wel moeilijk, dus toen kwam je bij ons. Je werkt, gaat met je vrienden op stap. Je houdt je huis netjes, je kookt, je wast. Je komt altijd even langs voor een praatje als ik aan het werk ben, als een tornado ga je dan door het kantoor.

Vandaag heb ik je weggebracht. Als een zombie zat je in de auto, je had het zo koud, zei je steeds. De verwarming stond op 24 graden.
Eenmaal daar aangekomen werd je heel boos. Hier wilde je niet zijn. Uiteindelijk hebben ze je in een kamer apart gezet. In de separeercel. Waarschijnlijk krijg je een kalmerend middel toegediend, en daar was je juist zo bang voor. Wat er ook gebeuren zou, je wou geen prikken.

Toen ik naar huis reed, regende het. Ik huilde stiekem mee. Ik hoop dat ik je snel weer op mag halen, en dat het dan beter gaat. Tot ziens!

dinsdag 11 oktober 2011

da's geen kattenpis


ja, en toen had Bran op het speelkleed gekakt.
En dat hadden J. en ik niet meteen door. Kleine Puck wel. Dus toen ik hem met iets verdachts in zijn handjes zag, gilde ik meteen naar J. Al walgend (hij is niet zo goed met poep) trok hij het kleed weg en mieterde het meteen in de bijkeuken. Ik klemde Puck zo goed en zo kwaad als het kon zonder zelf onder de inmiddels flink uitgesmeerde poep te komen onder mijn arm, en zette hem pardoes onder de douche. Inmiddels was J. aan het spugen en kon ik mijn lachen niet meer inhouden. Gelukkig kon kleine Puck er ook wel om lachen. Ik geloof niet dat hij iets heeft binnengekregen.
Bran heeft inmiddels een schone bak, en een vermanende preek van J. gehad. Ik heb nog een half uur als een idioot gegiecheld.

O, en die foto? Da's gewoon hazelnootpasta hoor.

maandag 10 oktober 2011

Home Sweet Home 12 - blauw








Soms doe je iets, en weet je het zelf eigenlijk niet. Ik kwam er pasgeleden achter dat ik blijkbaar blauw-met-witte kommetjes spaar. Ik heb er een geërfd, een gekregen voor mijn geslaagde rij-examen, een zelf gekocht via Marktplaats. Twee komen er uit de kringloop, een van de DE-spaarpunten winkel, twee gewoon, van Albert Heijn. Ik houd erg van de Iitala schaaltjes, J. niet zo. Ze worden intensief gebruikt, er staat altijd wel ergens een blauw schaaltje. Met aardbeien er in bijvoorbeeld, of met wat losse bloemen. Of met vla, zoals vanavond. Of met sleutels, spaarpunten, losse schroefjes, bonnetjes die niet kwijt mogen raken...
Ja, ze zijn beslist heel handig. Ik denk dat ik nog even op Marktplaats ga kijken!


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

dinsdag 4 oktober 2011

het griekse kofta mysterie

Er is zo'n hele serie min of meer geestige reclames van K.norr. Die hebben iets dat Wereldgerechten heet, en voor elk gerecht is een filmpje gemaakt van een boer, zijn vrouw en een soort van verdwaalde huisvriend. Of buurman, of de broer van de boer. Die filmpjes zijn meestal wel leuk, en J. bedacht recentelijk dat hij wel eens trek had in zo'n wereldgerecht. Griekse kofta moesten het worden. Of zou kofta geen meervoud zijn? Hoe dan ook.

Ik maakte het, en we vonden het niet vies. Wel veel te zout, en eigenlijk ook te duur, maar goed. Ik vroeg me alleen steeds af waarom het gerecht zo heet. Ik ken wel köfte, of kennen, ik zie dat wel eens bij de afhaalturk in de folder staan. Die köfte zijn volgens mij een soort gehaktballen. Maar toen ik het recept daarvan opzocht, kreeg ik toch iets anders. Na wat gespeur in dit boek


vond ik iets dat er op leek. Het heet Soudzoukákia. Je maakt ze eigenlijk met lamsgehakt, maar daar ben ik niet zo van. Ik gebruikte dus rundergehakt. Ik maakte er een tomatensaus bij, gooide daar anderhalve courgette in en nu ligt het hele zootje bij elkaar in één pan. Ik denk dat ik er rijst bij doe, dat doet meneer Knorr ook. Maar ik denk dat het met turks brood ook lekker is. Ook al zeggen zij dat het grieks is.

