geen gedicht

eigenlijk wilde ik een gedichtje schrijven, gebaseerd op de Waterlelie van Van Eeden, met als startregel "Ik heb mijn witte waterkoker lief".
Maar dat vond ik uiteindelijk toch wat stom, en trouwens, maak daar maar eens een goed gedicht van. Sinterklaasrijm, dat gaat dan nog wel, maar verder kom ik niet.
Maar het is nu eenmaal wel zo dat ik erg blij ben met mijn nieuwe waterkoker, gekregen van J. voor mijn verjaardag.

Hier is 'tie:

Mooi hè?

aardapel

daar waar ik werk, daar is het niet altijd pluis. We zitten in een zogenaamde Vogelaar-wijk, 's avonds op straat is het een beetje eng en er hangen her en der ongure types rond. Wij zitten met kantoor en cliënten in een portiekflat, en beneden staat standaard een groepje jonge jongens. Naarmate het later op de avond wordt, wordt de gemiddelde leeftijd van het groepje hoger. De meeste van mijn collega's en cliënten zijn eigenlijk een beetje bang van de jongens.
Een van hun grootste hobby's is het plassen in een hoek van ons portiek. Zeker nu het weer warmer wordt, is de lucht niet te harden. Verder roepen ze schunnige dingen naar vrouwelijke cliënten, blowen ze zoveel dat, als je niet over je nek gaat van de urinedamp, je wel stoned wordt van de wietlucht. En ze gebruikten de kelder van een van onze jongens waarschijnlijk als opslag voor gestolen spullen.

Vanwege hun slechte imago, komt het eigenlijk nooit tot een gesprek. De politie is al een paar keer langs geweest, en af en toe schelden ze elkaar de huid vol maar dat kunnen wij meestal niet verstaan. Zag ik van de week een nieuw graffiti-bericht op de muur. Beetje jammer dat ze het op onze muur spuiten, maar om de inhoud moest ik glimlachen. Misschien zijn het eigenlijk maar gewoon pestjochies, en vallen ze best mee.

to Bechterew or not to Bechterew

Sinds een jaar of zeven heb ik regelmatig vreemde pijnklachten. Last van mijn borstbeen, van mijn heupen. Dan een paar dagen niet en opeens zere knieën. Dan de volgende dag - wat een verrassing: schouders! Mijn rug doet altijd wel wat pijn, en soms opeens mijn handen ook. Het houdt het wel afwisselend, en met pijnstillers was het wel te doen. Wat opbrak was de moeheid. Halve nachten op zitten vanwege stijve gewrichten gaat zich wreken op den duur, bijna elke middag lag ik te slapen op de bank. Als je onregelmatig werkt kun je dat ook best lang volhouden.

Ondertussen heb ik verschillende dokters gezien, foto's laten maken, MRI-scan gehad, medicijnen geprobeerd waarvan sommige bijwerkingen erger waren dan de kwaal, manuele therapie (krrrrak!) en drie maanden revalidatie-therapie gehad. Mogelijke diagnoses tot nu toe: syndroom van Tietze (wat?), fibromyalgie (watte?), iets-reuma-achtigs (tuurlijk) en nu dan toch waarschijnlijk, mogelijk, zou kunnen, we weten het niet zeker maar het lijkt er toch wel op; de ziekte van Bechterew. U mag dat allemaal fijn gaan Googlen, om drie linkjes achter elkaar te zetten, daar had ik even geen zin in.
Mijn broer heeft Bechterew, dus het is ons niet onbekend. Ik heb ook HLA-B27 in mijn bloed (ja...mag u ook zelf opzoeken), en de klachten komen overeen, maarrrr... ik heb geen botvergroeiing. Nog. Of misschien wel nooit. En dan klopt het weer niet. Bij Bechterew-patiënten is er sprake van abnormale botvorming rond de gewrichten waardoor stijfheid permanent kan worden. Met name de ruggengraat en het bekken 'groeien vast' , waardoor de beweeglijkheid steeds meer afneemt. Misschien omdat ik redelijk regelmatig gezwommen heb, en een periode yoga heb gedaan dat het bij mij niet zo is.
Of niet, en dan krijg ik hopelijk snel weer een andere diagnose. Dat houdt het spannend. Ik zou alleen wel graag van de pijn af willen, en wat meer energie erbij krijgen. Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me overigens opvallend goed. Misschien dat nog maar eens proberen?

micmacs

Salut! Comment allez-vous? Na een heleboel drukte de afgelopen dagen (theorie-examen gehaald, alle drie (dus ook N.! ) op de foto voor identiteitskaarten, invallen op het werk, daarna een dag ziek, J. die onverwacht naar Groningen moest, N. die ineens groente eet en boterhammetjes, werk telefoontjes plegen vanaf thuis, vergeten dat ik komend weekeinde jarig ben, woensdag krijgen we kijkers en we moeten nog zo veel, zo maar ineens tien tuintegels gratis afhalen via Marktplaats en die in de tuin leggen, en en en.... u snapt me wel) ben ik nu helemaal Zen. Of hoe ze dat in Frankrijk dan zeggen. Mon bébé in bed, mon mari achter de pc, les chats op schoot en op tv een fijne film.
Een beetje vreemd, maar van de maker van Amélie, dus in ieder geval mooi.
Bonne nuit, mes amis!

note to self

* op tijd je paspoort laten verlengen scheelt een hoop stress
* ruim vóór dat je af mag rijden je theorie-examen-certificaat halen scheelt een hoop stress
* zorgen dat je vóór 1 april een digiD-code hebt, scheelt een hoop stress
* niet alle afspraken van een week in twee dagen proppen scheelt een hoop stress

dagje thuisonderzoek

Vandaag was ik een beetje ziek. Niets nieuws; gewoon zere gewrichten en moe. Dus maar niet gaan werken en een dagje op de bank. J. was ook thuis, die heeft op woensdag ouderschapsverlof, dus ik kon ook echt rustig aan doen. Rustig genoeg om Linus eens goed te observeren.
Sjongejonge wat doet dat kind veel op een dag. Het beweegt aan alle kanten, wappert met zijn handjes, armen in de lucht. Schaterlacht als je hem kietelt, rare gezichten trekt of gekke geluiden maakt. Is geobsedeerd door apparaten met knopjes en lichtjes; geen afstandsbediening of telefoon is veilig. Heeft hij die eenmaal in zijn hand, dan wordt het ding zorgvuldig onderzocht. Hij aait erover heen, drukt willekeurig wat knopjes in. Bekijkt de voorkant, de achterkant. Alsof hij weet dat het dure dingen zijn gooit hij er nooit mee, iets dat hij soms wel met zijn Duplo-blokken doet. Die kan hij ook heel voorzichtig van zijn ene handje in het andere leggen, en dan een paar keer achter elkaar. Ook leuk om ermee over de vloer te krassen of te slaan.
Rechtop zitten kan hij sinds een paar weken, en dat gaat ook steeds beter. De aflevering van het Britse huizenprogramma dat ik graag wilde zien heeft hij vanaf de grond helemaal geïnteresseerd meegekeken. Rechtop, met zijn hoofd schuin als er een bijzonder lelijke keuken voorbij kwam.
Wat ook steeds beter gaat is kruipen. Hij kan nog niet zo goed vooruit, maar achteruit gaat als een trein. Lief om te zien dat hij, als hij gaat afslaan, eerst netjes zijn arm uitsteekt en dan een volledige kwartslag draait. Af en toe frustreert het hem hevig dat hij niet komt waar hij wezen wil, maar juist steeds iets verder er vanaf komt door dat achteruit gaan. Hij trekt dan een pruillip, maar zet wel door.
In de auto mag hij sinds kort in een echte autostoel. Alles wat hij ziet vindt hij interessant. Hij kijkt naar buiten, naar de stoelen, naar het achterhoofd van papa. Hij lacht als ik me even omdraai en naar hem knipoog. Als ik hem een hoedje op zet tegen de zon (we hebben nog niet zo'n zonneschermpje gekocht) vindt hij dat ook best. Als het hem te lang duurt valt hij in slaap, en als ik niet bijtijds de stoel in slaapstand zet, dan slaapt hij gewoon met zijn hoofd naar voren.
Hij eet pap en fruit als een bootwerker. Groente verafschuwt hij. Hij kan nog geen brood eten maar wil best een halve dag op een korstje soppen.
Als ik uren met hem wil kroelen vindt hij dat prima, als hij maar af en toe aan mijn ketting mag zitten en het hangertje goed mag bekijken, en om de vijf minuten over mijn gezicht mag aaien en af en toe zijn vingers in mijn mond mag stoppen. Hij slaapt naast me op de bank, of in bed, of op de grond, of in de box, of in zijn eigen bed. Hij is dol op zijn vader en vindt iedereen aardig.