Ben benieuwd!

maandag 3 oktober 2011

Home Sweet Home 11

Vandaag weer wat laatste dingen gedaan in de computer-annex-rommelkamer. Het is nog niet klaar (nee...nóg niet) maar het begint er nu echt op te lijken.


J. speelt graag oude computerspellen (DuckHunt, Zelda enzo) en blijkbaar werken die niet zo goed op een platte televisie. Vandaar dat we het oude bakbeestje van oma nog hebben staan. We moeten hem nog wel een keer spuiten, maar het idee is er.


Hier hebben we twee exemplaren van, ooit eens voor 50 euro gekocht bij de sluitingsverkoop van een mij verder onbekende woonwinkel.


Nog steeds niet klaar!



Zelf gemaakt: de plankjes in de nis. Dit is een koof, getimmerd door een van de vorige bewoners. Helaas maakte die zich niet zo druk om waterpassen enzo, dus het viel niet mee om de plankjes passend te krijgen.

Toen we deze lamp ophingen, sloegen tot twee keer toe de stoppen door. Vandaag is alles vernieuwd , en hangt 'ie!



Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Hier kun je er meer over lezen, en bij anderen meekijken.

zaterdag 1 oktober 2011

vakantie

De afgelopen drie weken had ik vakantie, en J. zelfs de afgelopen vier. Zo maar! In september, zo maar lekker drie weken vrij! We droomden van uitslapen, spontane dagen weg, eindelijk die hotelbon eens gebruiken. Een fijne boswandeling, of lekkker uitwaaien op het strand. Misschien een lang weekeinde naar Brugge of Gent, en we wilden nog eens naar Giethoorn. Ik zou uitgebreid gaan koken, allemaal gezonde lekkere dingen en die dan ook invriezen, voor ná de vakantie. En mijn auto zou er zijn, en dat we dan een hele lange tocht gingen maken. We gingen de computerkamer opknappen, en misschien de slaapkamer ook wel. We gingen met kleine Puck veel naar buiten, naar de kinderboerderij en naar het zwembad.
Tenminste, dat was het plan.

We zijn alledrie geveld door buikgriep en keelontsteking. Mijn moeder lag een week in het ziekenhuis, en kleine Puck heeft zo veel last van zijn tanden (zes in drie weken) dat hij bijna elke nacht wakker was, door zere buikjes, hoesten of een pijnlijk bekkie. De computerkamer is nog niet helemaal af, aan de slaapkamer zijn we helemaal niet toegekomen. We zijn welgeteld één halve dag weggeweest, naar Breda. Daar hebben we de kerk bekeken, een broodje gegeten en toen zijn we weer snel naar huis gegaan. Lieve vrienden gingen onverwacht uit elkaar (of eigenlijk: hij wilde toch liever iets anders) en zij zit nu alleen in een duur huis, met een jongetje dat gisteren één jaar werd. Dat hebben we natuurlijk gevierd, dus met een groepje, inclusief drie kindjes tussen de anderhalf en een jaar togen we naar de dierentuin. We hadden prachtig weer, en de dag werd afgesloten met een heus etentje, bij de McD. Vindt de baby in kwestie namelijk erg leuk.
Eenmaal thuis was ik kapot, maar had eindelijk een beetje vakantiegevoel. En nu zit ik op de bank na een doorwaakte nacht, de indrukken waren voor N. een beetje te veel, die heeft de hele nacht gespookt. Gelukkig mocht ik van J. vanaf zeven uur doorslapen, toen gingen ze er samen uit.
En nu...mag ik vanmiddag gaan werken. Onverwacht een extra dienst, en die komt me wel goed uit. Op zaterdagavond is het nooit zo erg druk, en op zondagochtend begint de dagdienst een uur later (tien uur, in plaats van negen uur). Dus. Ik zit vanavond heerlijk ontspannen op mijn werk, en kan (waarschijnlijk, hopelijk!) de hele nacht doorslapen. En ik hoef er pas om half tien uit, op zijn laatst. En dan kan ik rustig douchen, koffie drinken, en met mijn eigenste autootje naar huis rijden. Ik houd zielsveel van mijn moeder, man, kind, vrienden en huis, maar eerlijk is eerlijk...ik houd vandaag ook héél veel van mijn werk. Gaap.


Zen-momentje in de dierentuin