Ik ging net bij hem kijken. In zijn eigen kamertje, met het nachtlampje aan. Een kleine hummel die hevig in zijn oogjes zat te wrijven. Ik gaf hem gauw zijn speen en hij viel meteen weer in slaap. Wat vind ik hem lief!

edit de volgende ochtend: Vanaf half drie was het bal. Om half vier heb ik hem maar bij ons in bed genomen, J. heeft de rest van de nacht op de bank doorgebracht. Er werd wat afgewapperd, gekletst, gejengeld en getrappeld vannacht. Gelukkig hoef ik zo alleen maar examen te doen, en hoeft J. alleen maar even op en neer naar Groningen. Over 's-Hertogenbosch. Zucht. Wat vind ik hem toch lief...!

een omelet en een glas wijn

en dan nu...lunch. Ik voel me helemaal Elizabeth David (wie? klik).
Fotografie is niet mijn sterkste kant, dat is eten namelijk, maar toch een poging.

vondsten en een fijn plan

Omdat ik onverwacht werken moest afgelopen nacht, kon ik vanmorgen niet al om negen uur naar de kapper. En dat was wel het idee (dat is ook echt Heel Erg Nodig, maar nu heb ik nog wel een weekje om te bedenken wat voor kleur het moet worden, suggesties zijn welkom), J. zou dan met Linus even bij een vriend langsgaan en mij later weer ophalen. Mannen onder elkaar, u kent dat wel. J. en Linus zijn toch gegaan, waardoor ik na mijn slaapdienst opeens een hele morgen voor mij alleen heb.
Dus ik ging maar eens even genieten van de zon, en per ongeluk wat winkelen. Heb ik toch voor nog geen tachtig euro (leve de H&M, de witte boekhandel en de Hema...zit ik hier even lekker reclame te maken) een broek, drie shirts, dit kookboek:

de dvd van Angels&Demons en een dvd van Disney waar zo maar dit filmpje op staat! Het is een beetje een tranentrekker, het jongetje moet zijn ezel verkopen, maar het liedje zingt nog regelmatig in mijn hoofd. We hebben de film vroeger in de bioscoop gezien, ik kon me het verhaal absoluut niet meer herinneren maar het liedje nog wel. En nu kan ik het weer aan Linus laten zien.




Dit boek lag er ook

voor twaalf euro, maar dat is zo dik en met name zwaar, daar kom ik nog wel eens voor terug.
Ik ga zo lekker een omeletje bakken met champignons. Straks gaan we met Linus en vrienden K. en R. en baby Lars naar de kinderboerderij. Dat is voor het eerst, Linus is dol op onze katten maar andere dieren heeft hij nog nooit gezien. En de zon schijnt. Mijn weekeinde is nu al geslaagd!

incognito

N. is een mooi kind. Tenminste, dat vind ik. Ik zeg hem dat ook regelmatig, de ene keer zeg ik dat hij helemaal zo mooi is, de andere keer benoem ik de losse onderdelen, dus "O wat een mooi neusje!" " Wat een mooie oortjes!" "Kijk nou wat een mooie oogjes!" Dit alles afgewisseld met kusjes van mijn kant en uitroepen van walging van de kant van J. . Die vindt het er namelijk helemaal niet toe doen, of een kind mooi is. N. is gezond, vrolijk, eet goed en is heel erg nieuwsgierig naar de wereld om hem heen. En dat is het voornaamste. Vindt J.
En daar heeft hij heus gelijk in.


N. onderzoekt hier de binnenkant van een Duplo-bak. Hij kan sinds een week zelf zitten, en naar nu blijkt kan hij dat ook met een doos op zijn hoofd. Zijn sokken zakten er gewoon van af. Knap kind!

Drama in meerdere bedrijven

Nou dames en heren, vandaag is het zo ver. Eerder schreef ik al over moeilijke dingen op het werk, en vandaag...zou het wel eens tot een flinke uitbarsting kunnen komen.
Voor ons (J. en ik) is het sinds een maand of wat erg lastig om het werken en de zorg voor Linus te combineren. Omdat J. niet meer af en toe thuis kan werken schipperen we wat af, maar met hulp van fijne collega's gaat het nog steeds goed. En wat er nu mogelijk gebeuren gaat, biedt nog meer opties. Het is wel heel jammer dat het zo moet gaan, maar ja, de een zijn brood...bah. Maar toch.

Een korte samenvatting: men neme één nieuwe collega die wat achterdochtig is van aard, en vaak nogal negatief gestemd is. Eén collega die al negen jaar bij ons werkt die een cliënt dusdanig heeft benadeeld dat we bang zijn dat ze terugschiet in een psychose. Eén teammanager die vrijwel onzichtbaar is en voornamelijk lijkt te willen dat we het zelf gaan oplossen, diverse incidenten met collega's waarbij altijd de negatief gestemde nieuwe collega aanwezig is (en die dan schreeuwt alsof ze op de markt staat). En natuurlijk een groep cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag, een licht verstandelijke handicap en een een hele berg stoornissen.

Goed, de hoofdrolspelers zijn bekend. Nu de verhaallijn iets duidelijker neergezet:
Collega benadeeld cliënt. Cliënt raakt in de war. Andere collega springt er in en roept eerder genoemde collega ter verantwoording. Ruzie. (RRRRRuzie. Echt. Niet leuk meer.) Collega-die-fout-zat gaat vier weken op vakantie. Andere collega zoekt haar heil bij manager. Manager geeft niet thuis. Collega 1 komt terug van vakantie. Weer RRRRuzie. Hele team bemoeit zich er mee. Cliënt inmiddels paranoïde. Collega 1 meldt zich ziek. Andere cliënten boos op paranoïde cliënt: het is haar schuld. Collega 2 .....

enzovoort enzovoort enzovoort. Inmiddels zijn we drie maanden verder. En ik weet iets wat de rest niet weet. Vind ik niet fijn, maar is wel zo. En nu hebben we vanmiddag een teamvergadering. En ik ben bang dat ik vind dat ik ook maar eens iets moest gaan zeggen.
Pfff.
Krijg het er nu al benauwd van.

Duim maar voor me, en laten we hopen dat ik de vergadering heelhuids verlaten kan. En dat iedereen naar huis kan met een beter gevoel dan waar ze mee kwamen.
Later meer!

edit 19:28 uur: hij was er niet. Collega 1 was er niet! Nou ja. Mag nu ook wel gewoon wegblijven hoor. Zoek het maar uit, gooi maar in mijn pet. Loop naar de pomp. Kan de boom in. Weet ik veel wat. Sufferd.

Kijk nou!

Vrijdag kwam vriendin M. na lange tijd hier op bezoek. We kennen elkaar al een hele tijd, al sinds onze opleiding, maar ons contact bestaat grotendeels uit het inspreken van elkaars voicemail. Nu kwam ze eindelijk N. bekijken! En ze bracht allemaal leuke dingen mee! Voor mij een fijne bon van de Hema, een mooie houten puzzel voor N. (waar hij sindsdien heel zoet mee speelt) en het allerleukste, The Wise Guys:Ik moet ze nog wel zelf in elkaar zetten, dat is een leuk klusje voor morgenavond denk ik. Ik vind ze geweldig! Bedankt M.!

Bij de boekenmarkt had ik ook nog een aardige vangst, vier boeken die ik al heb, maar waar ik de tekeningen uit ga gebruiken. Twee van Astrid Lindgren (met plaatjes van Ilon Wikland), en twee van Cissy van Marxveldt (jaja, ik ben 34. Ik weet het. Maar ik vind ze leuk), met geweldige illustraties van Anke van Dun - Verstegen.


Toen ik terugkwam van de boekenmarkt, trof ik dit aan bij de auto:


Dus toen kon het helemaal niet meer stuk vandaag. Hebben jullie ook een fijn weekend?